Photobucket LOVE  photo meet.jpg ငါသည္ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာတရားေတာ္မ်ားကိုကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေသာဗုဒၶဘာသာဗမာလူမ်ိဳးျမန္မာနိဳင္ငံသားတစ္ဦးျဖစ္၏။ငါတင္ျပခဲ့ေသာစာေပမ်ားသည္ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာ အတြက္ျဖစ္၏။ထိုငါတင္ျပခဲ့ေသာစာေပမ်ားသည္...၁=ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာဟုငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္အစြန္းတစ္ဖက္သို႔ေရာက္ခဲ့အံ့။၂=မူလေရးသားတင္ျပေသာပိုင္ရွင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာငါ့သာသနာအတြက္ဟုငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္တင္ျပခဲ့မိအ့ံ။ ၃=လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ပုဂၢိဳလ္ေရးအရထိခိုက္နစ္နာေစ၍ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာအတြက္ဟု ငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္ တင္ျပခဲ့မိအ့ံ။ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာ ငါ့သာသနာသည္ ကမာၻတည္သ၍ တည္တန္႔ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားပါေစသား......

Monday, February 25, 2013

သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ အလြန္ဖတ္သင့္ေသာ Note ေလးပါ ......။ ♠
-------------------------------------------------------------------------------------

" အျပင္ကမာၻၾကီးရ...ဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ခဏထားစမ္းပါ ...
အတြင္းကမာၻ Inidividual World တစ္ေယာက္ဆီ တစ္ေယာက္ဆီနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ကမာၻရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အရင္လုပ္ .....
..........................................................................................
( သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး )


မၾကာခင္ကေလးက အိႏၵိယျပည္ၾကီးရဲ ့ေျမာက္ဘက္ ကက္ရွ္မီးယားရဲ ့အေရွ့ေျမာက္ လာဒက္က ျပန္လာတယ္။ လာဒက္မွာ ဘုန္းၾကီးတရားေဟာတယ္။

Buddhist Centre ဆုိျပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ ့ရဲ ့ဌာနခ်ဳပ္ျမိဳ ့လယ္ေခါင္မွာဖြင့္ထားတယ္။ တစ္ျမိဳ ့လံုး ပုိစတာ ေထာင္ျပီးေတာ့ ေၾကာ္ျငာလုိက္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေရာ ၊ ခရစ္ယာန္စတဲ့ အျခားဘာသာ၀င္ေတြေရာ အားလံုးလာျပီးေတာ့ နားေထာင္ၾကတယ္။ Tourist ေတြကလည္း အရမ္းေပါတယ္။ သူတုိ ့လည္း လာနားေထာင္ၾကတယ္။ ေခါင္းစဥ္က ဘုန္းၾကီးေပးတဲ့ ေခါင္းစဥ္မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ ့ေပးတဲ့ေခါင္းစဥ္။ Buddhist and World Peace ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ႏွင့္ ကမာၻ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္ကုိ ေဟာရမွာ။

ကမာၻ ဆုိတာဘာလဲ .......

စင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးက ဘာေဟာသလဲဆုိရင္ The World ကမာၻဆုိတာ ဘာေခၚတာလဲ။ ဘုန္းၾကီးက အဲဒီကစတာ။ ေရ ေျမ ၊ ေတာ ေတာင္ ၊ ေန လ ၊ နကၡတ္ တာရာ ၊ ပင္လယ္ သမုဒၵရာ ၊ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္ ဂ်ပန္ ကုိရီးယား ျမန္မာ ဒါေတြ အကုန္လံုးကုိ မင္းတုိ ့က ကမာၻလုိ ့ေခၚခ်င္သလား။ မင္းတုိ ့ေခၚခ်င္လည္း ေခၚရပါတယ္။


တုိ ့ဗုဒၶကေတာ့ ေျခဖ်ားမွ ဆံပင္ဖ်ားတုိင္ေအာင္ တစ္လံမွ်ရွိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ “တစ္ကမာၻ” လုိ ့သတ္မွတ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကမာၻက လူ ့အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ အျပင္ကမာၻ ႏွင့္ လူသား တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့အတြင္းကမာၻဆုိျပီး ၂ မ်ိဳးရွိတယ္။


