ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာဟုေခၚပါသည္

အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း အခုတေလာ ျမန္မာ (Myanmar) နဲ႔ ဗမာ(Burma) ကိစၥက ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ေနတာ မို႔
ကိုယ္ေတြးမိထားတာေလးေတြ ေရးမယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ေခၚခ်င္သလိုေခၚအတူတူနဲ႔အႏူႏူပဲ မို႔ အာရံုထဲ
သိပ္မေရာက္မိပါ။ သို႔ေပမယ့္ Burma လို႔ေျပာတဲ့သူကလည္း ကမၻာသိေအာင္ေျပာ ၊ ျမန္မာလို႔ေခၚေစခ်င္သူမ်ားကလည္း
အမ်ားသိေအာင္ ကန္႔ကြက္ၾကနဲ႔မို႔ ဗမာ နဲ ႔ျမန္မာတို႔ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြမ်ားရွိေနပါလိမ့္လို႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကလည္း သမိုင္းနဲ႔ခ်ီျပီး ျမန္မာ၊ဗမာကိစၥကို ေရးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ပုဂိႊဳလ္ေရးအားကိုးယံုၾကည္မႈ
နဲ႔ Burma ကိုလက္ခံၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဘံုေဘကို အခုမြန္ဘိုင္း၊ပီကင္းကို အခုေဘဂ်င္း၊ Rangoon ကို အခု Yangon
အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္း ေခၚခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘယ္သူမွ နာမည္ေဟာင္းကို တခုတ္တရ ျပန္မသံုးၾကေတာ့ပဲ အခု Myanmar နဲ႔
Burma က်ေတာ့မွ ဟိုးေလး တေက်ာ္ ျဖစ္ရေလတယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။
ကိုယ္စီကိုယ္ငွမွာ ကိုယ္သန္ရာေခၚခြင့္ရွိၾကတာမို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ္ ဘယ္လိုေခၚခ်င္လဲလို႔
စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ျမန္မာ(Myanmar) ဆိုတဲ့ နာမည္ကပိုမေကာင္းဘူးလားလို႔။Burma က်ေတာ့ သိပ္ရိုးေနျပီ။
ျပီးေတာ့ အဲဒီနာမည္ၾကီး ၾကားရင္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုခံစားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္
လူငယ္အမ်ားစုကေတာ့ Myanmar ဆိုတဲ့အမည္ကပိုနားစြဲေနၾကမလားလို႔။ လူမွန္းသိစကတည္းက အဲဒီနာမည္နဲ႔
ၾကီးျပင္းလာရတာကိုး။
သြားေလသူ သူတကာမ်က္မုန္းက်ိဳးၾကီးကပဲ အမည္ေပးခဲ့၊ေပးခဲ့ Myanmar လို႔အေခၚခံရတာ ပိုသေဘာက်တယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြကို ဦးစားေပးတဲ့ သေဘာလည္းေရာက္တယ္ လို႔ ထင္မိတာ။ စကၤာပူက အသက္ၾကီးၾကီးလူနာေတြ
ထဲမွာ ျမန္မာ့သမိုင္းကို သင္ဖူးတဲ့ သူေတြရွိတယ္။ သူတို႔ကို ျမန္မာျပည္က ဆရာ၀န္ပါလို႔ေျပာလိုက္ရင္ အဂၤလိပ္က
ျမန္မာျပည္ကို က်ဴးေက်ာ္စစ္သံုးခါျပဳတယ္ ဆိုတာေလာက္ကေတာ့ အနည္းဆံုး ေျပာႏိုင္ၾကတယ္။ စကာၤပူမွာ Myanmar
လို႔ေျပာလိုက္ရင္ လူတိုင္းသိပါတယ္။ Burma လို႔ေျပာဖို႔ မလိုပါ။
ေရႊျမန္မာမွာက အခုတေလာ အေျပာင္းအလဲေတြ သိပ္မ်ားလြန္းေနေတာ့ စကၤာပူသားေတြကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ေနၾက
ပါတယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာ၀န္ေတြထဲမွာလည္း ျမန္မာျပည္ကို လာလည္ခ်င္လို႔ ဘယ္ေနရာကိုသြားရင္ေကာင္း
မလည္း လာလာေမးၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ Myanmar နဲ႔ Burma ကိစၥကိုလည္း သူတို႔သိၾကပါတယ္။ ဒီကလူငယ္
ပိုင္းေတြကေတာ့ Burma ဆိုတာကို သိပ္မသိၾကပါ။ ေနာက္ပိုင္း ဒီမွာလည္း Myanmar လို႔ပဲ သတင္းစာေတြထဲမွာ ေရး
ၾကတာကိုး။ Myanmar လို႔အမည္ေျပာင္းရျခင္းဟာ တိုင္းရင္းသားအမ်ားကို ကုိယ္စားျပဳေစခ်င္လို႔ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ
ေလာက္ေတာ့ စကၤာပူသားေတြေတာင္ သိပါတယ္။ Burma ဆိုတာက တိုင္းရင္းသားတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဗမာ လူမ်ိဳးကို
ကိုယ္စားျပဳသလိုျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ပိုက်ယ္ျပန္႔ျပီးေလးနက္တဲ့ Myanmar လို႔ ေခၚတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ထင္မိတာ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။
အသက္၃၀ေက်ာ္ အရြယ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဗမာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးပါ။ အေဖ ဗမာ၊အေမ ဗမာ၊ က
ေမြးတဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ္ေမြးတဲ့သမီးေလးက်ျပန္ေတာ့ ဗမာ-ရခိုင္ေလးျဖစ္သြားျပီ။ ဇနီးသည္က ရခိုင္ေသြး
တစ္၀က္ပါတာကိုး။ တကယ္ေတာ့လည္း ငါ့လူမ်ိဳးမွ င့ါလူမ်ိဳးဆိုတာကလည္း သိပ္က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္
ကိုယ့္ဇာတိ၊ေမြးရပ္ေျမကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဆိုတာလည္း မဂၤလာတစ္ပါးမဟုတ္လား။
Caucasion လို႔ေခၚတဲ့ မ်က္ႏွာျဖဴ၊လူျဖဴေတြက Myanmar လို႔မေခၚတတ္လို႔ Burma လို႔ ကိုယ္ကလိုက္ေျပာင္းေခၚ
ေပးဖို႔လိုပါ့မလား။ နယ္ခ်ဲ႕တတ္လို႔၊ကမၻာကို ပိုင္စိုးႏိုင္ခဲ့ဖူးၾကလို႔အဂၤလိပ္စကားဟာ ကမၻာသံုးျဖစ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္
သူတို႔ျမိဳ႕ေတြကို ကိုယ္ကေခၚရင္ မပီမွာစိုးလို႔ နာမည္လိုက္ေျပာင္းေပးတာမွ မ၇ွိတာေနာ္။ Myanmar ကို Myanmar
လို ႔ေခၚခ်င္ရင္ Myanmar လို႔ပဲ ပီသစြာေခၚႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
ကပၸလီၾကီးကပဲေခၚေခၚ၊ ေခၚေတာၾကီးကပဲေခၚေခၚ ၊ေပါက္ေဖာ္ၾကီးကပဲ ေခၚေခၚ Myanmar ဟာ Myanmar ပါပဲ။
ပီသစြာေခၚႏိုင္ဖို ႔ၾကိဳးစားၾကေပါ့ဗ်ာ။ မ်က္ႏွာျဖဴမို႔လို႔လည္း အထင္ပိုၾကီးစရာမရွိပါ။ စကၤာပူေဆးရံုၾကီးမွာ ထူးထူးျခားျခား
ၾကံဳရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီမွာက မ်က္ႏွာျဖဴေတြ ကိုယ္ကာယကုသကၽြမ္းက်င္
(Physiotherapist) လိုဟာမ်ိဳးေတြ ရွိၾကတာကိုး။
အျဖဴျမင္တိုင္း ဆရာ၀န္ျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဓာတ္မွန္ရုိက္တဲ့ လူျဖဴ၊ သူနာျပဳ လူျဖဴလည္း၇ွိတာပဲ။ တစ္ခါေတာ့
စကၤာပူ လူနာတရုတ္ၾကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုမ်က္ႏွာျဖဴ Physiotherapist နဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ ကန္႔
ကြက္လို႔ တရုတ္ တစ္ေယာက္နဲ႔လဲေပးလိုက္ရတာ ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ေရႊျမန္မာေတြလည္း အေနစုတ္ေပမယ့္
ေရႊထုတ္တဲ့ ျမပ၀ါ ဘ၀င္ျမင့္ျမင့္ေနၾကရေအာင္ဗ်ာ။ တို႔မွာက အတြင္းပစၥည္းမရွိလို႔မဟုတ္ဘူး၊ အေမြက တို႔အလွည့္
မေရာက္ေသးလို႔၊ဘာညာနဲ႔ မ်က္ႏွာေမာ္၊့ ရင္ေကာ့ျပီး ကမၻာ႔အလည္မွာ ခပ္ၾကြားၾကြားေလးေနၾကရေအာင္။
မဟုတ္ဘူးလား။
(၆/၇/၂၀၁၂)
 ေဒါက္တာလႊမ္းမိုးဟန္(Dr Hlwan Moe Han) on Friday, July 6, 2012 at 9:22pm ·

ထို သံုးဦး

ထင္ရွားေသာေခါင္းေဆာင္မႈ သီအိုရတစ္ရပ္အရ အျဖစ္အပ်က္ အေျပာင္းအလဲ ႀကီးႀကီးမားမားမ်ားႏွင့္အတူ
ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပၚထြက္ လာတတ္သည့္ အတိုင္း ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အေျပာင္းအလဲ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္
ယေန႔အခါ သမယတြင္ေခါင္းေဆာင္ သုံးဦးထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာသည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္သုံးဦး၏ ဥာဏ္အေျမာ္
အျမင္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ သူတုိ႔အၾကား ဆက္ဆံေရး၊ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈတို႔သည္ ႏုိင္ငံ၏ ပစၥဳပၸန္ ကိုသာမက
မေ၀းလွသည့္ အနာဂတ္၊ ခပ္ေ၀းေ၀း အနာဂတ္ကိုပါ ေဖာ္ေဆာင္ ပဲ့ကိုင္သြားလိမ့္မည္။





သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္

ယခင္ အစိုးရလက္ထက္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတအျဖစ္ တက္လာစ အခ်ိန္တြင္ ေစာင့္ၾကည့္
ရဦးမည္ ဟူေသာ ထင္ျမင္မႈမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လပိုင္းအၾကာ၌ ရင္သပ္ ႐ႈေမာရေသာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ား
ဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး ႏုိင္ငံတြင္း သာမက တစ္ကမၻာလုံးကအသိအမွတ္ ျပဳရေသာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေခါင္းေဆာင္
အျဖစ္ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။



