Photobucket LOVE  photo meet.jpg ငါသည္ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာတရားေတာ္မ်ားကိုကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေသာဗုဒၶဘာသာဗမာလူမ်ိဳးျမန္မာနိဳင္ငံသားတစ္ဦးျဖစ္၏။ငါတင္ျပခဲ့ေသာစာေပမ်ားသည္ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာ အတြက္ျဖစ္၏။ထိုငါတင္ျပခဲ့ေသာစာေပမ်ားသည္...၁=ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာဟုငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္အစြန္းတစ္ဖက္သို႔ေရာက္ခဲ့အံ့။၂=မူလေရးသားတင္ျပေသာပိုင္ရွင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာငါ့သာသနာအတြက္ဟုငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္တင္ျပခဲ့မိအ့ံ။ ၃=လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ပုဂၢိဳလ္ေရးအရထိခိုက္နစ္နာေစ၍ငါ့လူမ်ိဳးငါ့ဘာသာငါ့သာသနာအတြက္ဟု ငါဟူေသာအတၱစြဲျဖင့္ တင္ျပခဲ့မိအ့ံ။ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ငါ့လူမ်ိဳး ငါ့ဘာသာ ငါ့သာသနာသည္ ကမာၻတည္သ၍ တည္တန္႔ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားပါေစသား......

Thursday, January 3, 2013

လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသြး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျမး ႏွင့္

လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္း


...
"ေအာင္ေစသတည္း"
၁။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၉ခုႏွစ္
ျပာသိုလဆုတ္ ၉ရက္ (အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ရက္) တနဂၤေႏြေန႔ ေကာင္းျမတ္သန္႔စင္ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာအခါ၌ ဤငါတို႔ ျမန္မာျပည္သည္ လံုး၀
လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ၿပီ။

၂။ ဤငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လိုရာမတ ျပည့္စံုလွ၍ ဘူမိနက္သန္မွန္ေသာ ေျမထူးေျမျမတ္လည္း ျဖစ္၏။ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ေသာ တရားထူးတရားျမတ္တို႔တည္ရာ ေျမေကာင္းေျမမြန္လည္း မွန္၏။ ေျမတြင္းေျမျပင္ အထူးထူးေသာ ရတနာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ ဆြတ္ယူစားသံုး ကမာၻဆံုးေသာ္လည္း မသုဥ္းမကုန္ႏိုင္ေသာ ပေဒသာစစ္ အႏွစ္သာရ ၾကြယ္၀ျပည့္စံုေသာ ေျမလည္းျဖစ္၏။ ဘူမိနက္သန္ မွန္လွထူးခြၽန္ ဤေျမမြန္ေျမျမတ္၌ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ စသည္ျဖင့္ တေသြးတသား တမိဘ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ငါတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ သခ်ၤာပြားတက္ ေရတြက္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ရာေသာ ရာဇ၀င္ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀သဏီမွစ၍ တညီတညြတ္ တစုတရံုး လြတ္လပ္ေသာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ တည္ခဲ့ၾက၏။ တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ပုဂံ၊ ျမင္စိုင္း၊ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ကုန္းေဘာင္ ထို႔ေနာက္ မႏၱေလးအထိ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေနေရာင္လ၀ါ ပမာကဲ့သို႔ တျဖာျဖာ တ၀င္း၀င္း ကမာၻခ်ဥ္းေအာင္ ထြန္းလင္းခဲ့ေပ၏။ သို႔ရာတြင္ ကမာၻ႔တန္ဆာ ကာလအသၤေခ် တည္ေနအပ္ေသာ ေနမင္းသူရိယာ လစႏၵာတို႔ပင္ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ ဖံုးအုပ္၍ ေခတၱခဏ အရွိန္အ၀ါ ညိွဳးေလ်ာ္ႏြြမ္းလ် မထြန္းမပ ျဖစ္ဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔၏လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းေလးရာခန္႔က ဥေရာပတိုင္မွ ထြက္ေပၚလာ၍ တကမာၻလံုးကို ရစ္ပတ္အုပ္ဖံုးခဲ့ေသာ နယ္ခ်ဲ႕၀ါဒႀကီးႏွင့္ မေရွာင္မကြင္းသာ ၾကံဳႀကိဳက္ဆံုေတြ႔မိ၍ ပဌမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ရခိုင္-တနသၤာရီ၊ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ဟံသာ၀တီ-ပဲခူး၊ တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ မႏၱေလးရတနာပံု သံုးႀကိမ္သံုးတန္ ခ်အပ္ရျခင္းျဖင့္ ဤေျမထူးေျမျမတ္၌ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ ေစာင့္ထိန္း၍ လာခဲ့ၾကေသာ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ငါတို႔လက္မွလြတ္၍ လက္ေအာက္ခံဘ၀သို႔ လံုး၀ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနမင္းသူရိယာ လစႏၵာတို႔ကို ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္တို႔သည္ မည္သို႔ပင္ ဖံုးလႊမ္းေစကာမူ ေနလတို႔၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရကား ေခတၱမွ်ႏွင့္ပင္ လြင့္စင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ ေန၀ါ လေရာင္သည္ ပကတိအေရကို ျပန္၍ေဆာင္ေလဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔အေပၚ၌ လႊမ္းဖံုးအုပ္ေသာ နယ္ခဲ်႕၀ါဒသည္ ငါတို႔၏ ကမာၻရွည္ျမင့္ ရင့္မာလွေသာ လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓါတ္၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရာကား ေျခာက္ဆယ့္တႏွစ္ တလႏွင့္ တရက္ေသာ အခိုက္အတန္႔ကေလးမွာပင္ အလိုအေလ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသျဖင့္ ဤေန႔ဤအခါမွစ၍ ငါတို႔သည္ အသူရိန္ခံတြင္းမွ ရွင္းရွင္းႀကီး လြတ္ေျမာက္အပ္ေသာ လျပည့္စန္းပမာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာျဖင့္ လံုး၀လြတ္လပ္ေသာ ဘ၀ထူး ဘ၀ျမတ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၃။ ယခု ငါတို႔ရရွိအပ္ေသာ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေရတြင္ရုပ္ေရး ျမေသြးေကာင္းကင္ တိမ္ရိပ္ထင္သကဲ့သို႔ေသာ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္။ ငါတို႔အား လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္သို႔ ညႊန္လည္းညႊန္ျပ လမ္းစ ရွာၾကံ အျမန္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကေပေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အ၀၀ေသာ ကူးတို႔မႉး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ မဆုတ္မနစ္ေသာလံု႔လ၊ မေလ်ာ့ေသာ၀ိရိယ၊ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ထြန္းပအပ္ေသာ ဥာဏ္မ်က္စိ၊ ၀ဇီရစိန္သြားကဲ့သို႔ စူးရွေသာသတၱိတို႔ေၾကာင့္ အဟံမမ သံပၾကံဳး၀ါး အျခားအျခားလြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံႀကီးတို႔ႏွင့္တန္းတူ ျမဴတျခမ္းမွ် မေလ်ာ့မလို ထိုထိုေသာ တန္ခိုးရွိန္၀ါ ေတဇာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာတည္းဟူေသာ အာဏာထူးအျမတ္ကို ငါတို႔လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၄။ ငါတို႔သည္ တမ်ိဳးဘာသာ တစိတ္တေဒသ၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို မလိုလား။ ေက်ာသားရင္သား သူကားငါကား ခြဲျခားျခင္းကို အလိုမရွိ။ ျမစ္ေခ်ာင္းသီတာ သမုဒၵရာ ေတာင္တန္းတို႔ျဖင့္ ကမာၻ႔ဓမၼတာ သဘာ၀ အပိုင္းအျခား ထင္ရွားစြာ သတ္မွတ္အပ္ေသာ ရာဇ၀င္ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀ဏီမွစ၍ ယခုထက္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဟု သမုတ္အပ္သူ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ဇာတိခ်က္ေၾကြေနထိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တ၀ွမ္းကို တေသြးတသားတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ တစိတ္တ၀မ္းတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ အလိုအေလ်ာက္ သဘာ၀ အေထာက္အပံ့ျဖင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚအပ္ေသာ ေစတနာတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ ဤႀကိဳးသံုးပါးျဖင့္ ကမာၻဆံုးတိုင္ ျမဲခိုင္တည္တံ့ေအာင္ ရစ္ပတ္ဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ကို လက္ဆိုက္လက္ကိုင္ ငါတို႔ အပိုင္ရေလၿပီ။

