{{ ကုလားကို ေနရာေပးေတာ့ ရာဇဝင္ ရိုင္းရေလတယ္ }}

                        *****************************************

ပုဂံမင္း
******...
ပုဂံမင္း ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ မင္းတုန္းမင္းနွင့္ ကေနာင္မင္းသား တို႔၏ ေနာင္ေတာ္
ကုန္းေဘာင္မင္း ( ၁၁ ) ဆက္ စာရင္းဝင္ ဘုရင္ တစ္ပါး ျဖစ္ေပမယ့္ သီေပါမင္း
ထက္ပင္ အရည္အခ်င္း ည့ံဖ်င္းေသာ ဘုရင္ ဟု မွတ္တမ္းတင္ထိုက္သည္ ။ သီ
ေပါမင္း လက္ထက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ သူ႕ကြ်န္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရသည္ ဆိုေစ
ကာမူ တစ္ဘက္က ရန္သူ အဂၤလိပ္က အစစ အရာရာ သာလြန္ၿပီး အကြက္က်
က် စီမံ၍ စစ္မက္ျပဳျခင္းေၾကာင့္ဟု ေျဖေတြးနိုင္ေသး၏ ။

ပုဂံမင္းသည္ကား ဤသို႔မဟုတ္ မိခင္ မိဖုရားေခါင္းႀကီး၏ ႀကံစည္မႈေၾကာင့္သာ
ထီးနန္း အရိုက္အရာကို ရခဲ့ေသာ္လည္း မင္းသား ဘဝမွာပင္ မင္းတို႔ တတ္အပ္
ေသာ ပညာ တို႔ကိုမသင္ ။ အေသာက္အစားအေပ်ာ္အပါး တို႔၌သာေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး၊
ထီးနန္း လက္ဝယ္ ရရွိ လာစဥ္တြင္ တိုင္းေရး ျပည္ရာ စီမံမႈတို႔ကို စိတ္ မဝင္စား
နံနက္အိပ္ရာ နိုးထသည္နွင့္ " သည္ေန႔ တိုက္ပဲြ ဘယ္နွစ္မ်ိဳး စီစဥ္ထားၿပီး ၿပီလဲ
ေမာင္မင္းတို႔ " ဟူ၍သာ ေမး ေနက် ေမးခြန္းကို နန္းသက္ ၆ နွစ္ တာ အတြင္း
မိန္႔ေတာ္မူေလ့ ရွိခဲ့သည္ ဟူ၏ ။ သူ၏ လက္ထက္တြင္ တိုင္းေရးျပည္မႈ ကိစၥတို႔
တြင္ မင္းညီ မင္းသား မွဴးမတ္မ်ားသို႔ လဲြထားၿပီးအေပ်ာ္ အပါးမႈ၊ တိရိစာၦန္တိုက္
ပဲြ ၊ လက္ေဝွ႕တိုက္မႈ မ်ားတြင္သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့သည္ ။

ပုဂံမင္းသည္ ဖခင္ေရႊဘိုမင္း၏ အရိုက္အရာကို မိခင္၏ အကူအညီ ျဖင့္သာ ရခဲ့
ေသာ္လည္းျပည္သူတို႔၏ ခ်စ္ျမတ္နိုးမႈကို မင္းသားဘဝကပင္ရရွိခဲ့သည္မဟုတ္။
ဘုရင္ျဖစ္ လာေသာ အခ်ိန္ တြင္လည္းလူ လက္ေဝွ႔ပဲြ ၊ ဆင္ခ်င္း ထိုးပဲြတို႔မွ စ၍
ၾကက္ ၊ ငွက္ ၊ သိုး ၊ ဆိတ္ ၊ လိပ္ စသည္တို႔ကို အရာရွိငယ္ တို႔က တဲြဖက္ဝန္းရံ
ေပး ထားၿပီး ရၿပီး တိုက္ခိုက္ပဲြ အတြက္ အစုံေပါင္း မည္မွ်ရွိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္
တင္ရေလ၏ ။

ဘုိင္ဆပ္ ဟူသည္ ဤသို႔တည္း
***********************
ၿမိဳ႕ေတာ္အနီး ဗုန္းအို ရြာမွ " ဘုိင္ဆပ္ " ဟုေခၚေသာ မြတ္စ္လာမ္ကုလားလူမ်ိဳး
သည္ မူလက ေတာလိုက္ မုဆိုး ျဖစ္၍ တိုက္ခိုက္ တတ္ေသာသဘာဝ ရွိသည့္
တိရိစာၦန္မ်ား အေၾကာင္းကို နားလည္ ကြ်မ္းက်င္လွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိရိစာၦန္
တိုက္ခိုက္ပဲြမ်ား၌ ေပ်ာ္ေမြ႕လွေသာ ဘုရင့္ ဝါသနာနွင့္အံကိုက္၍ အပါးသို႔ ခစား
ဝင္ထြက္နိုင္သူ ျဖစ္လာသည္။ ထို႔အျပင္ ဘုရင္ ႀကိဳက္ နွစ္သက္ေသာ နိုင္ငံျခား
ျဖစ္ အရက္မ်ားကိုလည္း မျပတ္မလပ္ ရေအာင္ဆက္သနိုင္ေသာ ျပည္ပမွ ကုန္
သည္ အဆက္အသြယ္ရွိသူ ျဖစ္ရကား ဘုရင္မွ အထူးပင္သေဘာေတြ႕ၿပီး ဘိုင္
ဆပ္ မွာ မ်က္နွာသာရေလ၏ ။