ယိုင္တိုင္တိုင္ စီးပြားေရးကို ေထာင္မတ္ရန္၊ ႏုိင္ငံေရး စနစ္ကို ဗဟို ဦးစီးစနစ္မွ ဒီမိုကေရစီ စနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းရန္၊
ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွသည္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး စည္းလုံးညီညြတ္ရန္၊ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ျမန္မာ့ဂုဏ္သိကၡာ တက္ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ရန္တို႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဦးသိန္းစိန္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ရသည့္ အဓိကပန္းတိုင္မ်ားျဖစ္ၿပီး
တစ္ခုခ်င္းစီပင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ မလြယ္လွသည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။



စြမ္းရည္ျမင့္ လူသား အရင္းအျမစ္မ်ား ရွားပါးမႈ၊ ႐ိုးသားျခင္း ႀကိဳးစားျခင္းတို႔ကို တန္ဖိုး ထားေသာ္လည္း လက္ေတြ႔
က်င့္သုံးမႈ အားနည္းေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ အားနည္းေသာ ၀န္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္း၊ ေျပာင္းလိုသူႏွင့္ မေျပာင္းလိုသူ၊
ေျပာင္းေနမွန္း မသိသူတို႔အၾကား လြန္ဆြဲပြဲ စေသာ စိန္ေခၚမႈႀကီးမ်ား ရွိေနသည့္ၾကားမွ အထက္ပါ ပန္းတိုင္မ်ားသို႔
ခ်ီတက္ရသည္မွာ ဧရာမတာ၀န္ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံအေရြ႕တစ္ခုသို႔ အခ်ိန္တိုအတြင္း ေရာက္ခဲ့သည္မွာ
သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ ဇြဲနပဲ တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။



႐ိုးသားျခင္း၊ အျခားသူတို႔ အျမင္ကို နားစိုက္ေထာင္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သႏိၷ႒ာန္ ျမင့္မားျခင္း တို႔မွာ အမ်ား
အသိအမွတ္ျပဳရေသာ ဦးသိန္းစိန္၏ ထူးျခားသည့္ စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ားျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းတြင္လည္း ယုံၾကည္ကိုးစား
ခံရမႈအထူးပင္ ျမင့္တက္ေနခဲ့သည္။





ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္း

ယခင္ အစိုးရ လက္ထက္က နံပါတ္သုံး ေနရာတြင္ရွိခဲ့ေသာ သူရဦးေရႊမန္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာေသာ
ေၾကာင့္ေဘးသို႔ ေရာက္သြားသည္ဟု ထင္ျမင္သူ အခ်ဳိ႕ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းမွာစနစ္သစ္တြင္ လႊတ္ေတာ္၏ ႀကီးမား
ေသာ အခန္းက႑ကို အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။



အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္လည္း က်င့္သုံးသည့္ သမၼတစနစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္
တို႔ အျပန္အလွန္ ထိန္းညိႇျခင္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီကိုထိန္းသိမ္းထားသလို ႏုိင္ငံကိုလည္း ေခ်ာေမြ႕စြာ လည္ပတ္ေစသည္။
အထူးသျဖင့္ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွ ကူးေျပာင္းစ ႏုိင္ငံတို႔တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္မွာ အားေကာင္းၿမဲ ျဖစ္သည့္အတြက္
လႊတ္ေတာ္ပါ လိုက္ပါအားေကာင္းလာမွ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကရည္ရြယ္သည့္ အျပန္အလွန္ထိန္းညႇိျခင္း
( Checks and Balance) အထေျမာက္မည္။ ထိုသို႔ အထေျမာက္မွသာ သမၼတစနစ္ အသက္၀င္ကာ ဒီမိုကေရစီ ခိုင္မာ
အားေကာင္း လာမည္။



သမၼတ စနစ္၏ လႊတ္ေတာ္ကဲ့သုိ႔လႊတ္ေတာ္မ်ဳိး ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္မွ စကာမေပၚဖူးေသးျခင္း၊ ျမန္မာ
ႏုိင္ငံ၏ ဥပေဒအမ်ားအျပားမွာ အိုမင္း ေဟာင္းႏြမ္း ေခတ္မမီျခင္းေၾကာင့္ ျပင္ဆင္အသစ္ေရးဆြဲရန္ လိုျခင္းတို႔ေၾကာင့္
လႊတ္ေတာ္ အသက္၀င္ရန္ လုိအပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းက လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္
မ်ား အေနျဖင့္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ အစဥ္တစိုက္ေဆာ္ၾသခဲ့သလို အေျခအေနေကာင္းမ်ား ဖန္တီးေပးခဲ့ေသာ
ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တစတစ ေျပာရဲဆိုရဲရွိလာကာ လႊတ္ေတာ္စတင္ အသက္၀င္ လာခဲ့သည္။
ယခုေနာက္ပိုင္းလႊတ္ေတာ္ အရွိန္ရလာခ်ိန္ အေရးပါေသာအခ်ဳိးအေကြ႕မ်ားတြင္လည္း ဦးေရႊမန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာ
အရာေရာက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူသည္လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ ( Reformist Figure) အျဖစ္
အသိအမွတ္ ျပဳခံလာရသည္။





ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေတာင္အာဖရိက
သမၼတေဟာင္း နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလား ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေက်ာ္ၾကားဆုံးေသာ ႏုိင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရရွိ
ထားခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ အေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူ၏အျမင္၊ အေတြးတို႔သည္ႏုိင္ငံတကာ အသိုက္အ၀န္း၊
အထူးသျဖင့္ စက္မႈအင္အားႀကီး ႏုိင္ငံတို႔ကို ၾသဇာ လႊမ္းမိုးသည္။ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ
အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က တစ္ေနရာမွ လြဲလွ်င္ ေနရာ အားလုံးရရွိကာ ေအာင္ပြဲ ခံႏုိင္ခဲ့ျခင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အား အဓိက
(Aung San Suu Kyi Factor) ဟု ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး သုေတသီမ်ားက အကဲျဖတ္ ခဲ့သည္အထိ ျပည္တြင္း တြင္လည္း
ေထာက္ခံမႈ အားေကာင္းခဲ့သည္။



မူလက အလုပ္သေဘာ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ (Formal Political Process) တြင္ မပါ၀င္ဘဲ ရွိေနခဲ့သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း
စုၾကည္ သည္ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရကာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္လာ ခ်ိန္တြင္ ထိုျဖစ္စဥ္ ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာ
ခဲ့ျပီး ယင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခု တည္းကပင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး မ်က္ႏွာစာ၏ အလွည့္အေျပာင္း တစ္ရပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေရြး
ေကာက္ပြဲ ရလဒ္အရ လႊတ္ေတာ္ အတြင္းတြင္ ဒုတိယေနရာ အမ်ားဆုံးရ ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာခဲ့သလုိ လႊတ္
ေတာ္ေကာ္မတီ တစ္ရပ္၏ ဥကၠ႒လည္းျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀င္ခ်ိန္မွ စကာ
လႊတ္ေတာ္ကို ျပည္သူလူထု စိတ္၀င္စားျခင္း ပိုမိုျမင့္တက္လာၿပီး ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္သည္ ကမၻာ့လႊတ္ေတာ္မ်ား အနက္
ႏုိင္ငံတကာ စိတ္၀င္စားျခင္း အခံရဆုံး လႊတ္ေတာ္ တစ္ရပ္ျဖစ္လာသည္။

သံုးဦးသံုးဖလွယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ Democratic Institutions (ဒီမိုကေရစီ အစဥ္အလာ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား) ျဖစ္တည္
စ ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ (Individual ) ကိုအေျချပဳ ေနရေသးေပရာ ျမန္မာ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသည္ ေခါင္း
ေဆာင္မ်ား အေပၚတြင္သာ မူတည္ေနရဦးမည္။ သက္တမ္းရလာသည္ႏွင့္အမွ် Institutions မ်ား ပုံေပၚလာသည့္အခ်ိန္
တြင္မူ မည္သူတက္တက္ ထို Institutions မ်ားအတိုင္း လုိက္ပါလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံကိုေရွ႕သုိ႔ တြန္းႏုိင္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္သုံးဦး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဆက္ဆံေရး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးသည္ Institutions မ်ား ပုံေပၚ
လာေရး၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္တို႔အတြက္ မ်ားစြာအဓိကက်သည္။



သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္း၊ NLD ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ သုံးဦးလုံးသည္
သူတို႔၏ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ အေရးၾကီး အခန္းက႑ မ်ားကို ပါ၀င ္ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးတြင္ ေရွ႕ဆုံး
မွ ပါ၀င္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္ (Role Play)။ ယင္းတို႔၏ တာ၀န္မ်ားသည္ စနစ္သစ္၏ သေဘာအရ အခ်ဳိ႕ ေနရာမ်ား
တြင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ (Competitive) ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ျမင္ရေသာ္ လည္း အမွန္တကယ္တြင္ စနစ္ ေအာင္ျမင္စြာ လည္ပတ္
ေစရန္ အျပန္ အလွန္ အားျဖည့္ ကူညီေရး (Competitive) ပင္ျဖစ္သည္။



ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးသိန္းစိန္တို႔ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ ေတြ႕ဆုံ အၿပီးတြင္ ျပည္တြင္း ရင္ၾကားေစ့ေရး အခန္း
သစ္ ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ ကာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ား ပို အရွိန္ျမန္လာသလို ႏုိင္ငံတကာ ပံ့ပိုးမႈမ်ား ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ ႏိုင္ခဲ့ျခင္း၊ ၀င္ခဲ့ျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္လာျခင္း တုိ႔မွာ ယင္း
တို႔ႏွစ္ဦး ေတြ႕ဆုံျခင္းမွ အစပ်ဳိးခဲ့ၿပီး တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ ျပသခဲ့သည္။



က်ရာ တာ၀န္တို႔ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အျပန္အလွန္ ထိန္းညႇိ ၾကသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ အစိုးရႏွင့္ ဥပေဒျပဳ
ေရး မ႑ိဳင္တို႔ကို ကိုယ္စားျပဳထားသည့္ လႊတ္ေတာ္တို႔အၾကား ပြတ္တိုက္မႈ ရွိမည္မွာ ဓမၼတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဓမၼ
တာကို ေက်ာ္လြန္ မသြားေစရန္ မ႑ိဳင္ႏွစ္ရပ္ ကိုယ္စားျပဳ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒
ဦးေရႊမန္း တို႔ကို ယခင္ အစိုးရ လက္ထက္က လက္တြဲ လုပ္ကုိင္ခဲ့သည့္ ဆက္ဆံေရး က အကူအညီ ေပးသည္။



ဦးေရႊမန္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ သည္လည္း ယခုလႊတ္ေတာ္တြင္းတြင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားအျဖစ္
အတူတကြ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ေနျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အားသန္သည့္ တရား ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကာ္မတီ
ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ႏုိင္ရန္ ဦးေရႊမန္းက လမ္းခင္း ေပးခဲ့သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကလည္း လက္ခံခဲ့သည္။