၅။ ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ မည္သူတဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ အေမြအႏွစ္ မဟုတ္။ မည္သူ တဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ ပုဂၢလိက အပိုင္ပစၥည္း မဟုတ္။ မည္သူ တဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ အႏိုင္သိမ္းယူ အက်ဳိးခံစားအပ္ေသာ ႏိုင္ငံ မဟုတ္။ အတိတ္ကာလက၎၊ ယခုမ်က္ေမွာက္တြင္၎၊ ေနာင္လာ လတၱံ႔ေသာ အနာဂတ္ကာလ၌၎ ငါတို႔ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြင္း၌ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ ႀကီးငယ္ေ၀းနီး က်ား-မ မျခား သစၥာေတာ္ခံ ႏိုင္ငံသားဟူသေရြ႕ ငါတို႔၏ အေမြအႏွစ္ အပိုင္ပစၥည္း အက်ဳိးခံစားရာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ လူ႔ဘာသာ၊ လူ႔တရားႏွင့္အညီ ကမာၻဦးကာလ လူတို႔၏ စည္းရံုးမႈ၌ လူအေပါင္းတို႔၏ သေဘာဆႏၵအရ လူအ၀ွမ္း၏ အက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္အံ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေရြးေကာက္၍ သမၼတ တင္ေျမွာက္ၾကေသာ မေဖာက္မျပန္ မစြန္းမၿငိ ပကတိ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ မူလ လူ႔၀ါဒႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ စည္းကမ္းဥပေဒ ေသခ်ာထင္ရွားစြာ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ တူညီေသာတရား၊ တူညီေသာ အခြင့္အေရး၊ တူညီေသာ အဆင့္အတန္းအားျဖင့္ ကမာၻအရွည္တည္စိမ့္ေသာငွာ လူအေပါင္းတို႔၏ ဆႏၵသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေသာ၊ သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ ျမတ္ေသာအျဖစ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ငါတို႔အပိုင္ရၿပီ။

၆။ သိၾကကုန္ေလာ့။ ယေန႔ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ငါတို႔၏ မူလအပိုင္ျဖစ္ေသာ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ျပန္၍ယူၿပီ။ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္လ်က္ အခြင့္အေရး၊ အဆင့္အတန္း တူညီသည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၿပီ။ ငါတို႔ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ငါတို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ သစၥာကို ကမာၻဆံုးတိုင္ မယိမ္းမယိုင္ တည္မည္။ ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ကမာၻ႔လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံအေပါင္းတို႔ တရားသျဖင့္ က်င့္ေဆာင္အပ္ေသာ က်င့္ဝတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္က်င့္ေဆာင္မည္။ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ႏွင့္အညီ တပါးသူတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစား ေစာင့္စည္းမည္။ ငါတို႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အလိုရွိသည္ႏွင့္အညီ ငါတို႔ကဲ့သို႔ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္။ ဤ ငါတို႔ ေက်ညာခ်က္ကို တကမာၻလံုး တေယာက္မက်န္ ၾကားသိေစသတည္း။

ကိုထြန္းေ၀ရွာေဖြစုေဆာင္းပါတယ္..။
http://tunwai-states.blogspot.jp/2013/01/blog-post_4418.html

“လြတ္လပ္ေရး ေႀကညာစာတမ္း”

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၄) ရက္ေန ့“လြတ္လပ္ေရး ေႀကညာစာတမ္း”

ေအာင္ေစသတည္း

၁။ ျမန္မာသကၠရာ္ဇ္ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ ျပာသိုလဆုတ္ ၉ ရက္ (အဂၤလိပ္ သကၠရာ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္) တနဂၤေႏြေန႔ ေကာင္းျမတ္သန္႔စင္ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အခါ၌ ဤငါတို႔ ျမန္မာျပည္သည္ လံုး၀ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး အျဖစ္သို႔ ေရာက္ၿပီ။