ဘုန္းၾကီးက သူတုိ ့ကုိ “အျပင္ကမာၻၾကီးရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ခဏထားစမ္းပါအံုး။ အတြင္းကမာၻလုိ ့ေခၚတဲ့ Individual World တစ္ေယာက္ဆီ တစ္ေယာက္ဆီ ႏွင့္ဆုိင္တဲ့ကမာၻရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ပဲ မင္းတုိ ့လုပ္ၾကပါကြာ ” လုိ ့ဘုန္းၾကီးကေျပာလုိက္တယ္။


အာရွ အာဖရိက ဥေရာပ အေမရိက ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြကုိ မင္းတုိ ့ခဏထား ၊ မင္းတုိ ့တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး Individual Peace ကုိမွ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ရင္ ကမာၻ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ အဲဒီျငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးကုိလည္း ငါေတာ့ မယံုဘူး။


ကမာၻစစ္၏ အစ .......

ဒီေတာ့ “ကမာၻစစ္ဆုိတာ ဘယ္ကစသလဲ” ဆုိရင္ အဂၤလိပ္က စတယ္။ အေမရိကန္က စတယ္။ ဟစ္တလာက စတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္က စတယ္။ ဆုိရွယ္လစ္က စတယ္ ဆုိတာေတြေျပာမေနပါနဲ ့။ ဒါေတြတစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။


စစ္ကုိ ဘယ္ကစသလဲ ဆုိရင္ စိတ္က စတယ္။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့စိတ္ဓာတ္ကေနျပီးေတာ့ စတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကမာၻ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ မလုပ္ေသးခင္ ဘာအရင္လုပ္မလဲ ၊ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အရင္လုပ္ရမယ္။


“တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အရင္လုပ္ရျခင္းသည္ ဗုဒၶ၀ါဒပဲ။ ဒါနဲ ့ပတ္သတ္လုိ ့မင္းတုိ ့ေစာဒက တက္စရာရွိရင္ တက္ၾက။ ေမးစရာရွိရင္ ေမးၾက ” ေျပာျပီး ၾကားထဲမွာ ခဏေလာက္ တရားရပ္ထားတယ္။ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေမးၾကဘူး။ ျငိမ္ေနၾကတယ္။


“မင္းတုိ ့အဲဒီေလာက္ ျငိမ္ျငိမ္ေနရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရျပီ ” လုိ ့ေျပာေတာ့ သူတုိ ့အားလံုး ရယ္ၾကတယ္။ ကမာၻစစ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ ေျပာေနၾကအတုိင္းသာ ေျပာတာ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကမာၻက မစဘူး။ စိတ္က စပါတယ္။ ကမာၻစစ္ကုိ စိတ္ကစရင္ ကမာၻ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိလည္း ဒီစိတ္ကပင္ စတင္တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္ စိတ္ရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အေမရိကန္ေထာင္သား ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ ေနရူးတုိ ့က ဗုဒၶရုပ္ပံုေတာ္တုိ ့က ၾကည့္ၾကည့္ျပီးေတာ့ သူတုိ ့ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ယူသြားၾကတယ္။ ရလည္း ရသြားၾကတယ္။


အေမရိကန္လူၾကီးက ဓမၼပဒစာအုပ္ကုိ မရရေအာင္ ရွာဖတ္ျပီးေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ အဲဒီဓမၼပဒတရားကုိ တျခားေထာင္သားေတြကုိ ေဟာျပတယ္။ ေဟာရင္း ေဟာရင္း နဲ ့သူေထာင္ကလြတ္ေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးျဖစ္တာပဲ။ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီး ဘာႏွင့္ျဖစ္သလဲဆုိရင္ ဓမၼပဒနဲ ့ျဖစ္တာ။


ဒီအက်ဥ္းေထာင္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လည္း ရွိမွာပဲ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္လည္း ရွိမွာပဲ။ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္လည္း ရွိမွာပဲ။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္လည္း ရွိမွာပဲ။ ဂ်ဳးလည္း ရွိမွာပဲ။


ခရစ္ယာန္ေတြရဲ ့ကုိးကြယ္ရာက God ၊ ဂ်ဴးတုိ ့ရဲ ့ကုိးကြယ္ရာက ေယဟုိး၀ါး ၊ အစၥလာမ္တုိ ့ရဲ ့ကုိးကြယ္ရာက အလႅာအရွင္ျမတ္ ၊ ဒါေတြက ကုိးကြယ္စရာေတြ။ ဒီကုိးကြယ္စရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဘယ္လုိပင္ ကုိးကြယ္ ကုိးကြယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ God ကုိ ရွိခုိးရင္လည္း ရွိခုိးေပါ့။ အလႅာကုိလည္း ဦးတုိက္ခ်င္ ဦးတုိက္ေပါ့။ အေရးမၾကီးပါဘူး။


အေရးၾကီးဆံုး အလုပ္ႏွစ္ခု ......