ကိုယ္တိုင္ အသြင္ကူးေျပာင္း

ႏုိင္ငံအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို ဦးေဆာင္ ေနသည့္ ယင္းတို႔ သုံးဦး ကိုယ္တိုင္သည္လည္း အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး
ကာလကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ ေနရ သည္။ ဦးသိန္းစိန္သည္ ယခင္ အစိုးရ လက္ထက္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ ခဲ့ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္
မ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္သည့္ ေနရာ (Manager) မွ တာ၀န္ ယူခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သမၼတ အျဖစ္
ပန္းတိုင္အပါအ၀င္ အဓိကဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္သလို အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ေနရာ (Leader + Manager)
ကို ယူေနရသည္။



ဦးေရႊမန္းသည္ ယခင္အစိုးရ လက္ထက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ထိပ္တန္းေနရာမွ ပါခဲ့ၿပီး ယခုအခ်ိန္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
မ႑ိဳင္ကို ထိန္းညိႇမည့္ ဥပေဒျပဳ ေရး မ႑ိဳင္ကို ဦးေဆာင္ေနရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ယခင္က မူ၀ါဒ
ခ်မွတ္ေရးျဖစ္စဥ္တြင္ မပါခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္
တြင္း ဒုတိယ အင္အားအႀကီးဆုံး ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လည္းေကာင္း မူ၀ါဒ ခ်မွတ္ေရး ျဖစ္စဥ္တြင္ ပါ၀င္
ပတ္သက္ေနသည္။



စနစ္သစ္ တည္ေဆာက္စ အေရးႀကီး ကာလတြင္ ထိုပုဂၢိဳလ္ႀကီး သုံးဦး၏ အခန္းက႑မွာ ယင္းတို႔အၾကား ပူးေပါင္း
ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ အျပန္အလွန္ ထိန္းညႇိျခင္းျဖင့္ ယင္းတုိ႔သုံးဦး မ်က္ႏွာလႊဲသြားခ်ိန္၊ အနားယူသြားခ်ိန္တြင္ ဆက္လက္
တည္ရွိေနမည့္ ၾကာရွည္ခံ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ေရး၊ ေနာင္လာ
ေနာက္သားမ်ားအား အစဥ္အလာ ေကာင္းမ်ား အေမြေပးခဲ့ေရးတို႔ ျဖစ္သည္။