၂။ ဤငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လိုရာမတ ျပည့္စံုလွ၍ ဘူမိနက္သန္မွန္ေသာ ေျမထူးေျမျမတ္ လည္းျဖစ္၏။ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ေသာ တရားထူး တရားျမတ္တို႔တည္ရာ ေျမေကာင္းေျမမြန္လည္း မွန္၏။ ေျမတြင္း ေျမျပင္ အထူးထူးေသာ ရတနာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ ဆြတ္ယူစားသံုး ကမာၻဆံုးေသာ္ လည္း မသုဥ္းမကုန္ ႏိုင္ေသာ ပေဒသာစစ္ အႏွစ္သာရ ၾကြယ္၀ျပည့္စံုေသာ ေျမလည္းျဖစ္၏။ ဘူမိနက္သန္ မွန္လွ ထူးခြၽန္ ဤေျမမြန္ေျမျမတ္၌ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ စသည္ျဖင့္ တေသြးတသား တမိဘ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ငါတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ သခ်ၤာပြားတက္ ေရတြက္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ရာေသာ ရာဇ၀င္ ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀ဏီမွစ၍ တညီတညြတ္ တစုတရံုး လြတ္လပ္ေသာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ တည္ခဲ့ၾက၏။ တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ပုဂံ၊ ျမင္စိုင္း၊ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ကုန္းေဘာင္ ထို႔ေနာက္ မႏၱေလးအထိ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေနေရာင္လ၀ါ ပမာကဲ့သို႔ တျဖာျဖာတ၀င္း၀င္း ကမာၻခ်ဥ္းေအာင္ ထြန္းလင္းခဲ့ေပ၏။ သို႔ရာတြင္ ကမာၻ႔တန္ဆာ ကာလအသၤေခ် တည္ေနအပ္ေသာ ေနမင္းသူရိယာ လစႏၵာတို႔ပင္ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ ဖံုးအုပ္၍ ေခတၱခဏ အရွိန္အ၀ါ ညိွဳးေလ်ာ္ႏြြမ္းလ် မထြန္းမပ ျဖစ္ဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔၏လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ သည္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းေလးရာခန္႔က ဥေရာပတိုင္မွ ထြက္ေပၚလာ၍ တကမာၻလံုးကို ရစ္ပတ္အုပ္ဖံုးခဲ့ေသာ နယ္ခ်ဲ႕၀ါဒႀကီးႏွင့္ မေရွာင္မကြင္းသာ ၾကံဳႀကိဳက္ဆံုေတြ႔မိ၍ ပဌမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ရခိုင္-တနသၤာရီ၊ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ဟံသာ၀တီ-ပဲခူး၊ တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ မႏၱေလးရတနာပံု သံုးႀကိမ္သံုးတန္ ခ်အပ္ရျခင္းျဖင့္ ဤေျမထူေျမျမတ္၌ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ ေစာင့္ထိန္း၍လာခဲ့ၾကေသာ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ငါတို႔လက္မွလြတ္၍ လက္ေအာက္ခံဘ၀သို႔ လံုး၀ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနမင္း သူရိယာ လစႏၵာတို႔ကို ဆီးႏွင္း ျမဴတိမ္တို႔သည္ မည္သို႔ပင္ ဖံုးလႊမ္းေစကာမူ ေနလတို႔၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရကား ေခတၱမွ်ႏွင့္ပင္ လြင့္စင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ ေန၀ါလေရာင္သည္ ပကတိအေရကို ျပန္၍ေဆာင္ေလ ဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔အေပၚ၌ လႊမ္းဖံုးအုပ္ေသာ နယ္ခဲ်႕၀ါဒသည္ ငါတို႔၏ ကမာၻရွည္ျမင့္ ရင့္မာလွေသာ လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓါတ္၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရာကား ေျခာက္ဆယ့္တႏွစ္ တလႏွင့္ တရက္ေသာ အခိုက္အတန္႔ ကေလးမွာပင္ အလိုအေလ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသျဖင့္ ဤေန႔ဤအခါမွစ၍ ငါတို႔သည္ အသူရိန္ ခံတြင္းမွ ရွင္းရွင္းႀကီး လြတ္ေျမာက္အပ္ေသာ လျပည့္စန္းပမာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာျဖင့္ လံုး၀ လြတ္လပ္ ေသာ ဘ၀ထူး ဘ၀ျမတ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၃။ ယခု ငါတို႔ရရွိအပ္ေသာ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေရတြင္ရုပ္ေရး ျမေသြးေကာင္းကင္ တိမ္ရိပ္ထင္သကဲ့ သို႔ေသာ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္။ ငါတို႔အား လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္သို႔ ညႊန္လည္းညႊန္ျပ လမ္းစရွာၾကံ အျမန္ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကေပေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အ၀၀ေသာ ကူးတို႔မႉး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ မဆုတ္မနစ္ေသာလံု႔လ၊ မေလ်ာ့ေသာ၀ိရိယ၊ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ထြန္းပအပ္ေသာ ဥာဏ္မ်က္စိ၊ ၀ဇီရစိန္သြား ကဲ့သို႔ စူးရွေသာသတၱိတို႔ေၾကာင့္ အဟံမမ သံပၾကံဳး၀ါး အျခားအျခားလြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံႀကီးတို႔ႏွင့္တန္းတူ ျမဴ တျခမ္းမွ် မေလ်ာ့မလို ထိုထိုေသာ တန္ခိုးရွိန္၀ါ ေတဇာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာတည္း ဟူေသာ အာဏာထူးအျမတ္ကို ငါတို႔လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၄။ ငါတို႔သည္ တမ်ိဳးဘာသာ တစိတ္တေဒသ၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို မလိုလား။ ေက်ာသားရင္သား သူကားငါကား ခြဲျခားျခင္းကို အလိုမရွိ။ ျမစ္ေခ်ာင္းသီတာ သမုဒၵရာေတာင္တန္းတို႔ျဖင့္ ကမာၻ႔ဓမၼတာ သဘာ၀ အပိုင္းအျခား ထင္ရွားစြာ သတ္မွတ္အပ္ေသာ ရာဇ၀င္ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀ဏီမွစ၍ ယခုထက္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဟု သမုတ္အပ္သူ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေနထိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တ၀ွမ္းကို တေသြး တသားတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ တစိတ္တ၀မ္းတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ အလိုအေလ်ာက္ သဘာ၀ အေထာက္ အပံ့ျဖင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚအပ္ေသာ ေစတနာ တည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ ဤႀကိဳးသံုးပါးျဖင့္ ကမာၻဆံုးတိုင္ ျမဲခိုင္ တည္တံ့ေအာင္ ရစ္ပတ္ဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ကို လက္ဆိုက္လက္ကိုင္ ငါတို႔ အပိုင္ရေလၿပီ။