ကုိးကြယ္စရာက ပဓာန မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ကုိ ျပင္ဖုိ ့က ပဓာန။ ကုိးကြယ္စရာေပါင္းမ်ားစြာကုိ အကုန္လံုး သိမ္းက်ံဴးကုိးကြယ္ေနေစကာမူ စိတ္ကုိ မျပင္ႏုိင္ေသးသမွ် အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ ့စိတ္ဓာတ္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏုိင္ဘူး။ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရး Mental Peace ( တစ္နည္းေျပာရရင္ ) စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ Mental Culture။


ဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေနာက္မွလုပ္ပါ။ စိတ္ရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ဘယ္ကစလုပ္ရမလဲ။ စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ စတင္၍ တည္ေဆာက္ရမယ္။ ဒီႏွစ္ခုဟာ လူသားအားလံုးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ ဘယ္ဘုရားကုိပဲ ကုိးကြယ္ ၊ ကုိးကြယ္ ဒီႏွစ္ခ်က္ကုိ အဓိက ထားျပီးေတာ့ အားလံုးလုပ္ၾကရမယ္။


စိတ္ဓာတ္ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးမႈ ဒီႏွစ္ခု ပဓာန ထားျပီးေတာ့ အားလံုးလုပ္ၾကရမယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးမႈႏွစ္ခုကုိ အျပည့္အ၀ရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ စိတ္ထဲမွာ အားလံုးျပည့္စံုသြားလိမ့္မည္။ စိတ္ဓာတ္ မယဥ္ေက်းေသးသမွ် အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ ့စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ျပည့္စံုမွာမဟုတ္ဘူး။


အေနာက္ဘက္က တုိင္းျပည္ေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၀ထၳဳေတြ အားလံုးျပည့္စံုတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္းလုိေနတယ္။ သူတုိ ့ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္ရင္ ျပည့္စံုတယ္လုိ ့ဘယ္ေသာအခါမွ မေျပာၾကဘူး။ ဘုန္းၾကီးတုိ ့အေရွ့ဘက္တုိင္းျပည္ေတြကေတာ့ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာ လုိေနတာမွန္တယ္။ သုိ ့ေသာ္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စံုတဲ့ အေျခခံအားလံုး အလံုအေလာက္ရွိတယ္။


အာရွမွာ အကုန္လံုးျပည့္စံုတယ္......

သိသာေအာင္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ Jesus Christ ဘယ္မွာေမြးလဲ။ အာရွမွာ ေမြးတယ္။ သိဒၶတၳေဂါတမ ဘယ္မွာေမြးလဲ။ အာရွမွာေမြးတယ္။ ဟိႏၵဴဘာသာကုိ တည္ေထာင္ၾကတဲ့ Brahim ေတြလည္း အာရွမွာပဲ ေမြးၾကတယ္။ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ တည္ေထာင္တဲ့ မုိဟာမက္လည္း အာရွမွာပဲေမြးတယ္။


ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ကုိ ျဖည့္စြက္ဖုိ ့ရန္ Mental Fulfilment အတြက္ Mental Culture , Mental Happiness နည္းစနစ္ေတြ အာရွမွာ အကုန္လံုး အျပည့္အစံုရွိတယ္။ ဟုိ အေနာက္ဘက္ တုိင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဥေရာပ အေမရိက စတဲ့ အေနာက္တုိင္းကလူေတြ အာရွဘက္ကုိပဲ ရွိခုိးေနရတယ္။


ဗုဒၶကုိ ရွိခုိးခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေနာက္ကလူေတြ အေရွ့ကုိ လွမ္းရွိခုိးရတယ္။ Jesus Christ ကုိ ရွိခုိးခ်င္တယ္ဆုိရင္လည္း အေရွ့ကုိပဲ လွမ္းရွိခုိးရတယ္။ ဘုန္းၾကီးတုိ ့အေရွ့ဘက္တုိင္းျပည္က ဟုိအေနာက္ဘက္က တုိင္းျပည္ေတြထက္ Civilize ယဥ္ေက်းမႈပုိျဖစ္တယ္။


ဒါကုိ အေရွ့တုိင္းသားေတြက အားရဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားျပီးေတာ့ ကုိယ့္ဆီမွာရွိေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ ၊ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းမႈတုိ ့ႏွင့္ ပတ္သတ္တဲ့ နည္းစနစ္ေတြကုိ အျပည့္အ၀ အသံုးမခ်ႏုိင္ဘူးရင္ အာရွတုိင္းသားေတြ အၾကီးအက်ယ္ နစ္နာမယ္။


ဗုဒၶတရား ႏွင့္ ဆရာလုပ္ေနတယ္ .....