ေဇယ်သူ

ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုး ေက်ပါတယ္

ဦးဇင္းတို႔ လူဝတ္ေၾကာင္ဘဝ ငယ္ငယ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေအးေမာင္ရဲ႕ ‘ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလို႔မမီ’ သီခ်င္းကို အရူးအမူး စြဲလမ္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းမ်ား ေရဒီယိုက မလာလိုက္နဲ႔၊ အသက္ရွဴဖို႔ေမ့သြားမတတ္ ရွိရွိသမွ် သမာဓိေတြကို သီခ်င္းဆီ စုၿပံဳပို႔ၿပီ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္နားေထာင္ေတာ့တာပါပဲ။ ငယ္ဘဝရဲ႕ တသသသီခ်င္းေတြထဲမွာ အဲဒီသီခ်င္းလည္း ထိပ္ဆံုးကပါတာေပါ့။ မိဘေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းဆိုရင္ ကေလးတိုင္း ၾကိဳက္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
မိဘေမတၱာကို ဖြဲ႔ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြဟာ သားသမီးေတြကို မိဘေမတၱာနားလည္စိတ္၊ မိဘေက်းဇူးဆပ္လိုစိတ္ ထက္သန္လာေအာင္ လွံဳ႕ေဆာ္တဲ့ေနရာမွာ စာေပထက္ေတာင္ ပိုၿပီးထိေရာက္ပါတယ္။ အႏုပညာရသပါတဲ့အတြက္ သားသမီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲကို စြဲစြဲနစ္နစ္ ဝင္ေရာက္သြားလို႔ပါ။ အဲဒီအတြက္ သက္ဆိုင္ရာ အႏုပညာရွင္မ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ မိဘေမတၱာဖြဲ႔ အႏုပညာပစၥည္းထဲမွာ မွားယြင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ၊ လြဲေခ်ာ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြပါေနရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္အလက္ ၊ အဲဒီအေတြးအေခၚကို အမွနလို႔ သတ္မွတ္သြားသူေတြရဲ႕ အသိမွား၊ အမွတ္မွားမွဳဟာ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ အကုသိုလ္အစိုင္အခဲၾကီးၿဖစ္ေနတာမို႔ ကိုယ္လည္း အကုသိူလ္ရွယ္ယာ ေဝစုခြဲၿပီးသား ၿဖစ္သြားပါတယ္။
မိဘေမတၱာအေၾကာင္းေရးၾက၊ ဖြဲ႔ၾကၿပီဆိုရင္ ဗုဒၶစာေပ(ပိဋကတ္ေတာ္)ထဲက အဆံုးအမေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကို အမ်ားဆံုး ကိုးကားၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပနဲ႔ မိဘေမတၱာ၊ မိဘေမတၱာနဲ႔ ဗုဒၶစာေပ ခြဲၿခားလို႔ောတင္မရပါဘူး။ ‘မိဘေက်းဇူး သိရမယ္၊ ဆပ္ရမယ္’ လို႔ေၿပာလိုက္ရင္ကုိပဲ ‘ဒါဘာသာေရးအဆံုးအမ၊ ဒါဗုဒၶလမ္းညႊန္ခ်က္’ လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္နားလည္လိုက္ၾကတဲ့အထိပါပဲ။
ဗုဒၶစာေပကိုမွီၿငမ္းတဲ့ မိဘေမတၱာဖြဲ႕ေတြမွာ ‘ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာင္မွ မိခင္ေက်းဇူးကို ႏို႔တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်ေအာင္ ဆပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္’ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေတြ႔ရေတာ့ သိပ္ကို အံ့ၾသမိပါတယ္။
ပိဋကတ္ေတာ္ေတြမွာမပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ပါသလိုလုိ ေရးသားေၿပာဆိုတာဟာ အရမ္းအရမ္းကို အၿပစ္ၾကီးပါတယ္။ ’ႏို႔တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်တယ္’ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္းေဟာၾကားေတာ္မမူခဲ့သလို အဌကထာဆရာ၊ ဋီကာဆရာေတြကလည္း ဖြင့္ဆိုေတာ္မမူခဲ့ၾကပါဘူး။
သားသမီးေတြအေပၚမွာ မိခင္ေက်းဇူးၾကီးမားတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ကို အမႊန္းတင္ခ်င္လြန္းတာနဲ႔ ၿမန္စြာဘုရားရွင္ကို ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားသလို ၿဖစ္သြားတာကေတာ့ လံုးဝမသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ‘ဘုရားေတာင္မွ မိခင္ေက်းဇူး ႏို႔တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်တယ္’ လို႔ေၿပာတဲ့သူဟာ ဘုရားကိုလည္းေစာ္ကားရာေရာက္သလို၊ တရားကိုလည္း ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ပါတယ္။ ‘သာသနာဖ်က္တဲ့သူ’ လို႔ေတာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာႏို္င္တဲ့အထိ အကုသိုလ္ၾကီးပါတယ္။
‘ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မိခင္ေက်းဇူးကို ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္မွာ မိခင္အေပၚ ႏို႔ဖိုးအေၾကြး လံုဝမက်န္ေတာ့ပါဘူး’ ဆိုတဲ့ မိန္႔ဆိုေရးသားခ်က္ ပိဋကတ္ေတာ္ (ေထရဝါဒ ဗုဒၶစာေပ)မွာ အခိုင္အမာ အထင္အရွားရွိပါတယ္။
ပါဠိေတာ္မူရင္းကေတာ့ ‘ဗႏၶနာရကၡေန မယွံ၊ အနေဏာတြံ မဟာမုေန’ ပါ။ (စာမ်က္ႏွာအညႊန္းနဲ႔၊ ပါဠိေတာ္ အနက္ကို ေဆာင္းပါးအဆံုးမွာ ေဖာ္ၿပေပးထားပါတယ္။)
မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီေထရီမၾကီး ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံခါနီး (ေသလြန္ခါနီး)မွာ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကို စကားမ်ားမ်ား ေလွ်ာက္ထားသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ားစြာထဲက တစ္ခုကေတာ့ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႔ ‘ႏို႔ဖိုးေၾကြး’ နဲ႔ ပတ္သက္ေနပါတယ္။ ေလွ်ာက္ထားပံုက ဒီလိုပါ။
‘ၿမတ္စြာဘုရား . . . ၊ အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္က ေလာကႏို႔ရည္ တိုက္ေကၽြးၿပီး အရွင္ဘုရားရဲ႔ ရူပကာယ (ရုပ္ကိုယ္ထည္) ၾကီးထြားလာေအာင္ ေမြးၿမဴခဲ့ရတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္က အရွင္ဘုရားရဲ႔ မယ္ေတာ္ၾကီး (မိခင္) ၿဖစ္ပါတယ္’
တပည့္ေတာ္ကို အရွင္ဘုရားက ဓမၼႏို႔ရည္ တိုက္ေကၽြးၿပီး တပည့္ေတာ္ရဲ႔ ဓမၼကာယ (တရားကိုယ္ထည္) ၾကီးထြားလာေအာင္ ေမြးၿမဴခဲ့ရတဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႔ ခမည္းေတာ္ၾကီး (ဖခင္) ၿဖစ္ပါတယ္။
‘တပည့္ေတာ္တိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ေလာကႏို႔ရည္က ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿခင္းကို တဒဂၤတစ္ခဏပဲ ၿငိမ္းေအးေၿပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားတိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ဓမၼႏို႔ရည္ကေတာ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿခင္းကို အၿမဲထာဝရ ၿငိမ္းေအးေၿပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။’
‘ၿမတ္စြာဘုရား . . . အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ကို ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕အားလံုးမွ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္အေပၚမွာ အရွင္ဘုရား ႏို႔ဖိုးေၾကြး လံုးဝ မက်န္ေတာ့ပါ။ မယ္ေတာ္ေက်းဇူးကို ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ေအာင္ ဆပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီဘုရား’
ဒကာမိုးေက်ာ္သူေရ . . .
မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ ေထရီမၾကီးရဲ႔ ‘ႏို႔ဖိုးေၾကြးရွင္းတမ္း’ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က ၿငင္းဆန္ၿခင္းလံုးဝမၿပဳဘဲ လက္ခံေတာ္မူခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီေလွ်ာက္ထားခ်က္သည္ပင္လွ်င္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခ်က္ပါပဲ။
တကယ္လို႔သာ ႏို႔ဖိုးေၾကြးမေက်ဘူးဆိုရင္ ‘ဟဲ့ . . . ေဂါတမီ၊ သင္ေလွ်ာက္ထားတာ မွားေနတယ္၊ မိခင္ေက်းဇူးကို ငါဘုရား ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုး ေက်ေအာင္မဆပ္ႏိုင္ဘူးကြဲ႕၊ ႏို႔တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္တယ္’ လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က စကားၿပင္ေၿပာမွာေပါ့။ အခုေတာ့ အဲဒီလို စကားၿပင္ေၿပာခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဆိတ္ဆိတ္ေနၿပီ လက္ခံေတာ္မူခဲ့တာပါ။
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿခင္းဆိုတာ ‘တဏွာ’ ပါ။ ‘ေလာကႏို႔ရည္’ က ႏို႔ဆာတဲ့ တဏွာကိုပဲ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ (ဒါေတာင္မွ တဒဂၤပါ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ၿပန္ဆာလာတာပါပဲ။) တၿခားဆာတဲ့ တဏွာေတြကိုေတာ့ ပယ္ေဖ်ာက္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ႏို႔စို႔အရြယ္မွာေတာင္ ဟိုလူ႔ၿမင္ခ်င္၊ ဒီလူ႔ၿမင္ခ်င္ ၊ ဟိုဟာစားခ်င္၊ ဒီဟာေသာက္ခ်င္နဲ႔ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳမ်ိဳးစံု (လိုခ်င္ႏွစ္သက္ တပ္မက္ သာယာမွဳမ်ိဳးစံု) တိုးပြားေနပါတယ္။
ႏို႔ၿပတ္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္၊ တစ္လထက္တစ္လ၊ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္၊ ဆာေလာင္မွဳတဏွာေတြ တိုးတိုးလာပါတယ္။ အဲဒီလိုတိုးလာေအာင္လည္း မိခင္ကုိယ္တိုင္ကလည္း သင္ၾကားေပးတာပါ။ ‘သားသား ဒီမုန္႔ေလးကေကာင္းတယ္ေနာ္၊’ ‘မီးမီး ဒီအရုပ္ေလးက လွတယ္ေနာ္’ ဆိုတာမ်ိဳၚေတြ အစၿပဳလို႔ေပါ့။
အသက္ၾကီးေလ အဆာတိုးေလနဲ႔ တဏွာၾကီးၾကီးလာလိုက္တာ ‘ႏြားၾကီးေလ၊ ခ်ိဳရွည္ေလ’ ၿဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႕၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔၊ အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားေတြကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ့ တဏွာကို ‘ေလာကႏို႔ရည္’ လို႔ေခၚတဲ့ ‘မိခင္ႏို႔ရည္’ က ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေၿဖေဖ်ာက္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ (မိခင္ေက်းဇူး ရွဳေထာင့္ႏွင့္ ေရာေထြးမပစ္ပါနွင့္။)
‘သစၥာေလးပါး ၿမတ္တရား’ ဆိုတဲ့ ‘ဓမၼႏို႔ရည္’ ကေတာ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳ တဏွာအားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ သစၥာေလးပါးကို အရဟတၱမဂ္နဲ႔ ထိုးထြင္းသိၿမင္ၿပီးလို႔ ရဟႏၱာၿဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ ဘယ္အရာကိုမွဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အာရံုအားလံုး၊ ဘဝအားလံုး ဘာကိုမွ သာယာႏွစ္သက္ တပ္မက္တြယ္တာမွဳ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ တဏွာအဆာဓါတ္အားလံုး အၿပီးတိုင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေၿပေပ်ာက္သြားပါၿပီ။
ရဟႏၱာအဆင့္ထိ မေရာက္ေတာင္မွ သစၥာတရားကို သူ႕အဆင့္နဲ႔သူ သိတဲ့သူဟာ သူအတိုင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ တဏွာအဆာဓါတ္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာပါတယ္။
ပုထုဇဥ္အဆင့္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ေအာက္ထစ္ဆံုး ေသာတာပန္အရိယာအဆင့္ကို ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ သိပ္မၾကာလွေတာ့တဲ့တစ္ခ်ိန္မွာ ရဟႏၱာၿဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသြားၿပီ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ မိခင္ကို ေသာတာပန္ၿဖစ္ေအာင္ ‘ဓမၼႏို႔ရည္’ တိုက္ေကၽြးေပးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဟာ မိခင္ေက်းဇူးကို ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးေက်ေအာင္ ဆပ္ၿပီးသား ၿဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မိခင္ႏို႕ ခုနစ္ရက္တိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ မယ္ေတာ္ရင္း မဟာမာယာေဒဝီကေန ဘဝေၿပာင္းသြားတဲ့ သႏၱဳႆိတ နတ္သားကို ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရား (သုတၱန္ၾကားညွပ္) ေဟာၾကားေပးၿခင္းအားၿဖင့္ ေသာတာပန္ၿဖစ္သြားေအာင္ ‘ဓမၼႏို႔ရည္’ တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္နတ္ရြာစံၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏို႔မၿပတ္မခ်င္း မိမိရဲ႔ႏို႔ခ်ိဳကို တိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့ မိေထြးေတာ္ မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီေထရီမၾကီးကိုေတာ့ ရဟႏၱာၿဖစ္တဲ့အထိ ‘ဓမၼႏို႔ရည္’ တိုက္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။
မယ္ေတာ္ရင္းအေနနဲ႔ ေသာတာပန္သာၿဖစ္ေသးတဲ့အတြက္ တဏွာအဆာဓါတ္ေတြလံုးဝမေၿ႔ာေပ်ာက္ေသးေပမယ့္ သိပ္မၾကာလွေတာ့တဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ တဏွာအဆာဓါတ္လံုးဝေၿပေပ်ာက္တဲ့ ရဟႏၱာၿဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္မွာ ႏို႔တစ္စက္ဖိုးမွ အေၾကြးမက်န္ေတာ့ပါဘူး။ႏို႔ဖိုးေၾကြးအားလံုး ေက်သြားပါၿပီ။ ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်းဇူးဆပ္ၿပီးပါၿပီ။
ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ႏို႔စို႔ခဲ့ရတဲ့ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီအေပၚမွာေတာင္ ႏို႔ဖိုးေၾကြး မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုမွေတာ့ ခုနစ္ရက္ပဲ ႏို႔စို႔ခဲ့ရတဲ့ မယ္ေတာ္မာယာအေပၚမွာ ႏို႔ဖိုးေၾကြး တစ္စက္ဖိုးမွ မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ယံုမွားသံသယၿဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။ ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးလံုး ေက်ပါတယ္။
‘ၿမတ္စြာဘုရားေတာ္မွ မိခင္ေက်းဇူးကို ႏို႔ဆစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်ေအာင္ ဆပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္’ ဆိုတဲ့ စကားဟာ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲမွားတဲ့ လုပ္ၾကံစကားသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ပိဋကတ္ေတာ္၊ ဘယ္ဗုဒၶစာေပမွာမွ မပါပါဘူး။
ပိဋကတ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ကိုမဆို ေမးၿမန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဝိဇၨာလိုလို၊ ဘိုးေတာ္လိုလို ဖိုသီဖတ္သီဘုန္းၾကီးေတြကိုေတာ့ သြားမေမးနဲ႔ေပါ့။ သူတို႕ကေတာ့ တစ္ဆင့္ၾကား အစဥ္အလာကိုပဲ အမွန္လို႔သတ္မွတ္ၿပီး ဟုတ္တယ္လို႔ ေခါင္းညိတ္ၾကမွာေလ။ ပိဋကတ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ေထရဝါဒစစ္စစ္ ပိဋကတ္ေတြကိုသာ ဆိုလိုပါတယ္။
‘ႏို႔တစ္လံုးဖိုးပဲ ေက်တယ္’ ဆိုတာတို႔၊ ‘သားေရႊအိုးထမ္းလာတာ ၿမင္ခ်င္တယ္’ ဆိုတာတို႔ အဲဒီလို စသည္ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ မလာတဲ့ အခ်က္အလက္ အလြဲအမွားေတြ လူထုၾကားထဲ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေနတာရဲ႕ အဓိကတရားခံက ဇာတ္သမားေတြနဲ႔ ကြက္စိပ္ဆရာေတြပဲလို႔ ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြက မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။
ကိုယ္ဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာကို ပရိသတ္ စိတ္ဝင္စားေအာင္ သိုင္းဝိုင္းခ်ဲ႕ထြင္ မြမ္းမံဖြဲ႔ႏြဲ႕ရင္းနဲ႔ လက္လြန္ႏွဳတ္လြန္ၿဖစ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္လာ အမွန္တရားေတြကို တမင္မရည္ရြယ္ေပမယ့္ ဖ်က္ဆီးလိုက္သလိုၿဖစ္သြားပါတယ္။ ‘ဇာတ္သမားေသရင္ ပဟာသငရဲေရာက္တယ္’ ဆိုတဲ့ ဗုဒၶစကားေတာ္ရဲ႕ အၾကာင္းၿပခ်က္ေတြထဲမွာ ဇာတ္စာေရးသူေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္လြဲမွားေအာင္ ဖန္တီးမွဳလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ၿဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ (ဇာတ္စာအားလံုးကို မဆိုလိုပါ)
‘ပိဋကတ္ေတာ္ကို ဇာတ္ဆရာ၊ ကြက္စိပ္ဆရာေတြဖ်က္တယ္’ ဆိုတဲ့စကား မွန္မမွန္ သိခ်င္တာနဲ႔ ဟိုတေလာက ေရဒီယိုကလႊင့္တဲ့ ေရႊမန္းရဲ႕ ဗုဒၶဝင္ေလးေတာ္တင္ခန္းကို တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ကေန ခဏဖြင့္ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ . . . လား . . . လား . . .မယ္ေတာ္မာယာကေန ဘဝေၿပာင္းသြားတဲ့ နတ္သားကို မင္းသမီးတစ္ဦးက ‘မယ္မယ္ဘုရား၊ မယ္မယ္ဘုရား’ ခ်င္း မိုးမႊန္ၿပီး နတ္သမီးတစ္ပါးအၿဖစ္နဲ႔ တင္ဆက္သြားတာကို ၾကားလိုက္ရပါေရာလား။
တကယ္ဆို ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္းသိတဲ့ ‘မယ္ေတာ္မိနတ္သား’ ဆိုတဲ့ စကားစုေလးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ကိုပဲ မယ္ေတာ္မာယာဟာ နတ္သမီးၿဖစ္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ နတ္သားၿဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ အလြယ္တကူ သိႏိုင္ပါတယ္။
ဇာတ္သမားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရာက ၿပားသြားရပါေပါ့လား သႏၱဳႆိတနတ္သားၾကီးေရ . . . ။
ႏို႔ဖိုးေက်ႏိုင္ၾကပါေစ။
[အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၀၂။]
အညႊန္း ။ - ေထရီအပဒါနပါဠိေတာ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၀၉။ ဂါထာ ၁၃၃။
- ပါဠိအနက္။ မဟာမုေန - ၿမတ္စြာဘုရား၊ တြံ - ရွင္ေတာ္ၿမတ္ဘုရားသည္၊ မယွံ - ဘုရားတပည့္ေတာ္အား၊ ဗန္ဓနာရကၡေန - ကိေလသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၿခင္းေၾကာင့္၊ မယွံ - ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ အေပၚတြင္၊ အေနေဏာ - ႏို႔ဖိုးေၾကြးကင္းသူသည္၊ ဝါ - ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးေက်ေအာင္ မိခင္ေက်းဇူးဆပ္ၿပီးသူသည္၊ အသိ - ၿဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏ ။
ယခုေရးသားေသာတရားေတာ္ကို ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ) ေရးသားေတာ္မူေသာ"ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုး ေက်ပါတယ္" ဆိုေသာတရားစာအုပ္မွ ကးူယူၿပီး ပူေဇာ္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ။