၅။ ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ မည္သူတဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ အေမြအႏွစ္ မဟုတ္။ မည္သူ တဦး တေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ ပုဂၢလိက အပိုင္ပစၥည္း မဟုတ္။ မည္သူ တဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ အႏိုင္သိမ္းယူ အက်ဳိးခံစားအပ္ေသာ ႏိုင္ငံ မဟုတ္။ အတိတ္ကာလက၎၊ ယခုမ်က္ေမွာက္တြင္၎၊ ေနာင္လာ လတၱံ႔ေသာ အနာဂတ္ကာလ၌၎ ငါတို႔ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြင္း၌ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ ႀကီးငယ္ေ၀းနီး က်ား-မ မျခား သစၥာေတာ္ခံ ႏိုင္ငံသားဟူသေရြ႕ ဒို႔၏အေမြအႏွစ္ အပိုင္ပစၥည္း အက်ဳိးခံစားရာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ လူ႔ ဘာသာ၊ လူ႔တရားႏွင့္အညီ ကမာၻဦးကာလ လူတို႔၏စည္းရံုးမႈ၌ လူအေပါင္းတို႔၏ သေဘာဆႏၵအရ လူအ၀ွမ္း၏ အက်ဳိးကို ေကာင္းစြာေဆာင္ ရြက္ႏိုင္အံ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေရြးေကာက္၍ သမၼတ တင္ေျမွာက္ၾကေသာ မေဖာက္ မျပန္ မစြန္းမၿငိ ပကတိ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ မူလလူ႔၀ါဒႏွင့္ေလ်ာ္စြာ စည္းကမ္းဥပေဒ ေသခ်ာထင္ရွားစြာ ပိုင္းျခား သတ္မွတ္ တူညီေသာတရား၊ တူညီေသာအခြင့္အေရး၊ တူညီေသာအဆင့္အတန္းအားျဖင့္ ကမာၻအရွည္ တည္စိမ့္ ေသာငွာ လူအေပါင္းတို႔၏ ဆႏၵသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေသာ၊ သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္းဟူေသာ ျမတ္ေသာ အျဖစ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ငါတို႔အပိုင္ရၿပီ။

၆။ သိၾကကုန္ေလာ့။ ယေန႔ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ငါတို႔၏မူလအပိုင္ျဖစ္ေသာ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ျပန္၍ ယူၿပီ။ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္လ်က္ အခြင့္အေရး၊ အဆင့္အတန္း တူညီသည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၿပီ။ ငါတို႔လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ သစၥာကို ကမာၻဆံုးတိုင္ မယိမ္းမယိုင္တည္မည္။ ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ ႏွင့္အညီ ကမာၻ႔လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံအေပါင္းတို႔ တရားသျဖင့္ က်င့္ေဆာင္အပ္ေသာ က်င့္၀တ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ က်င့္ေဆာင္မည္။ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ႏွင့္အညီ တပါးသူတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစား ေစာင့္စည္းမည္။ ငါတို႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အလိုရွိသည္ႏွင့္အညီ ငါတို႔ကဲ့သို႔ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္။

ဤ ငါတို႔ ေက်ညာခ်က္ကို တကမာၻလံုး တေယာက္မက်န္ ၾကားသိေစသတည္း။

လြတ္လပ္ေရးက ငါဒိုု ့ဘာေတြရခဲ့သလဲ

Moethee Zun · 1,865 subscribers
3 hours ago ·
လြတ္လပ္ေရးက ငါဒိုု ့ဘာေတြရခဲ့သလဲ
(မိုုးသီးဇြန္ )

လြတ္လပ္ေရးက ငါဒိုု ့ဘာေတြရခဲ့သလဲ။ ငါဒိုု ့ဘာမွမရခဲ့ဘူး လုုိ ့ေျပာရမယ္။

အေမရိကန္ ေတြလဲ အဂၤလိပ္ကိုုနီဘ၀က်ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ကိုုေတာ္လွန္ျပီး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္။ ဇူလိုင္လ ၄ ရက္၊၁၇၇၆ ခုုနစ္မွာလြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစတန္းကိုု ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေၾကညာစာတန္းမွာပါတဲ့

‘’ We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness ‘’

စာတန္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားေတြ ေမြးဖြားကတည္း တူညီတယ္။ လူတိုုင္းဟာ လူအခြင့္အေရး၊အသက္ရွင္ခြင့္၊လြတ္လပ္ခြင့္ နဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားပိုုင္ခြင့္ရိွၾကတယ္ဆိုုတာပါပဲ။
ဒါဟာ လြတ္လပ္တဲ့လူသား တဦးရဲ ့ ဘ၀အဓိပါယ္ရိွမႈလိုု ့ဆိုုနိင္ပါတယ္။
ဒီရိုုးစင္းတဲ့ အႏွစ္သာရက နိင္ငံတကာလူအခြင့္အေရး ေတြရဲ ့ျမစ္ျဖားခံရ ျဖစ္လာတယ္။ ကမၻာအဓိပါယ္အရိွဆံုုးအဂၤလိပ္၀ါက် လိုု ့ပညာရွင္ေတြက တင္စားခဲ့ၾကရတယ္။ အေမရိကန္နိင္ငံသားေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးရဲ ့အသီးအပြင့္ကိုု ခံစား ေနခဲ့ၾကတာႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀နီးပါးရိွခဲ့ပါျပီ။

က်ေနာ္တိုု ့ျမန္မာ နိင္ငံဟာလဲ ႏွစ္ေပါင္း တရာေက်ာ္အဂၤလိပ္ကိုုလုုိနီလက္ေအာက္ကိုုက်ေရာက္ခဲ့တယ္။ ၁၉ ၄၈ ခုုနစ္ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန ့မွာလြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္ မွာ က်ေနာ္တိုု ့့ဘာရသလဲ။ အေမရိကန္ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတန္းမွာပါတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့လူသား ရဲ ့အဓိပါယ္ မ်ိဳး က်ေနာ္တိုု ့မွာရိွခဲ့ပါျပီလား။ ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။