ဟုိဘက္က လူေတြက ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကုိ ခရစ္ယာန္ Chruch ေက်ာင္းမွာ သံုးသြားတယ္။ ဗုဒၶတရား ႏွင့္ ဆရာလုပ္ေနၾကတယ္။ ဒါ၀န္တုိစရာမဟုတ္ဘူး။ သိပ္၀မ္းသာစရာ ေကာင္းတယ္။


လူသားတစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ ့စိတ္ဓာတ္ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ဗုဒၶတရားေတာ္ထဲက ေနျပီးေတာ့ ယူသံုးေနၾကတာဟာ ဓမၼရဲ ့တန္ဖုိးကုိ နားလည္ၾကဖုိ ့ပဲ။


ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးက “ဗုဒၶတရားဟာ Common Religion လူသားအားလံုး ကုိးကြယ္ဖုိ ့ဘာသာတရားျဖစ္ပါတယ္” လုိ ့ေျပာတယ္။ အလြန္မွတ္သားထုိက္တဲ့ စကား။ ေလးစားျမတ္ႏုိးစရာေကာင္းတဲ့ စကားပဲ။ "

သီတဂူ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ အရွင္ဥာဏိႆရ
ဓမၼရိပ္မဂၢဇင္း
အတြဲ ( ၁ ) ၊ အမွတ္ ( ၃ ) ၊ မတ္လ ၊ ၂၀၀၆



မွတ္ခ်က္။

ဇြန္ပြင့္စာေပ မွ ၂၀၁၁ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ပထမအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ “လူငယ္ႏွင့္ ဓမၼတန္ဖုိး” စာအုပ္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ခင္ဗ်ာ။
အရွင္ေသဌိလ ဟသၤာတ shared Khaing Lay
အာဖရိက ရဲ႔ပထမဦးဆံုးဗုဒၵဘာသာ



အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven 
ကို၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ 
ခရစ္ယာန္နဲ႔အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ 
ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ

အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး 
ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကိုနာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ 
အခါမွာ သူဟာအိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ 
ထိုင္းလူမ်ိဳးရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္

ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။



ထိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူဟာ 
ဗုဒၶဝါဒကိုဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူက

တိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ 
ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ 
ေဒသတစ္ခုမွာ

ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူး နည္းျပလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ 
သူ႔ဘဝဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ

ေလာကီဥစၥာျပည့္စံုမႈေတြ မွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ 
ေနာက္ပိုင္းလက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို 
ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။



မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီးသယ္ေဆာင္ၿပီး 
ျပန္လာမဲ့ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရး သမားႀကီးအျဖစ္ 
ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။သူ႔ကိုတကယ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြနဲ႔ 
ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာ

သံုးတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ 
ေယာဂီတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ 
ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြသယ္လာတယ္ 
ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕က 
မင္းစိတ္မွမွန္ေသးရဲ႕လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ 
တရားစာအုပ္ေတြဖတ္တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနခဲ့တယ္။ (သူမရွိေတာ့တဲ့ 
ေနာက္ပိုင္းမွာသူအလုပ္၊လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေလးဟာ ဆူနာမီဒဏ္ 
ခံလိုက္ရေတာ့ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့ 
သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္။

ဆရာေတာ္အေလာင္ လ်ာတြက္လည္း သံေဝဂယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမၼယ္။



(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္

နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။)



အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြအားလံုးမီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ 
ဘိုင္ဘယ္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ 
ျပန္ျဖစ္လာဖို႔စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္ကေလးေတြ
 စားဖို႔

လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္Steven
 က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္သတ္မွာကို လံုးဝ
 မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ေဒသမွာ

သူဟာတစ္ဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။ တိုင္ပင္စရာမိတ္ေဆြနဲ႔ 
နည္းခံစရာဆရာမရွိတဲ့ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ 
အမွန္တရားကိုရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္စြန္႔ခြာရျပန္တယ္။



ေတာင္အေမရီကား ေျမာက္အေမရီကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ 
TathagataMeditation Center TMC မွာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရတယ္။ 
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲ

ဗီယက္နာမ္ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ 
ေက်းဇူးနဲ႔သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕

သားေတာ္အျဖစ္ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို
 ခံယူလိုက္တယ္။



ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုမွာ 
တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကို

ဓမၼမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး ၂-မ်ိဳးဝင္လာတယ္။

ျမန္မာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ 
သာသနာျပဳဖို႔ကိုအားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ 
ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးမွမရွိတဲ့ေဒသမွာ ရဟန္းတပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ 
မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္းစားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို 
ေျပာၾကေသးတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး 
ဗုဒၶသာသနာျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ 
ျမန္မာ၊သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္သြားေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ 
သိရီလကၤာႏိုင္ငံဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သူ႔အျပန္လမ္းအတြက္ 
ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္၂-ဆူထဲက တစ္ဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားဖုိ႔ 
ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း

အ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ 
ကင္ညာႏိုင္ငံအေရာက္အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို 
မဖူးျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြကသူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai 
လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ဘဲ ေထရဝါဒ 
ဗုဒၶဘာသာဝင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။



အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။သားရဟန္းကိုၾကည့္ၿပီး
 Steven မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။

ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို 
အိမ္အေရာက္ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ 
သားျဖစ္သူကေတာ့သူ႔ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ 
ဘုရားသခင္ဆိုတာ

လံုးဝမရွိေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ 
အေမျဖစ္သူစိတ္အေႏွာင္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္။



ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သဃၤန္းဝတ္ႀကီးနဲ႔ 
အိမ္မွာၾကာၾကာေနလို႔မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး 
ျဖစ္လာေအာင္အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ TMC စင္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ 
ေက်းဇူးနဲ႕

ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ 
စင္တာတစ္ခုကိုဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။



သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြမ်ားလို႔ 
အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကိုင္တဲ့ 
ယပ္ကို တင္းနစ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကို

ဗုံးထင္သူေတြ၊ ေဘာလံုးထင္သူေတြ 
ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့္ၿပီးတိုင္းရင္းေဆးေရာင္းတဲ့ Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္
 အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္လို႔ 
ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္းသိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ 
ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါေခ်ဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ပါတယ္။ 
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကေတာင္ 
ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။



အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ 
ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို 
ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ အတူတကြအဆိုပါ မိသားစုေတြဆီကို ႂကြခဲ့ပါတယ္။ 
ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြကစုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ 
ေထရဝါဒပံုစံစနစ္တက် သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ 
ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာဆြမ္းကိုလည္းေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး 
ကန္ေတာ့ၾကတာေတြ႔ေတာ့မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ 
သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္းစက္႐ံုတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ 
လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။

ဆရာေတာ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ 
ထံုးစံအတိုင္း႐ိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕

စိတ္ခံစားမႈသဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ 
မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက 
ဆိုရင္ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ 
ဆြမ္းအဖို႔ကိုတာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။



အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက 
ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေလာေလာဆယ္အေနအားျဖစ္ 
အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ 
ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့

႐ူပကာယတေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို 
ေလ့လာလိုေၾကာင္းသားရဟန္းေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရာဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ 
မယ္ေတာ္၊ႏွစ္မေတာ္နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ 
အနည္းငယ္ေသာ

ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ 
နိစၥသီလတို႔ကိုတည္ေဆာက္သူ ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား 
ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the 
pearl of Africa မွာ

ဗုဒၶဝါဒဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။



ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ 
ဗုဒၶဘာသာညီလာခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ 
ပထမဆံုးတတ္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက 
Tooroေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို 
တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။



မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ 
ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု

အစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္း တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။



ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampalaၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere 
ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာမႈေတြ 
ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ 
လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ ဒီမွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

ေမးမွာေတြ႔ရွိ၍ ျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။။

၀မ္းသာစရာဆိုေတာ႔လဲ ေက်ာင္းသားေလးလည္း၀မ္းသာခဲ႔လို႔ 
ျပန္လည္ျပီးမွ်ေ၀လိုက္ပရေစလို႔..။

Posted by ဗာရာဏသီေက်ာင္းသားေလး
အာဖရိက ရဲ႔ပထမဦးဆံုးဗုဒၵဘာသာ

အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာ...န္နဲ႔အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကိုနာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာအိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳးရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္
ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ထိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူဟာ ဗုဒၶဝါဒကိုဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူက
တိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာ
ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူး နည္းျပလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဘဝဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ
ေလာကီဥစၥာျပည့္စံုမႈေတြ မွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းလက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။

မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီးသယ္ေဆာင္ၿပီး ျပန္လာမဲ့ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရး သမားႀကီးအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။သူ႔ကိုတကယ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာ
သံုးတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ ေယာဂီတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြသယ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕က မင္းစိတ္မွမွန္ေသးရဲ႕လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနခဲ့တယ္။ (သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာသူအလုပ္၊လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေလးဟာ ဆူနာမီဒဏ္ ခံလိုက္ရေတာ့ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္။
ဆရာေတာ္အေလာင္ လ်ာတြက္လည္း သံေဝဂယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမၼယ္။

(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္
နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။)

အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြအားလံုးမီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ ဘိုင္ဘယ္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျပန္ျဖစ္လာဖို႔စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္ကေလးေတြ စားဖို႔
လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္Steven က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္သတ္မွာကို လံုးဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ေဒသမွာ
သူဟာတစ္ဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။ တိုင္ပင္စရာမိတ္ေဆြနဲ႔ နည္းခံစရာဆရာမရွိတဲ့ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ အမွန္တရားကိုရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္စြန္႔ခြာရျပန္တယ္။

ေတာင္အေမရီကား ေျမာက္အေမရီကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ TathagataMeditation Center TMC မွာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲ
ဗီယက္နာမ္ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕
သားေတာ္အျဖစ္ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ခံယူလိုက္တယ္။

ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုမွာ တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကို
ဓမၼမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး ၂-မ်ိဳးဝင္လာတယ္။
ျမန္မာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ သာသနာျပဳဖို႔ကိုအားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးမွမရွိတဲ့ေဒသမွာ ရဟန္းတပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္းစားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကေသးတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး ဗုဒၶသာသနာျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္သြားေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သိရီလကၤာႏိုင္ငံဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သူ႔အျပန္လမ္းအတြက္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္၂-ဆူထဲက တစ္ဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားဖုိ႔ ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း
အ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။
ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ ကင္ညာႏိုင္ငံအေရာက္အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မဖူးျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြကသူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ဘဲ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။သားရဟန္းကိုၾကည့္ၿပီး Steven မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို အိမ္အေရာက္ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ သားျဖစ္သူကေတာ့သူ႔ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ဆိုတာ
လံုးဝမရွိေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမျဖစ္သူစိတ္အေႏွာင္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္။

ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သဃၤန္းဝတ္ႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာၾကာၾကာေနလို႔မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး ျဖစ္လာေအာင္အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ TMC စင္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ ေက်းဇူးနဲ႕
ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ စင္တာတစ္ခုကိုဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြမ်ားလို႔ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကိုင္တဲ့ ယပ္ကို တင္းနစ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကို
ဗုံးထင္သူေတြ၊ ေဘာလံုးထင္သူေတြ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့္ၿပီးတိုင္းရင္းေဆးေရာင္းတဲ့ Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္လို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္းသိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါေခ်ဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကေတာင္ ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ အတူတကြအဆိုပါ မိသားစုေတြဆီကို ႂကြခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြကစုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရဝါဒပံုစံစနစ္တက် သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာဆြမ္းကိုလည္းေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကတာေတြ႔ေတာ့မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္းစက္႐ံုတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။
ဆရာေတာ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ထံုးစံအတိုင္း႐ိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕
စိတ္ခံစားမႈသဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ ဆြမ္းအဖို႔ကိုတာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။

အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေလာေလာဆယ္အေနအားျဖစ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့
႐ူပကာယတေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာလိုေၾကာင္းသားရဟန္းေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရာဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ မယ္ေတာ္၊ႏွစ္မေတာ္နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ
ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ နိစၥသီလတို႔ကိုတည္ေဆာက္သူ ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the pearl of Africa မွာ
ဗုဒၶဝါဒဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။

ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာညီလာခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ ပထမဆံုးတတ္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက Tooroေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု
အစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္း တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampalaၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ ဒီမွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။
ေမးမွာေတြ႔ရွိ၍ ျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။။
၀မ္းသာစရာဆိုေတာ႔လဲ ေက်ာင္းသားေလးလည္း၀မ္းသာခဲ႔လို႔ ျပန္လည္ျပီးမွ်ေ၀လိုက္ပရေစလို႔..။




Posted by ဗာရာဏသီေက်ာင္းသားေလး