ဇာတိေပၚလာတဲ့ မိုးသီးဇြန္...... မိုးသီးဇြန္ ဘာေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္ ျပန္ဝင္ရတာလဲ

23:04  Myanmar Express Group

From : ကိုေဇာ္

က်ေနာ္က သတင္းဌာနက မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အားလံုးပဲ သိသင့္ သိထိုက္တာမို႔ ျပန္လည္ မွ်ေဝတာပါ။ ေပးပို႔သူကေတာ့ အမည္ မေဖာ္လိုသူ တစ္ေယာက္ ေပးပိုု႔လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေပၚပံုကို မိုးသီးဇြန္ ဂ်ာမနီကို သြားျပီးေတာ့ မြတ္စလင္ အဖြဲ႕နဲ႔ ေပါင္းစည္းကာ ေတာင္းစားေရးနဲ႔ ေပါင္းစားေရး အစည္းအေဝးမွာ အမွတ္တရ ရိုက္ထားတာပါ။ ေပးပို႔သူက အဲဒီပံုကို ဒီလို မွတ္ခ်က္ ေပးထားပါတယ္။

((( မုိးသီးဇြန္နဲ ့ ဂ်ာမဏီက ရုိဟင္ဂ်ာ ဥကၠဌ George Khan တဲြရုိက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံု
ရွိတယ္..သူတုိ ့ေတြက အျမဲဆက္သြယ္ျပီး မူစလင္တုိင္းျပည္ေတြက
ေငြေတြ ယူျပီး တဲြလုပ္ေနၾကတယ္ )))

အခု က်ေနာ္က မိုးသီးဇြန္ကို မုန္းလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူနဲ႔လည္း ဘာျပႆနာမွ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ ဘာေၾကာင့္ ျပန္ဝင္လာရသလဲ။ သူျပန္ဝင္လာေတာ့ ေအာက္က အဖြဲ႕အစည္းေတြက ဘာလို႔ ၾကိဳဆိုၾကတာလဲ ဆိုတာကို ယွဥ္ျပီးေတာ့ ႏႈိင္းျပခ်င္လို႔သာ တြဲတင္လိုက္တာပါ။ ပံုမွာ ပါတဲ့ သူကိုလည္း ယွဥ္ၾကည့္ၾကပါ။

က်ေနာ္ ဒီပံုကို မွ်ေဝ တင္ေပးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ေပးပို႔ေပးတဲ့ သူကိုလည္း ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။

အေပၚပံုမွ လူနာမည္ေတြကေတာ့ ဘယ္မွညာသို႔ ကိုေအာင္မိုးေဇာ္ ၊ George Khan ၊ မိုးသီးဇြန္ ၊ ကိုမင္းဇင္ တို႔ပါပဲ။ ( ကိုညီညီသန္းက ေျပာျပေပးတာပါ။ ) Myanmar Express

ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည့္ လူမ်ိဳးမရွိေၾကာင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တရားရံုးဆံုးျဖတ္ ၊ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးသည္ သၾကားအုပ္ ေဆးခါးႀကီးသာျဖစ္

ရိုဟင္ဂ်ာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဖတ္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္......

မိမိကိုယ္မိမိ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားဟု ဆိုပါလ်က္ ရခိုင္/ျမန္မာစကား တစ္ခြန္းမ် မေျပာတက္ရံုမက နားပင္မလည္ေသာ စစ္တေကာင္း .. ေကာလိပ္ မွ ၀ိဇၨာဘြဲ႕ ယူခဲ့ေသာ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူမ်ား၏ ဖန္ဆင္းရွင္၊ ဖံုညိဳလိပ္ရြာေန အဒူဂါဖါရ္မွသည္ မိမိကိုယ္ မိမိ ေခတ္သစ္ သမိုင္းပညာရွင္ဟု ခံယူထားေသာ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ဆိုသူ အထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ လန္ၾကဳတ္ ဖန္တီးခဲ့သည့္ ျဖတ္-ညွပ္-ကပ္ ရိုဟင္ဂ်ာ သမိုင္းလိမ္မ်ားကို ျပည္တြင္းျပည္ပ(ႏိုင္ငံျခားသား အပါအ၀င္) သမိုင္း ပညာရွင္မ်ားက ေ၀ဖန္ေခ်ပ ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ အဒူဂါဖါရ္ ၏ သမိုင္းလိမ္သည္ ဆရာ ဦးေဖာ္ဇံ၏ ေခ်ပမႈေအာက္တြင္ အရည္ေပ်ာ္က်ခဲ့ၿပီး၊ ေဇာ္၀င္းထြဋ္္၏ သမိုင္းလိမ္သည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရာက္ ရခိုင္ သား မ်ား၏ ထိုးႏွက္မႈေအာက္တြင္ ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ထို႕အျပင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတရားရံုးမွ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူမ်ားကို လူ၀င္မႈဥပေဒအရ ရံုးတင္စစ္ေဆးသည့္အခါကလည္း သူတို႕သည္ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးသာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည့္ လူမ်ိဳးမွာ မရွိေၾကာင္း ၊မိမိကိုယ္မိမိ ခံယူထားျခင္း သာ ျဖစ္ေၾကာင္း တရားရံုးက ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ပါသည္။
သို႕ပါလွ်က္ အေနာက္သတင္းသမားမ်ားသည္ အမွန္တရားကို မသိ၍လား၊ သိလ်က္ႏွင့္ အရြဲ႕တုိက္ခ်င္၍လား ဆက္တိုက္ ထုတ္လြင့္ေနၾက သည္ကို မၾကာခဏ ၾကားေနရသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသူမ်ားအေၾကာင္းကို ျမိန္ေရယွက္ေရ တင္ျပေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အမွန္ကို ကြယ္၀ွက္ၿပီး အစိုးရဆန္႕က်င္ေရး သတင္းေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း ေမ်ာလိုက္ေနၾကပါသည္။ ဤေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း ေမ်ာလိုက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနေသာ ျပင္သစ္ေန လွေအာင္ဆိုသူသည္ ရိုဟင္ဂ်ာသမိုင္းလိမ္ အခန္းဆက္ကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ဘီဘီစီ၏ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေဒါက္တာေအးခ်မ္း၏ ပိတ္ဆို႕မူကို မေက်ာ္ႏိုင္ေသာ လွေအာင္ သည္ “ဘယ္လူမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မူဆလင္ေတြ လူ႕အခြင့္အေရးခံစားရရင္ေတာ္ပါၿပီ” ဟူေသာ စကားျဖင့္ သူတို႕၏အခန္းကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခဲ့ပါသည္။

သို႕ေသာ္ အဂၤလန္ေန ထြန္းခင္ဆိုသူတစ္ဦးက သူတုိ႕၏အၾကမ္းဖက္ဗီဇ ရုပ္ကေလးကို လွစ္ျပခဲ့ျပန္ပါသည္။ ေဒါက္တာေအးခ်မ္းႏွင့္ သမိုင္းပညာရွင္ အခ်ိဳ႕က လန္ဒန္ၿမိဳ႕(SOAS)တကၠသိုလ္တြင္ သမိုင္းစာတမ္းဖတ္ပြဲကို ထြန္းခင္ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္သမားတစ္စုက ဗံုးခြဲမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္ (၃)ေနရာအထိ ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီးမွ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထြန္းခင္ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားက လိုက္လံ ေႏွာင့္ယွက္မႈေၾကာင့္ ၾကန္႕ၾကာေနခဲ့ရာ ႏိုင္ငံတကာ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား ကူညီမူေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူတို႕သည္ ထိုမွ်ႏွင့္ မရပ္တန္႕ႏိုင္ေသးဘဲ အတၱလန္တိတ္ သမုဒၵရာကို ခုန္ေက်ာ္၍ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ NEW JERSEY ျပည္နယ္ ရီပတ္ပလီကန္အမတ္ SMITH ကိုခ်ဥ္းကပ္ၿပီး၊ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူမ်ားအတြက္ ဥပေဒတစ္ရပ္ တင္သြင္းရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈမွာ အဆိုတစ္ရပ္ အျဖစ္သာ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။


ဂါဖါရ္ မွသည္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ အထိ ျဖတ္-ညွပ္-ကပ္ သမိုင္းတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးခဲ့ၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုေသာ စကားလံုးတြင္က်ယ္မႈအတြက္ ေဒါင့္မ်ိဳးစံုမွ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ BANKOK POST မွသိန္း(၄၀) တန္ ရိုဟင္ဂ်ာ ေဆာင္းပါး (နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရးကာလ) သည္လည္းေကာင္း ၊ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္၏ ျဖတ္ေလးျဖတ္ စစ္ဆင္ေရးအၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ေပါင္းစံု ၿပြတ္သိပ္ေနခဲ့ေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွ ဘီစီၾတာ (BECETRA) ဂ်ာနယ္မွ ဓာတ္ပံုေဆာင္းပါးမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘဂၤလီဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ့ အီေတဖတ္(ITAFAO) ဂ်ာနယ္ပါ ရိုဟင္ဂ်ာေဆာင္းပါးမ်ားသည ္လည္းေကာင္း၊ ေရနံေဒၚလာ (PETRO-DOLLER)မည္မွ် လမ္းခင္းခဲ့ရသည္ကို ကာယကံရွင္မ်ား အသိျဖစ္ပါသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစိုးရအေနျဖင့္လည္း အခက္အခဲ မည္မွ် ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္ကို ေခတ္ၿပိဳင္မီလိုက္သူမ်ား သိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုေသာ စကားလံုးတြင္က်ယ္ေအာင္ ၊ ထင္ေပၚေအာင္ ၊ နားစြဲေအာင္ သူတို႕ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳးပမ္း ၾကပါသလဲ။သူတို႕၏ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။
ဘဂၤလီဆိုသည္မွာ ဘဂၤလားေဒသခံ၊ အႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္သည္ကို အားလံုး သိၾကပါသည္။ ဂါဖါရ္တို႕၏ ျဖတ္-ၫွပ္-ကပ္ သမိုင္းဇာတ္ခန္းလာ အႏြယ္၀င္မ်ားသည္ စစ္တေကာင္းသား ဘဂၤလီမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မည္သူမွ် မျငင္းကြယ္ႏိုင္သလို ၀န္ခံျခင္းလည္း မျပဳႏိုင္ၾကပါ။ ခပ္မဆိတ္ေနၾကပါသည္။ အဆိုးဆံုးကား အေနာက္မီဒီယာ မ်ားျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္မီဒီယာမ်ားသည္ သတင္းတစ္ပုဒ္ ကိုထုတ္လုပ္ရာ၌ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ သဘာ ၀ယုတၱိကိုေပါင္းစပ္ သင့္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕သည္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ဆႏၵစြဲ ကိုသာ ေပါင္းစပ္ လုိက္ သည့္အခါ လြဲမွားေသာ သတင္းမွားႏွင့္ ဘက္လိုက္ေသာ သတင္းမွားသာ ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ အၾကမ္းဖက္သမားကို သနားဖြယ္ရာလူမ်ား အျဖစ္ ဖန္တီးမိၾကပါသည္။ ဒုတိယကမၻာ စစ္အႀကိဳ ႏွင့္ စစ္ၿပီးေခတ္မွသည္ ယေန႕အထိ အၾကမ္းဖက္သမား ကုလားဆိုးမ်ားရန္ေၾကာင့္ အိုးပစ္ အိမ္ပစ္၍ မိမိဇာတိေဒသကိုပါ စြန္႕ခြာသြားခဲ့ရေသာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသ ခံမ်ား၏(IDP)ျဖစ္ေနရေသာ ဘ၀မ်ားကို အေနာက္မီဒီယာမ်ား ေမ့ေနၾကဟန္ရွိသည္။ ေ၀းလံေဒသရွိ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ ရိုဟင္ဂ်ာအၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၏ လူမဆန္စြာ အဓမၼက်င့္မႈ၊ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခံရမႈ မ်ားကိုကား ၊အဆိုပါ အေနာက္မီဒီယာမ်ားက ေဖာ္ထုတ္ရန္ လက္တြန္႕ေနၾကပါသည္။