က်ေနာ္တိုု ့့ကံၾကမၼာကိုု က်ေနာ္တိုု ့့မဖန္တီး နိင္ေသးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တိုု ့ဟာ မလြတ္လပ္ေသးပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးဆိုုတာဘာလဲ ။ လြတ္လပ္ေရးဆိုုတာ ကိုုယ္ၾကမၼာကိုုယ္ဖန္တီးနိင္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ကိုုယ္ၾကမာကိုုယ္ဖန္တီးတယ္ဆိုုတာကေတာ့ စား၀တ္ေနေရးနဲ့အေတြး ကိုု လြတ္လပ္စြာလုုပ္ကိုုင္နိင္ခြင့္ရိွျခင္းပဲျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္တိုု ့ဟာ လြတ္လပ္စြာအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းနိင္ျခင္းမရိွေသးပါဘူး။ သမာအာဇီ၀အလုုပ္ကိုုလြတ္လပ္စြာလုုပ္ကိုုင္ခြင့္မရိွျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ရရာအလုုပ္ေတြကိုုလုုပ္ကိုုင္ေနၾကရတယ္။
စား၀တ္ေနေရးျပသနာကိုု မိသားစုုတိုုင္းေျဖရွင္းလာၾကတဲ့ပံုုစံေတြက ကိုုၾကည့္ရင္
တရားမ၀င္အလုုပ္ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္သူလူထုုရဲ ့အဓိက စီးပြားေရးလုုပ္ငန္း ေတြက
ဘာေတြလဲလိုု ့ၾကည့္ရင္ ဓါတ္ဆီေရာင္းတာ၊ တလံုုးႏွစ္လံုုးသံုုးလံုုးေရာင္းတာ၊ လယ္ကိုုလုုပ္တာ၊ လူကုုန္ကူးတာ၊ နိင္ငံျခားနဲ ့နယ္စပ္က ကုုန္ပစၥည္းကိုု ျမန္မာျပည္ထဲကိုု ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ပိုု ့ရတာ ၊ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းတာ အားလံုုးဟာ တရားမ၀င္လုုပ္ငန္းေတြျဖစ္ေနပါတယ္။
လူမႈေရးလုုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ေစတနာ၀မ္ထမ္း ပညာေရး ၊ က်မၼာေရးလုုပ္ငန္းေတြကလဲ
တရားမ၀င္လုုပ္ငန္းေတြပဲျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္မွာ တရားမ၀င္ ဆိုုတဲ့စကားတလံုုးပဲ တရား၀င္သံုုးစြဲလာတာကိုုေတြ ့ရပါတယ္။
တရားမ၀င္က်ဴးေက်ာ္ေနထိုုင္သူမ်ား၊ တရားမ၀င္သစ္ခုုတ္သူမ်ား၊ တရားမ၀င္ ငါဖမ္းသူမ်ား၊ တရားမ၀င္အလုုပ္သမားမ်ား တရားမ၀င္အသင္းအဖြဲ ့မ်ား စတဲ့စကားလံုုးေတြနဲ ့ က်ေနာ္တိုု ့အေတာ့ကိုုယဥ္ပါးလာတယ္။ ေနာက္ဆံုုးကုုန္ကုုန္ေျပာရရင္ေတာင္ က်ေနာ္တိုု ့ဟာဒီနိင္ငံမွာေမြး ဒီမွာၾကီးျပင္းေပမဲ့ ဒီနိင္ငံထဲမွာ တရားမ၀င္ေနထိုုင္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။

ဒါျဖင့္ရင္ တရား ၀င္စီးပြားေရးလုုပ္ငန္း ၊ သမာအာဇီ၀ လုုပ္ငန္းေတြက ဘာေတြလဲ။ ဒါေတြကေတာ့ လက္နက္အေရာင္းအ၀ယ္၊ဘဏ္လုုပ္ငန္း၊ ေငြလြဲလုုပ္ငန္း၊ ေရနံအေရာင္းအ၀ယ္၊ လယ္ေျမ၊ ဓါတ္သတၱဴးေဖၚေရး၊ ကုုန္သြယ္ေရး လုုပ္ငန္း၊ အိမ္ျခံေျမနဲ ့ ေဆာက္လုုပ္ေရးလုုပ္ငန္းၾကီး ေတြက တရား၀င္လုုပ္ငန္းေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဥပေဒအတြင္းမွာရိွေနတယ္။ ဒီလုုပ္ငန္းေတြကိုုေတာ့
ဧရာမ ျပည္သူလူထုုက လြတ္လြပ္စြာ ပါ၀င္လုုပ္ကိုုင္ခြင့္မရိွျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါက ဦးပိုုင္နဲ့ခရိုုနီေတြအတြက္ သာျဖစ္ေနပါတယ္။ ငါတိုု ့လုုပ္ခြင့္မရၾကဘူး။ လူၾကီးလူေကာင္းေတြရဲ ့အလုုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဦးပိုုင္ရဲ ့အလုုပ္ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တိုု ့ဟာလြတ္လပ္ျပီ လိုု ့ဆိုု ပါေသာ္ျငားလဲ က်ေနာ္တိုု ့ဟာလြတ္လပ္စြာလုုပ္ကိုုင္စားေသာက္ခြင့္မရိွသူေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပန္းစဥ္ကာလက သူတိုု ့ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြရိွတယ္။ ဒါကေတာ့ ကိုုလိုုနီ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ ့လက္ေအာက္မွာျမန္မာနိင္ငံရဲ ့သယံဇတေတြ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းေတြကိုုလက္၀ါးၾကီးအုုပ္ဂုုတ္ေသြးစုုတ္ခ်ယ္လွယ္ေနတယ္လိုု ့ဆိုုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လြတ္ေရးအတြက္တိုုက္ခဲ့တာလိုု ့ဆိုုပါတယ္။ အခုု က်ေနာ္တုုိ ့နိင္ငံရဲ ့ သယံဇတနဲ့စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းၾကီးေတြကိုု က်ေနာ္တုုိ ့ပိုုင္ပါျပီလား။ က်ေနာ္တုုိ ့ေျမေတြကိုု က်ေနာ္တုုိ ့ပိုုင္ပါျပီလား။

လြတ္လပ္မႈ

လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာ္ခြင့္ က်ေနာ္တိုု ့မွာရိွပါသလား။ လြတ္လပ္စြာေဖၚထုုတ္ခြင့္ရိွျပီလား။လြတ္လပ္စြာတင္ျပခြင့္ရိွပါျပီလား။မရိွဘူးလိုု ့ေျပာနိင္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ တိုုင္းဟာလူသားေတြရဲ့လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈကိုု ထိမ္းခ်ဳပ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုုိ ့ဟာလြတ္လပ္စြာေတြးေတာခြင့္၊လြတ္လပ္စြာထုုတ္ေဖၚခြင့္ေတြလည္းကန္ ့သတ္ခံခဲ့ရတယ္။ မၾကာေသးမီကေလးကပဲ ဂ်ာနယ္တခ်ိဳ့ဟာ ေရသားခြင့္အထိုုက္အေလ်ာက္ရလာပါတယ္။ ေျပာၾကေၾကးဆိုုရင္ေတာ့ လြတ္လပ္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္မွာ ၆၄ ႏွစ္က အေမွာင္ခတ္လိုု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့