မၾကာခဏဆိုသလို အေနာက္မီဒီယာအသီးသီးမွ ထုတ္လႊင့္ေနေသာ့ ေလွစီး ဒုကၡသည္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ အသက္(၂၀) ႏွင့္ (၄၀) ပတ္၀န္းက်င္ရွိ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။

သူတို႕အထဲတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံသား လူရြယ္မ်ားကို ရိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ မ်ားအျဖစ္ ေတြ႕ေနရ ပါသည္။ ေခတ္သစ္ ေလွစီးခရီးသည္မ်ား တြင္ က်ဴးဘားဒုကၡသည္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ၾကည့္ပါက မိသားစုအစံုအလင္၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုႏွင့္ ကေလးမ်ားပါမက်န္ ပါလာ သည္ကို ေတြ႕ရေသာ္လည္း၊ ရိုဟင္ဂ်ာေလွစီး ဒုကၡသည္မ်ားထဲတြင္မူ အၿမဲတမ္းလိုလို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံသား လူရြယ္မ်ား ကို ေတြ႕ေနရ ပါသည္။

ေဒသအုပ္စိုးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ မူဆလင္မ်ားေနထိုင္ရာ ဘူးသီးေတာင္ ၊ေမာင္ေတာ ေဒသသည္ မူဆလင္မ်ား ၏ ေဒသျဖစ္ရ မည္ဟူ၍ အလယ္သံေက်ာ္ညီလာခံ မွစကာ အစဥ္တစိုက္ေတာင္း ဆိုလာၾကသည္။
ေဒသအုပ္စိုးေရးဆိုသည္မွာ လူမ်ားစု၊ လူနည္းစုႏွင့္ မဆိုင္ ၊ေဒသခံဟုတ္/မဟုတ္ ၊တိုင္းရင္းသား ဟုတ္/မဟုတ္ ႏွင့္သာ ဆိုင္သည္။ လူ႕အႏြယ္စုတစ္ရပ္သည္ ထိုေဒသႏွင့္ ဆက္ႏြယ္သင့္/မသင့္(ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ထိုက္/မျဖစ္ထိုက္) ဆိုသည္မွာ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည္ႏွင့္ လည္းမဆိုင္၊ ေဒသခံတိုင္းရင္းသား ဟုတ္/မဟုတ္ ဆိုသည္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ကမၻာစံႏႈန္း ၊ စံညြန္းမ်ား ႏွင့္လည္းေကာင္း ၊ ခ်ိန္ဆရ မည္ျဖစ္ပါ သည္။ မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မည္မွ်ပင္ရွိသည္ ျဖစ္ေစ၊ ထိုေဒသႏွင့္ ေဒသခံမ်ားအေပၚ သစၥာရွိမႈ ၊ ေအးအတူ ပူအမွ် ယွဥ္တဲြ ေနထိုင္လိုမူ ရွိ/မရွိ အေပၚတြင္သာ မူတည္ပိုင္းျဖတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ဒုတိယကမၻာ စစ္ႀကိဳကာလ ေမယုေဒသ၌ ေသြးလႊမ္းခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊
စစ္ၿပီးေခတ္ မူဂ်ာဟစ္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ား၏ အၾကမ္းဖက္မူမ်ားသည္ ေဒသအေပၚ သစၥာရွိမူ ၊ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ေအးအတူ ပူအမွ် ယွဥ္တြဲ ေနထိုင္လိုမႈ ရွိ/ မရွိ ေဖာ္ျပေနေပရာ သူတို႕အား ေဒသႏွင့္ ဆက္ႏြယ္မႈ ေပးသင့္/ မသင့္ ဆိုသည့္ အေျဖက ရွင္းပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕က သူတို႕အား ေဒသႏွင့္ ဆက္ႏြယ္မႈ ေပးသင့္/ မေပးသင့္ (ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ထိုက္/မျဖစ္ထိုက္) စဥ္းစား ေနၾကေသာ္လည္း သူတို႕သည္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ထိုက္/ မျဖစ္ထိုက္ကို လံုး၀မစဥ္းစား ၾကပါ။ သူတို႕သည္ တစ္ဦးစ တစ္ေယာက္စမွလြဲ၍ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္လိုမႈ ေလွ်ာက္ထားျခင္းမရွိၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံထဲ့သို႕ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့ၾကေသာ ဘဂၤလီအေဟာင္း အသစ္မ်ားသည္ ဤႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ဤႏိုင္ငံသားဟု သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ခံယူထားၿပီးျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕အား ႏိုင္ငံသား လက္မွတ္ထုတ္ေပးဖို႕ အခြင့္အခါသင့္တုိင္း ေတာင္းဆိုေနၾက ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အၾကမ္းဖက္ထြန္းခင္ႏွင့္ အေပါင္းပါတို႕က အေမရိကန္လြတ္ေတာ္အမတ္ (SMITH)ကို အသံုးခ်လ်က္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အျခားႏိုင္ငံသားမ်ား နည္းတူ အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ေပးရန္ တူညီေသာ ႏိုင္ငံသား (AS FULL AND EQUAL) အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိေနၾကသည့္နည္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ အျဖဴေရာင္ ကတ္ျပား၊(ယာယီမွတ္ပံုတင္)အား အနီေရာင္ ကတ္ျပား(ႏိုင္ငံသားကတ္ျပား) အျဖစ္ ဘယ္ေတာ့ လဲေပးမွာလဲ ဟု ေမးျမန္းခံေနရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။


သူတို႕သည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အေလးမထားျဖင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၀င္လိုသည့္ အခ်ိန္တြင္ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ၊ သူတို႕အလိုမက်သည့္အခ်ိန္ တြင္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဥပေဒမဲ့ အတြက္အဆမဲ့စြာ အစုလိုက္အပံုလိုက္ ထြက္ခြာရန္ နည္းနည္းမွ ၀န္မေလးသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရးကာလ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက သက္ေသ ျပၿပီျဖစ္သည္။
မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မ်ားစြာရွိခဲ့ပါၿပီဟုေအာ္ ေနၾကေသာ ဘဂၤလီ မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ မည္သည့္ စံနႈန္းျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ ပါမည္နည္း။ ယေန႕တိုင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ ပထမမ်ိဳးဆက္ ကေလးမ်ားႏွင့္ လူသစ္မ်ားကို ေတြ႕ေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။
ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးကို မည္သည့္ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုပါေစ၊ သၾကားအုပ္ ေဆးခါးႀကီးသာျဖစ္ပါသည္။ သူတို႕၏ ဘဂၤလီ .. ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ဇာတ္လမ္း ကို ေကာက္ေၾကာင္းမဆြဲလိုသျဖင့္ ဘဂၤလီ အမည္ကို ဖံုးကြယ္ၿပီး အေယာင္ေဆာင္ အမည္သစ္ျဖင့္ ျဖင့္ ျမန္မာ့ေျမကို အၾကမ္းဖက္ လုယက္ေရး လုပ္ရပ္သာျဖစ္ပါသည္။
ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ မည္သည့္ လူ႕အခြင့္အေရးမွ ထူးျခားစြာဆံုးရွံးမခံရဘဲ၊ သူတို႕သာလွ်င္ လူ႕အခြင့္အေရးကို အရင့္သီးဆံုး ခ်ိဳးေဖာက္. .ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမား မ်ား ကိုင္စြဲသည့္ ေနာက္ဆံုး ေပၚ လက္နက္တစ္ရပ္သာျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ယဥ္ေက်းေသာလူအဖြဲ႕အစည္းမ်ား စတင္ခ်ိန္မွစ၍ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ တျဖည္းျဖည္း ေရႊ႕လ်ားလာၾကေသာ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္သို႕ အေရွ႕ဘဂၤလားမွ အစားက်ပ္တည္း၊ အေနက်ပ္တည္းေသာ ဘဂၤလီမ်ားသည္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ တလိမ့္လိမ့္ ၀င္ေရာက္လာသည္မွ ရိုဟင္ဂ်ာအၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားသည္ ေလာဘေဇာကပ္ၿပီး နယ္ေျမလုယက္ေရး လုပ္ရပ္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ရွိသလို၊ မိမိတို႕၏ မိသားစုဘ၀ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ၊ ပတ္၀န္းက်င္ ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေရး၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ အေျခအေနေအာက္တြင္ ေနထိုင္လိုၾကေသာ မူဆလင္ ဘာသာ၀င္ ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည္ကို ကြ်န္ေတာ္၀န္ခံပါသည္။ အၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕အဖို႕ ခြဲျခားရ ခက္လွပါသည္။ မူဆလင္၀ါဒသည္ တျခားဘာသာ၀င္မ်ားပင္ အတုယူစရာျဖစ္သည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးပါသည္။

သို႕ေသာ္ ….. လက္ရွိ မူဆလင္ အၾကမ္းဖက္သမားတို႕၏ လုပ္ရပ္ကား ေၾကာက္္ခမန္းလိလိ ရင္တုန္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမား မူဆလင္မ်ားသည္ အၾကမ္းဖက္ သမားမူဆလင္မ်ား၏ ၿခိမ္းေျခာက္အက်ပ္ကိုင္ မႈႏွင့္ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူမ်ား၏ အထင္အျမင္လြဲမွား မႈၾကားတြင္ ညွပ္ပိတ္ ေနၾကရပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ မိမိတို႕မွာ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား မဟုတ္ေသာေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းရိုးသားစြာ ကိုးကြယ္လိုသူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲ၀့ံစြာ ျပသရန္လို အပ္ေနပါသည္။
မူဆလင္ဘာသာ၀င္မ်ား မဟုတ္သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း ဘာသာမတူသူမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာယွဥ္တြဲ ေနထိုင္မႈကိုလက္ခံ ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသူမ်ား၏ စစ္မွန္ေသာ လူ႕အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုမႈကို လက္ခံရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ တၿပိဳင္တည္း ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားအား ယွဥ္တြဲ တိုက္ခိုက္ရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ေမယုေဒသကို တည္ေဆာက္သင့္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

စံေရႊေမာင္(ပစီၦမရပ္၀န္း မဂၢဇင္း)

အိႏိၵယမွာ ဗုဒၶသာသနာ ဘာေၾကာင္႕ကြယ္ခဲ႕ရသလဲ...

အိႏၵိယျပည္မွာဗုဒၶဘာသာဘာေၾကာင္႔ကြယ္သြားရတာလဲဆုိတာ ဘုန္းၾကီးတုိ႔ ေလ႔လာလုိ႔ ရသေလာက္ ေျပာရရင္ အေျခခံအေၾကာင္း ၃-ခုကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

 ၁။ ဇာတ္၀ါဒ အလြန္ျပင္းထန္ျခင္း၊ (လူတန္းစား ခြဲျခားမႈ႕)
၂။ အတၱ၀ါဒ အလြန္ျပင္းထန္ျခင္း၊ (အစြဲၾကီးမႈ႕)
 ၃။ သဒၶါတရားနည္းပါးျခင္း   .......တုိ႔ေၾကာင္႔ အိႏၵိယျပည္မွာ ဗုဒၶသာသနာ ကြယ္ခဲ႔ရပါတယ္။

အျပည္အစံုအက်ယ္ကုိ သိရွိလုိလွ်င္ အႏွစ္ကိုးပါးတရားေတာ္ (သီတဂူဆရာေတာ္) -စာအုပ္ကုိ ၀ယ္ယူ၍ ဖတ္ရွဴၾကေလကုန္...... ေနာက္တခု သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းက ဘာလဲဆုိရင္ လူေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ သဒၶါတရား ေခါင္းပါးလာမႈ႔ပါပဲ။ ဘာသာျခားေတြက သဒၶါတရား ေခါင္းပါးေတာ႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ႔တာပဲ။ အရာရာမွာ ကုိယ္႔ဘာသာ ေရွ႕တန္းက ေနရာရဖုိ႔၊ အသာစီးရဖုိ႔၊ ေခါင္းတစ္လုံးသာဖုိ႔ ဆုိတဲ႔ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သူမ်ားဘာသာက ကုိယ္႔ဘာသာထက္ သာသြားမွာကုိ မလုိလားဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ အရွိန္အ၀ါ ေကာင္းမွာကို မလုိလားဘူး။ ဒီေတာ႔ မနာလုိစိတ္ေတြ ျပင္းထန္လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာသာျခားမ်ားက ဗုဒၶသာသနိက အေဆာင္အဦ ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးတယ္။ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ား ဖတ္ရွဴ႕လုိလွ်င္ http://dhammaanalysis.multiply.com/market/item/8 သတိမူရင္ ျမဴကုိ ျမင္တယ္ နာလႏၵာ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ ၾကီးဆုိရင္ တခ်ိန္တုံးက သိပ္ေအာင္ျမင္ခဲ႔တာပဲ။ ဒီလုိေအာင္ျမင္တာကုိ မလုိလားတဲ႔ ဘာသာျခားေတြက တကၠသုိလ္ၾကီးကုိ မီးရွဴိ႕ျပီး ဖ်က္ဆီးတယ္။ သံဃာေတြကုိ ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္တယ္။ သတိမူရင္ ျမဴကုိ ျမင္တယ္။ သတိမမူရင္ေတာ႔ ဂူကုိေတာင္ ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး ဒီလုိ မျမင္ခဲ႔ၾကလုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ဘာသာျခားအေဆာက္အဦးေတြ မင္းမူေနတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ရွိေသးတယ္။ ေဗာဓိပင္ၾကီးနဲ႔ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ၾကီးကုိ `မဟန္႔´ ဆုိတဲ႔ ဟိႏၵဴဘုန္းၾကီးက အင္မတန္ၾကီးမားတဲ႔ အေဆာက္အဦေတြကုိ မၾကည္႔ႏုိင္တဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ `ဒါေတြေပ်ာက္ေအာင္ ငါလုပ္ေလမွပဲ´ ဆုိျပီး လုပ္လုိက္တာ ေပ်ာက္လုမတတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေဗာဓိပင္သမုိင္းမွတ္တမ္း ဖတ္ရွဴ႕လုိလွ်င္ http://dhammaanalysis.multiply.com/journal/item/8 မင္းတုန္းမင္းၾကီးရဲ႕ ဇရပ္ကုိ ဖ်က္ျပီးေတာ႔ သူ႔ေက်ာင္းေဆာက္ထားတာကုိ ၾကည္႔ပါ။ ေဗာဓိေစတီၾကီးထဲမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ပုံေတြကုိ သြင္းထားတာကုိလည္း ၾကည္႔ပါဦး။ ဘယ္ေလာက္ထိ ရက္စက္သလဲဆုိတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ အဲဒါ အခ်ိန္မီ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္လုိ႔သာ။ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ရင္ ဒီေနရာ ဗုဒၶေစတီ လုိ႔ မေျပာဘဲနဲ႔ဟိႏၵဴတုိ႔ရဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းၾကီး ျဖစ္မွာ။ ဘာသာျခားတုိ႔ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းဟာလည္း သာသနာကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတခုပါပဲ။ အဲဒါ သဒၶါတရား ေခါင္းပါးလာလုိ႔ပါပဲ။ ေျမမ်ဳိလုိ႔ လူမ်ဳိးမေပ်ာက္၊ လူမ်ဳိမွ လူမ်ဳိးေပ်ာက္မည္ ဒါေၾကာင္႔ သာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကတဲ႔ သူမ်ားဟာ ကုိယ္႔ဘာသာကုိ ေႏွာင္႔ယွက္တဲ႔သူမ်ားကုိ ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အေလွ်ာ႔ေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ အေလွ်ာ႔ေပးရင္ ကန္းတက္ျပီး ပုိျပီးေတာ႔ ေစာ္ကားလာလိမ္႔မယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္က ဘဂၤလားနယ္စပ္ေဒသမွာ ဆုိရင္ ဘာသာျခား အေဆာက္အဦးေတြကုိ ေျမာက္ျမားစြာ ေတြ႔ရတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆုိတာ အေတာ္ကုိ ရွာၾကည္႔ရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံျဖစ္ျပီးေတာ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေပ်ာက္ေနတာဟာ ႏုိင္ငံႏွင္႔သာသနာအတြက္ အႏၱရာယ္ သိပ္မ်ားတယ္။ ေျမမ်ဳိလုိ႔ လူမ်ဳိးမေပ်ာက္၊ လူမ်ဳိမွ လူမ်ဳိးေပ်ာက္မည္´ တဲ႔ သတိ ၀ိရိယ ရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္႔အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကုိ ကာကြယ္ပုိင္ခြင္႔ ရွိတယ္။ အျခားေသာ ဘာသာမ်ားကုိ သတိထားရမယ္။ ` သူတုိ႔ ဘာလုပ္ေနၾကသလဲ´ ဆုိတာကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည္႔ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ `ေညာင္သီးလည္း စား၊ ေလးသံလည္း နားေထာင္ပါ´ အႏွစ္ကိုးပါးတရားေတာ္ (သီတဂူ ဆရာေတာ္)

အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာ

အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာ

အစၥလာမ္ ဗိုင္းရပ္

အစၥလာမ္ ဗိုင္းရပ္

ေငြစကၠဴလား စကၠဴေငြလား

အ အခုဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ က်ပ္ေငြတေသာင္းတန္ စတင္ထုတ္ေဝပါၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အျမင့္ဆံုးရိွခဲ့တဲ့ ေငြစကၠဴဟာ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴျဖစ္ပါ။ ၾသစေတးလွ်ႏုိင္ငံက စီးပြားေရးပညာရွင္လည္းျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္တုိက္ ေလ့လာေနသူလည္း ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာေရွာင္တာနဲရဲ့ အဆိုအရ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴ ထုတ္ေဝတဲ့အတြက္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြလာမႈကို အတုိင္းအတာတခုအထိ ၾကံဳေတြ႔ႏုိင္ဖြယ္ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေငြေၾကး ေဖာင္းပြလာရင္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ၊ ကားခေတြ၊ ဘာခညာခေတြ စသျဖင့္ ေစ်းတက္လာႏုိင္တာကို ဆက္တုိက္ရင္ဆုိင္ ရပါလိမ့္မယ္။ ေစ်းတက္လာရင္ ဆင္းရဲသားေတြသာ ခံေပေရာ့ဆိုတာ အားလံုးအသိပါ။ အခုကိုပဲ တေသာင္းတန္ထုတ္ေဝမယ္ဆိုတဲ့ တရားဝင္ေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ တခ်ဳိ႔တတ္ႏုိင္သူေတြက ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း စားသံုးကုန္ေတြ ေစ်းမ်ားတက္လာမွာလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား စတာေတြကို ႀကိဳတင္ ဝယ္ယူေန ၾကတယ္လို႔လည္း ၾကားေနရတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်း ႀကီးျမင့္ေနတာေတြလည္း ဆက္ၿပီး ေစ်းႀကီး ေနဦးမယ္လို႔ တြက္ခ်က္ၾကတယ္။ တေလာက ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ လိမ့္ဝင္လာပါတယ္။

အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ စီးပြားေရးကုမၸဏီက လူေတြမ်ားပါတယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ေဒၚလာ ၈ဝ ေလာက္ပဲတန္တဲ့ ေဟာ္တယ္ခန္း ေတြကို ေဒၚလာ ၃ဝဝ ေလာက္ ေတာင္းကုန္တဲ့အထိ ေလာဘေတြ တက္ကုန္ပါတယ္။ ဒါ တေသာင္းတန္ မေပၚခင္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေနာ္။ တခ်ဳိ႔ ႏုိင္ငံျခား အန္ဂ်ီအိုေတြ ရံုးခန္းဖြင့္ဖို႔ အိမ္ေတြ၊ တုိက္ခန္းေတြ ငွားၾကပါတယ္။ အကြက္အကြင္းၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ဝန္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ႏွစ္ထပ္တုိက္တလံုးကို တလငွားရမ္းခက ေဒၚလာ တေသာင္းႏွစ္ေထာင္တဲ့။ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ လယ္ေခါင္က တုိက္ခန္းေတြ၊ အိမ္ေတြထက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးေနေသးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ကေတာ့ ေပးငွား ေနၾကတာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲတဲ့ သာမန္ျပည္သူမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴကို ငါးရြက္ျပည့္ေအာင္ လက္ထဲမွာ မကိုင္ႏုိင္ရတဲ့အထဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴ ထြက္လာမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥအေပၚ ဘယ္သူကမွ စိတ္ဝင္စားမႈ မရိွတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴဟာ ဆင္းရဲသား သာမန္ျပည္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္းမရိွ သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာသူတို႔ ဘာတန္ႀကီးပဲ ထြက္ထြက္ ဒို႔လက္ထဲ ေရာက္မွာက ဘယ္ေတာ့ မွန္းမွ မသိဘဲ ဆိုတဲ့အျမင္မ်ဳိး လူမ်ားစုမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဒီလိုအျမင္ရိွေနတာဟာ သူတို႔အတြက္ေတာ့ သဘာဝက်ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ေန႔တဓူဝ သံုးစြဲေနရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္ေတြဟာ မရိွသေလာက္ ရွားပါးေနတာကလည္း အားလုံး အသိပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေႂကြေစ့ေတြကို အသာထားဦး။ က်ပ္တန္၊ ငါးက်ပ္တန္၊ တဆယ္တန္ ေငြစကၠဴေတြကေတာ့ မျမင္ဖူးတာ ၾကာလွၿပီမို႔ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ပစၥည္းတခုဝယ္လို႔ ငါးဆယ္၊ တရာ၊ ႏွစ္ရာ၊ သံုးရာ၊ ေလးရာ စသျဖင့္ ျပန္အမ္းရမယ့္ ကိစၥေတြမွာ အမ္းစရာ ေငြစကၠဴ အေသးေတြျဖစ္တဲ့ ငါးဆယ္တန္၊ ရာတန္ေတြ မလံုေလာက္လို႔၊ မရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ သၾကားလံုးအပါအဝင္ တျခား ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ျပန္အမ္းေနရတာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဖူး။ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တရာ၊ ႏွစ္ရာဆိုတဲ့ ေငြပမာဏ ဟာ ဒီေခတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ တခြက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းဝယ္မရေတာ့ပါဖူး။ ဒါေၾကာင့္ မဆန္းဖူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲတဲ့ စားသံုးသူေတြဖက္မွာ နစ္နာေနတယ္ ဆိုတာ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံသားျပည္သူေတြအၾကားမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ဘာေၾကာင့္ ထပ္မံရိုက္ထုတ္ ျဖန္ခ်ီတာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ တေသာင္းတန္ေငြစကၠဴကို ရုိက္ထုတ္ရတာလဲဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာတယ္။ တေသာင္း တန္ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က သာမန္ဆင္းရဲသား ျပည္သူမ်ားအၾကား သံုးစြဲဖို႔ ရည္ရြယ္ တာမဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လြန္မယ္မထင္ပါ။ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္း ႀကီးမားတဲ့ သူေတြအတြက္သာ အဆင္ေျပေစမယ့္ သေဘာမ်ဳိး သက္ေရာက္ေနတာကို ျမင္ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြထဲမွာ ငါးေထာင္တန္နဲ႔ တေထာင္တန္ ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ ေဟာင္းႏြမ္း ညစ္ပတ္ စုတ္ၿပဲေနတာက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေငြစကၠဴ အေသးေတြကို တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ကပ္ ဖာေထးၿပီး သံုးစြဲေနရ တာကလည္း ျပည္သူေတြအတြက္ မဆန္းေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရး ရႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ညစ္ပတ္ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴေတြဟာ လူေတြအတြက္ ေရာဂါပိုးေတြ သယ္ေဆာင္ လာတယ္လို႔လည္း ကၽြမ္းက်င္သူ မ်ားက ေထာက္ျပထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသဲကို ထိခုိက္ေစႏုိင္တဲ့ ေရာဂါပိုးေတြ၊ ဝမ္းေရာဂါကို ျဖစ္ေစမယ့္ ေရာဂါပုိး အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္းေတြေပၚမွာ ေတြ႔ရေလ့ရိွတယ္ ဆိုတာလည္း သိရတယ္။ အလြန္အကြ်ံဆင္းရဲေနတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ေငြစကၠဴအေသးေတြကို ျပန္ၿပီးအသစ္ထပ္မံ ထုတ္ေလ့မရိွတာကို ေတြ႔ရ တယ္။ ထုတ္ရင္လည္း ေလာက္ေလာက္ငွငွ ထုတ္ေဝတာမ်ဳိး မဟုတ္ျပန္ဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေငြစကၠဴ အႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေသးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ စတာေတြကို ျပန္ၿပီးပံုႏိွပ္ရာမွာ အသံုးျပဳရတဲ့ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကေန ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တင္သြင္းရတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားကေန ေငြစကၠဴ ရုိက္ႏိွပ္ဖို႔အတြက္ ဘာေၾကာင့္ စကၠဴ အေကာင္းစားနဲ႔ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြကို တင္သြင္းတာလဲ။ ေစ်းေပါတဲ့ စကၠဴ အမ်ဳိးအစားနဲ႔ ေစ်းေပါတဲ့ ပုံႏိွပ္ေဆးေတြကို အသံုးျပဳ မယ္ဆိုရင္ ေငြစကၠဴအတုေတြ မိႈလိုေပါက္လာမွာကို ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္မႈအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ေငြတသန္း ထပ္ၿပီး ထုတ္ေဝ ဖို႔ လိုတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ တရာတန္ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တေသာင္း ရုိက္ႏိွပ္မယ့္အစား တေသာင္းတန္ ေငြစကၠဴ အခ်ပ္ေရ တရာကိုသာ ရိုက္ႏိွပ္ ထုတ္ေဝလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စကၠဴဖိုး ေဆးဖိုးအေတာ္ေလး သက္သာသြားတာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ရႈၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အလြန္အကြ်ံ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ အေနနဲ႔ သြယ္ဝုိက္ၿပီး ဝန္ခံလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ အပါအဝင္ တျခားေသာ သဘာဝသယံဇာတ ပစၥည္းေတြကို ႏုိင္ငံတကာကို ေရာင္းျခေန တာ လူတုိင္းသိပါတယ္။ တႏွစ္တႏွစ္ သဘာဝ သယံဇာတေတြကို ေရာင္းခ်ရာကေန ရရိွတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေငြေတြဟာ မနည္း လွဘူး။ ဒီေငြေတြထဲက တခ်ဳိ႔ကို ေငြစကၠဴ ပံုႏိွပ္ရုိက္ထုတ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ စကၠဴေတြ ပံုႏိွပ္ေဆးေတြ ႏုိင္ငံျခားကေန ဝယ္ယူတင္သြင္းရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရ အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္တျပည္မွာ အမ်ားျပည္သူမ်ား အတြင္း ေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းတာ ေခ်ာေမြ႔ေစဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးျမင့္တဲ ေငြစကၠဴ ႏွစ္မ်ဳိး သံုးမ်ဳိးေလာက္ ထုတ္ေဝရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဖူး အလုပ္မျဖစ္ဖူးဆိုတာ နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေငြအေºကြေစ့မ်ား အပါအဝင္ တန္ဖိုး အဆင့္ဆင့္ရိွတဲ့ ေငြစကၠဴမ်ဳိးစံုကိုလည္း ထုတ္ေဝဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတို႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြတို႔ကို နမူနာထား မေျပာလိုပါဖူး။ နီးနီးနားနားကိုပဲ ဥပမာေပး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းေငြေၾကး လည္ပတ္စီးဆင္းဖို႔ ေငြအေႂကြေစ့မ်ား အပါ အဝင္ ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္၊ ငါးရာတန္၊ တေထာင္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကိုလည္း လံုေလာက္ေအာင္ ရုိက္ႏိွပ္ထုတ္ေဝ ပါတယ္။ ဆယ္ဘတ္ေစ့၊ ငါးဘတ္ေစ့၊ ႏွစ္ဘတ္ေစ့၊ တဘတ္ေစ့နဲ႔ တဘတ္ေစ့ထက္ တန္ဖိုးနည္းတဲ့ အေႂကြေစ့ေတြကိုလည္း ထုတ္ေဝပါတယ္။ (ငါးဘတ္ေပးရင္ ျမန္မာျပည္ကလို အီၾကာေကြးအရွည္ တေခ်ာင္းဝယ္စား ႏုိင္ပါတယ္။ ငါးဘတ္ဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၅ဝ ေလာက္နဲ႔ညီပါတယ္။ ငါးဘတ္တန္အေႂကြေစ့သာ မရိွရင္ ဘယ္လိုေရာင္းၿပီး ဘယ္လိုဝယ္စား ၾကမလဲ။ စကားခ်ပ္) ဒါေတြကို ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ဗဟိုဘဏ္ကေန စီစဥ္ကြပ္ကဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္ အစိုးရဝန္ႀကီးမ်ား အေနနဲ႔ ဒီကိစၥမွာ ဘÀာေရးဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၊ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားနဲ႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတာကလြဲလို႔ ေငြစကၠဴ ဘယ္ေလာက္တန္ပဲ ရုိက္ႏိွပ္ရမယ္လို႔ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္ မရိွပါဖူး။ ဗဟိုဘဏ္က အာဏာပုိင္ေတြဟာ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။ တခါ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းအျမင္း မ်ားကိုလည္း ဘဏ္ေတြက ျပန္လည္သိမ္းဆည္ေပးၿပီး ဗဟိုဘဏ္ကို လႊဲပါတယ္။ ဗဟိုဘဏ္ကေန လက္ခံရရိွတဲ့ ေငြစကၠဴ အေဟာင္းေတြ အပေၚမွာ အမ်ဳိးအစားကိုလုိက္ၿပီး တန္ဖိုးအဆင့္ဆင့္ အလုိက္ ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားကို ထပ္မံျဖန္႔ျဖဴးေပးပါတယ္။ စုတ္ၿပဲေဟာင္းႏြမ္းၿပီး တိတ္အၾကည္ေတြနဲ႔ ဖာေထး တားထဲ့ ေငြစကၠဴ အေသးစားေတြကို ထုိင္းလူထုအၾကားမွာ သံုးစြဲျခင္း မရိွပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေငြအေႂကြေစ့ေတြ၊ ေငြစကၠဴအေသးစားေတြ (ႏွစ္ဆယ္တန္၊ ငါးဆယ္တန္၊ တရာတန္) လူထုအၾကား လည္ပတ္ စီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ အေသးစားအလတ္စား လုပ္ငန္းေတြအပါအဝင္ လမ္းေပၚက တေန႔လုပ္တေန႔စား အထမ္း သည္ေတြ ေစ်းသည္ေတြ အတြက္ပါ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရာမွာ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။ ျပန္အမ္းစရာ ေငြစကၠဴအေသးမရိွလို႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ သၾကားလံုးေတြ၊ အေပါစားေဘာလ္ပင္ေတြ ျပန္အမ္းတယ္ဆိုတာ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ မရိွပါဖူး။ ႏုိင္ငံရဲ့ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈ အတုိင္းအတာအရ တန္ဖိုးျမင့္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ေဝဖို႔လိုတာ မွန္သလို တန္ဖိုးေသးတဲ့၊ တန္ဖိုးနိမ့္တဲ့ ေငြစကၠဴ မ်ားလည္း လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ျဖန္႔ခ်ီဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။

ေဇာ္မင္း ၁၅ ရက္၊ ဇြန္လ၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္