က်ေနာ္တိ ုု ့ရဲ ့ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးဟာ ဘယ္ေလာက္အထိနိမ့္က်သြားသလဲဆိုုတာ အခုုေတြ ့ေနရျပီျဖစ္တယ္။

စာေရးဆရာၾကီး ေဂ်ာ့ ေအာ္၀ဲလ္ ( George Orwell ) က ေျပာဘူးတယ္။ သူက-
“If liberty means anything at all, it means the right to tell people what they do not want to hear.” ခင္ဗ်ားတိုု ့မၾကားခ်င္တဲ့ဟာေတြကိုု ေျပာ နိင္တဲ့အခြင့္အေရးရိွမွ လြတ္လပ္ေရးရိွတာလိုု ့ဆိုုပါတယ္။ က်ေနာ္တုုိ ့ဟာ အာဏာပိုုင္ေတြ၊ အၾကီး အကဲဆိုုသူေတြ၊
ဒီမိုုကေရစီ ခ်န္ပီယံဆိုုတဲ့သူေတြကိုု သူတိုု ့ၾကားခ်င္တာပဲေျပာေပးေနရတဲ့ဘ၀နဲ့ၾကီးျပင္းလာရတဲ့သူေတြပါ။ က်ေနာ္တုုိ ့ရင္ထဲမွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသိမ္းထားတဲ့ သူတိုု ့မၾကားခ်င္တာတဲ့ဟာေတြရိွေနတယ္။ က်ေနာ္တုုိ ့ဟာ သိမ္းဆည္းထားၾကရပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာေျပာခြင့္မရိွပဲ ေမြးလာၾကတယ္။

ေျပာခ်င္တာမေျပလိုုက္ရပဲေသသြားၾကတယ္။ ေမြးျခင္းနဲ့ေသျခင္းၾကားမွာ က်ေနာ္တိုု ့ ရဲ ့ဘ၀သစၥာကေတာ့ သမၼ၀ါစာမျဖစ္ခဲ့ၾကရဘူး။ မွန္တာေတြမေျပာသြားတဲ့အတြက္ မွန္ကန္စြာေတြးေတာျခင္းကိုု က်ေနာ္တုုိ ့မရဲေတာ့ဘူး။ အေတြးမရဲေတာ့ဘူး။
အေတြးမရဲတဲ့အတြက္အလုုပ္လဲမရဲၾကေတာ့ဘူး။ နိင္ငံတနိင္ငံမွာလြတ္လပ္စြာေျပာဆိုုခြင့္ေရးသားခြင့္ေတြမရိွေတာ့ဘူးဆိုုရင္ေတာ့ ဘာမွမရိွေတာ့ဘူးလိုု ့ေျပာလိုု ့ရပါတယ္။ ဒီလိုုျဖစ္ေအာင္ စနစ္ၾကီးကိုုကဖန္တီးေပးထားခဲ့တာကိုုး။ ေဂ်ာ့ေအာ္၀ဲလ္ေရးတဲ့ ၁၉ ၈၄ ဆိုုတဲ့
၀ထၱထဲက လိုု မ်ိဳး ျမန္မာျပည္ရဲ ့အေျခအေန က က်ေရာက္ခဲ့တယ္။
၀ထၱဳထဲမွာ က်ြန္းသားနိင္ငံ( Oceania) ဆိုုတဲ့ လူအဖြဲ ့စည္းကိုု အကိုုၾကီး(Big Brither) ဆိုုတဲ့ အာဏာရွင္ၾကီးကအုုပ္ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ၀န္ၾကီးဌာန ၄ ခုုနဲ ့အုုပ္ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ၀န္ၾကီးဌာနေတြက ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀န္ၾကီးဌာန (Minister of Peace ) ၊ ေပါၾကြယ္၀ ၀န္ၾကီးဌာန (Minister of Plenty) , ေမတၱာ၀န္ၾကီးဌာန (Minister of Love) ၊ အမွန္တရား၀န္ၾကီးဌာန (Minister of True) ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ၀န္ၾကီးဌာနေတြရဲ ့နာမည္နဲ့အလုုပ္က တလြဲဆီျဖစ္ေနတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀န္ၾကီးဌာနရဲအလုုပ္က စစ္ပဲတိုုက္ေနတယ္။ ေပါၾကြယ္၀၀န္ၾကီးဌာနေၾကာင့္လူေတြ အငတ္ျပတ္သနာၾကီးနဲ့ရင္ဆိုုင္ေနရတယ္။ ေမတၱာ၀န္ၾကီးဌာနကေတာ့လူေတြကိုုဖမ္းတယ္။ႏွိပ္စက္တယ္။ သတ္ျဖတ္ျပစ္တယ္။ အမွန္တရား၀န္ၾကီးဌာနကေတာ့ ဆိုုက္၀ါးေတြ၊ ၀ါဒျဖန္ ့ခ်ီေရးေတြပဲလုုပ္ေနျပီး အမွန္ကိုုမေျပာေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဂၤလိပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ‘’ Misnomer’’ ျဖစ္ေနတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္ေလာက္ပိတ္ေလာင္ထားခံခဲ့ရတဲ့အတြက္လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္လုုပ္ပိုုင္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ ျပည္သူလုူထုုေတြဟာ စြမ္းရည္က်ဆင္းမႈ (Human Capacity ) ကိုု အၾကီးအက်ယ္ရင္ဆိုုင္ေနရျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုုးရက တံခါးဖြင့္လိုုက္ပါျပီ၊ ေျပာင္းလဲေနပါျပီ၊ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြလာလုုပ္ၾကပါလိုု ့ တစာတစာေအာ္ေန ေပမဲ့ နိင္ငံထဲမွာ စြမ္းရည္က်ဆင္းသြားတဲ့အတြက္ ရင္းႏွီးျမွုုပ္ႏွံ မႈေတြကိုု စီမံခန္ ့ခြဲ နိင္မဲ့ စြမ္းအားကင္းမဲ့ေနတာကိုုရင္ဆိုုင္ေနရျပီျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာကိုုတဦးတေယာက္က လက္၀ါးၾကီးအုုပ္ကိုုယ္က်ိဳးရွာတဲ့စနစ္ေအာက္ကိုုက်ေရာက္သြားတဲ့အတြက္ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ႏွစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ေအေမာ့လူနဲ ့ ေရာဘင္ဆင္ စံႏႈန္း ( Acemoglu and Robinson Paradigm) ေထာက္ျပေ၀ဖန္ထားသလိုုျဖစ္လာတယ္။ ဒါကေတာ့ အာဏာရွင္လူအဖြဲ ့စည္းနဲ့ ဒီမိုုကရက္တစ္လူအဖြဲ ့စည္း ႏွစ္ခုုကြာျခားပံုုျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာရွင္ေအာက္ကလူအဖြဲ ့စည္း မွာ နိင္ငံေရးနဲ့စီးပြားေရးကိုု လူတစုုက ခ်ဳပ္ကိုုင္တယ္။ လူတိုုင္းမပါနိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လူနည္းစုုပဲခ်မ္းသာလာမယ္။

ပညာရွင္ေတြ၊ က်ြမ္းက်င္လုုပ္သားေတြနိင္ငံကေနထြက္ေျပးၾကတယ္။
စည္းလံုုးမႈ ကင္းမဲ့တယ္။ ယံုုၾကည္မႈေတြက်ဆင္းမယ္။ လူထုုေထာက္ခံမႈက်ဆင္းမယ္။ နိင္ငံေတာ္ကိုုယ္တိုုင္က
ဆင္းရဲေမြးေတေအာင္လုုပ္တဲ့ ယႏၱယားျဖစ္လာတယ္။ နိင္ငံေရးနဲ့စီးပြားေရး အာဏာဟာခြဲလိုု ့မရေအာင္ခ်ဳပ္ကိုုင္လာမယ္။ နိင္ငံတခုုလံုုး ဆင္းရဲျခင္း၀ဲၾသဂ ထဲက်ေရာက္သြားတယ္။
( ဒီသီအိုုရီကိုု သူတိုု ့ထုုတ္စဥ္က ေျမာက္ကိုုရီးယားနဲ့ ျမန္မာကိုု ဥပမာအျဖစ္သံုုးခဲ့ၾကတယ္။ )

ဒါနဲ့ဆန္က်င္ဖက္ ဒီမိုုကေရစီလူအဖြဲ ့စည္းမွာေတာ့
နိင္ငံေရးနဲ့စီးပြားေရး ကိုုလူတိုုင္းပါ၀င္ခြင့္ရိွတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြမ်ားလာတယ္။ သူတိုု ့ၾကားမွာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြပိုုမ်ားတယ္။ မက္ခရိုုစီးပြားေရး ထိေရာက္မႈရိွလာတယ္( Effectiveness of Macroeconomy) ၊တရားဥပေဒဆိုုးမိုုတယ္။ ပုုဂၢလိက ပိုုင္ဆိုုင္မႈနဲ့ေျမယာေပၚလစီရိွတယ္။ က်မာေရးနဲ ့ ပညာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြရိွတယ္။ နိင္ငံေတာ္က ဖြင့္ျဖိဳးတိုုးတက္မႈ ထဲမွာရိွေနတယ္။ ဥပမာအေနနဲ ့ တိုုင္၀မ္နဲ ့ ကိုုရီးယားကိုု သံုုးခဲ့တယ္။

ျပည္တြင္းစစ္

ျမန္မာျပည္က ကမၻာမွာ ျပည္တြင္းစစ္သက္ဇိုုးအရွည္ဆံုုးနိင္ငံျဖစ္ေနတယ္။ လြတ္လပ္ေရးနဲ ့ ျပည္တြင္းစစ္ဟာအမြာညီေနာင္လိုု ျဖစ္ေနတယ္။ သက္တမ္းအတူတူပဲ။ လြတ္လပ္ျပီး ၆၃ ရက္အတြင္းမွာျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကမၻာမွာ ျပည္တြင္းစစ္ရိွတဲ့နိင္ငံရယ္လိုု ့ ၈ နိ္င္ငံပဲရိွေတာ့တယ္။
ဒီနိင္ငံေတြက ျမန္မာ၊ ကိုုလံဘီယံ ( Columbian) အာဖဂန္နစ္စတန္ ( Agghan) ယူဂန္ဒါ ( Uganda)၊ ဆိုုမာလီး ( Somali) ၊ ဆီရီယန္း ( Syrian) ၊ အန္ဂြတ္တီးယား ( Republic of Ingushetia) တိုု ့ပဲရိွေတာ့တာကိုုၾကည့္ရင္ ျမန္မာရဲ ့ အတၱမာနေတြ အေမ်ာ္အျမင္နည္းပါးမႈ ေတြဘယ္ေလက္ထိေတာင္ျဖစ္ေနတတယ္တိုုတာကိုုေတြ ့နိင္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္က ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ကိုုင္းရတယ္ဆိုုသလ္လိုု ျဖစ္ေနတယ္။ တိုုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးကိုု ဗမာေတြက မေပးျခင္ဘူး။ ဒီအခ်က္ကိုု ဗမာနိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကအသံုုးခ်ခဲ့တယ္။ တိုုင္းရင္းသားျပသနာကိုု နိင္ငံေရး ျပသနာၾကီးတခုုလိုုလုုပ္ခဲ့တယ္။ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာအဓိက တိုုင္းရင္းသား ၈ ခုုရိွတဲ့အနက္ တိုုင္းရင္းသားအားလံုုးက ျမန္မာ အစိုုးရကိုု လက္နက္ကိုုင္ေတာ္လွန္ေနၾကပါတယ္။ အဓိက လက္နက္ကိုုင္တပ္ဖြဲ ့ေတြကိုုၾကည့္ရင္
ကရင့္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုုး (KNU)၊ ကခ်င္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုုး( KIO) ၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ( NMSP)၊ ရွမ္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္( SSA) ၊
ရခုိင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ပါတီ ( ALP) ၊ ခ်င္းအမ်ိုုဳးသားတပ္ဦး ( CNF)
ကရိမ္နီအမ်ိဳးသားတိုုးတက္ေရးပါတီ ( KNPP) ၊ ၀ျပည္ေသြးစည္ညီညြတ္ေရးပါတီ( UWSP)
ပအိုု အမ်ိဳးသားေရး တပ္ဦး ( PLO)၊ ပေလာင္အမ်ိဳးသားေရးတပ္ဦး ( PLF) ၊ ျမန္မာနိင္ငံလံုုးဆိုုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုုကရက္တစ္တပ္ဦ း ( ABSDF) တိုု ့ျဖစ္ၾကတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ စစ္တပ္ၾကီးထြားလာတယ္။ စစ္တပ္ၾကီးထြားလာေတာ့ စစ္၀ါဒ လြမ္းမိုုးသြားတယ္။ ဗမာေရာတိုုင္းရင္းသားေတြပါ ဒုုကၡပင္လယ္ေ၀ၾကရတယ္။ စစ္စာရိတ္က အမိ်ဳးသား၀င္ေငြရဲ ့ ၄၀ ရာခိုုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုု သံုုးေနတဲ့အတြက္ ဖြင့္ျဖိဳးေရးလုုပ္ငန္းေတြမွာမသံုုးနိင္ေတာ့ပဲ။ သဘ၀သယံဇတေတြေရာင္းလိုု ့ရသမ်ွေငြေတြက စစ္စာရိတ္ထဲမွာသံုုးလိုုက္ၾကရတယ္။
အဓိပါယ္ကေတာ့ အေျမာက္ဆံ တလံုုးဟာ ဆန္တအိပ္ထက္ေစ်းၾကီးတယ္။လက္ျပစ္ဗံုုးတလံုုးဟာ ဆီ တပုုလင္းထက္ေစ်းၾကီးတယ္။ က်ဥ္ဆံတေထာင့္ ဟာ ဆားတပိသာထက္ေစ်းၾကီးေနတယ္။ ဒီေငြေတြကိုု အလဟသသံုုးျဖံုုးလိုုက္သလိုုုုျဖစ္လာတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရိွေနသမ်ွ ဖြင့္ျဖိဳးေရးလုုပ္ငန္းေတြလုုပ္လိုု ့ရမွာမဟုုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ေရးဟာလဲ ဆံုုးရံႈးေနမွာပဲျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္ေရးရျပီး ျငိမ္းခ်မ္းမႈပိုုမရလာပဲ ျပည္တြင္းစစ္က ပိုုလိုု ့သာျပင္းထန္လာတယ္။
ျမိဳ ့ နဲ့ေတာ ကြာျခားမႈသိပ္ကိုုၾကီးမားသြားတယ္။ ရန္ကုုန္၊မႏၱေလးလိုု ့ျမိဳ့ၾကီးေတြက မိုုင္၂၀ ေလာက္ထြက္လိုု္က္တာနဲ့ေတာျဖစ္သြားတယ္။ တိုုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာေတာ့ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခဲ့တယ္။ လမ္း၊ေဆးရံုုး၊ေက်ာင္းဆိုုတာ ျမည္ကမတၱာမ်ွသာျဖစ္တယ္။
အခုု ကခ်င္ကိုု တိုုက္ေနတဲ့ စစ္က ဘာအဓိပါယ္မွမရိွတဲ့စစ္ျဖစ္တယ္။ ကခ်င္ကိုု စစ္တိုုက္တယ္။ ကခ်င္က နယ္ျခားေစာင့္တပ္မလုုပ္လုုိ ့ တိုုက္ရတယ္လိုု ့အေၾကာင္းျပတယ္။ ဒါဆိုုရင္ နယ္ျခားေစာင့္မလုုပ္တဲ့ ၀ ၊ ကရင္အမ်ိုုးသားအစည္းအေရး နဲ ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီေတြနဲ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးစကားေျပာနိင္ရင္ ကခ်င္နဲ့ဘာေၾကာင့္စကားမေျပာနိင္ရတာပါလဲ။

နိဂံုုးခ်ဳပ္အေနနဲ့ေျပာရရင္

လြတ္လပ္ေရး ရတာ ၆၅ ႏွစ္ရိွပါျပီ။ က်ေနာ္တိုု ့ဘာေတြရခဲ့သလဲ။ လြတ္လပ္ေရးအသီးအပြင့္ကိုု ဘယ္သူေတြခံစားေနၾကသလဲ။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတန္းလိုု ့ေျပာလုုိ ့ရတဲ့ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုုင္မွာ ေရးထားတဲ့ ေမာ္ကြန္းစာ ေနာက္ဆံုုး အပုုဒ္မွာ-

‘’ သိၾကကုန္ေလာ့။ ယေန႔ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ငါတို႔၏ မူလအပိုင္ျဖစ္ေသာ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ျပန္၍ယူၿပီ။ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္လ်က္ အခြင့္အေရး၊ အဆင့္အတန္း တူညီသည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၿပီ။ ငါတို႔ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ငါတို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ သစၥာကို ကမာၻဆံုးတိုင္ မယိမ္းမယိုင္ တည္မည္။
ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ကမာၻ႔လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံအေပါင္းတို႔ တရားသျဖင့္ က်င့္ေဆာင္အပ္ေသာ က်င့္ဝတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္က်င့္ေဆာင္မည္။ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ႏွင့္အညီ တပါးသူတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစား ေစာင့္စည္းမည္။ ငါတို႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အလိုရွိသည္ႏွင့္အညီ ငါတို႔ကဲ့သို႔ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္။ ဤ ငါတို႔ ေက်ညာခ်က္ကို တကမာၻလံုး တေယာက္မက်န္ ၾကားသိေစသတည္း။’’

ဒီစာတန္းမွာ တိုုင္းရင္းသား တန္းတူေရးေတြ၊ တရားမ်ွတေရးေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ကိုု ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ ထိမ္းသိမ္းမယ္ လိုု ့ အေလးဂရုုျပဳ ထားတယ္။ တိုုင္တည္ထားတယ္။ ဒါေတြက်ေနာ္တိုု ့ရခဲ့ပါျပီလား။

လြတ္လပ္ေရးဆိုုတာကိုုယ္ၾကမၼာကိုုယ္ဖန္တီးခြင့္ရိွတာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုုိ ့ဟာ ကိုုယ္ၾကမၼာကိုုယ္ဖန္တီးခြင့္ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ့ေပ်ာ္ရြင္မႈသုုခကိုု ခံစားခြင့္မရိွၾကတဲ့အတြက္ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့လူသားေတြသာျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဆက္လက္တိုုက္ပြဲ၀င္ၾကရမယ္။

မိုုးသီးဇြန္
ဇန္ န၀ါရီ ၄၊ ၂၀၁၃