ပုဂံမင္းသည္သူ၏ ဝါသနာနွင့္ အေပ်ာ္အပါး တို႔တြင္ မင္းအႀကိဳက္ ေဆာင္တတ္
လြန္း၍ အထူး အားကိုးရေသာ ဘုိင္ဆပ္ ကို ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ ေပးသနားရုံ
မွ်မက အေရးပါေသာ ၿမိဳ႕ဝန္မင္း ရာထူး ကိုေပး၍ ခ်ီးေျမွာက္ၿပီး သူေကာင္းျပဳ
လိုက္ေသာအခါ ရဟန္း ရွင္လူ အေပါင္းတို႔ စိတ္နွလုံး ညွိဳးၿခံဳးေစ၍ ဒုကၡႀကီး စြာ
ျဖစ္ ရေလေတာ့သည္ ။

အမွန္ စင္စစ္ ငဘုိင္ဆပ္ ဆိုသည္မွာ ကား ၎၏ မူလ အမည္ အရင္း မဟုတ္။
ပုဂံမင္း ၏ လက္ရင္းတပည့္ မျဖစ္မွီကပင္ ျမန္မာေတြနွင့္ ဆက္ဆံ ရာတြင္ မူလ
မြတ္ကုလား နာမကုိ ေဖ်ာက္ၿပီး ဘုိင္ဆပ္ ဟု သာ လူလည္ ကုလားမွ ေခၚတြင္
ေစျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဘုိင္ = အစ္ကို
ဆပ္ = ဆရာ သခင္
ဘုိင္ + ဆပ္ = အစ္ကို ဆရာသခင္ ၊ ဟု

ုျမန္မာလို အဓိပၸါယ္ ရသည္ ။ ထိုသုိ႔ တင္တင္ စီးစီး ေခၚ ေစရန္ လူလည္ က်ၿပီး
လူပါးဝစြာ သူ႕ကိုယ္ သူ ေပးထားေသာ အမည္ျဖစ္သည္ ။ ဘိုင္ဆပ္ ၏ အမည္
အရင္းကို မည္သူမွမသိၾက ။ အမွန္ ဆိုလွ်င္ အီစြပ္ ၊ အဒူလဒူ ၊ ဘီလား ၊ မူဆာ
စေသာ ကုလားနာမည္မ်ားထဲက တစ္ခုခုသာလွ်င္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ မူလ
စိတ္ထားကပင္ ျမန္မာေတြအေပၚ သေဘာထားမျဖဴစင္ခဲ့သူ ငဘိုင္ဆပ္ ပင္ျဖစ္
ေသာေၾကာင့္ ရာထူးနွင့္ အာဏာ လက္ဝယ္ ရရွိ လာေသာ အခါတြင္ လြန္စြာမွ
ယုတ္မာမႈ အေပါင္းကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး ထီးနန္း အထိပါ ႀကံစည္ေလေတာ့၏ ။

ၿမိဳ႕ဝန္မင္း ဘိုင္ဆပ္
******************
ပုဂံမင္း နန္းတက္ၿပီး ၁၂၀၈ ခုနွစ္၌ ပင္ ေတာလိုက္ မုဆိုး ဘဝမွ အမရပူရ ေရႊ
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ျဖစ္လာ၏ ။ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕အတြင္း၌တိရိစာၦန္ တိုက္ပဲြမ်ား က်င္းပရန္
ကန္မ်ား ၊ ေျမာင္းမ်ားကို မုဆိုးေက်ာ္ ဘိုင္ဆပ္ မွ ႀကီးၾကပ္ ေဆာက္လုပ္ ေပး ခဲ့
သျဖင့္ ထိုေနရာမ်ားတြင္ ယေန႔ထိက်န္ရွိေတြ႕ျမင္နိုင္သည္ဟူ၏ ။ ရွင္ဘုရင္ နွင့္
အမတ္တို႔ အေလာင္းအစား ျပဳလုပ္ၾကရာတြင္ ဘိုင္ဆပ္က ရွင္ဘုရင္ ၏ ဘက္မွ
နိုင္ေစရန္ ထင္ေၾကးမ်ား ၊ အႀကံ အဥာဏ္မ်ားေပး နိုင္သျဖင့္ ရွင္ဘုရင္ နွစ္လို ၍
ကား တျဖည္းျဖည္း နွင့္ ၾသဇာ ႀကီးမားလာသည္ ။ ရွင္ဘုရင္ ၾကက္တိုက္ ေနစဥ္
ငဘိုင္ဆပ္ က ထင္ရာစိုင္းၿပီး ျမန္မာျပည္သူတို႔ကို အနိုင္က်င့္ေလေတာ့သည္။


ဘိုင္ဆပ္ သည္ သူ၏ လက္ရင္း တပည့္ လူမိုက္မ်ား အား ရာထူး ေနရာ ေကာင္း
မ်ား ေပးထားၿပီး ျပည္သူ လူထု ကို ယုတ္မာခဲ့ ပုံမွာကား ေျပာ၍ မကုန္ နိုင္ဘြယ္
ဇာတ္လမ္းမ်ား အျဖစ္ရွိခဲ့ေလေတာ့၏ ။ (၁) ၿမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္ (၂) တံခါး နီမွဴး
ငေရႊေဘာ္ (၃) ေစ်းေခါင္း ငမႈံ (၄) ထန္းေခါင္း ငရွင္ကေလးတို႔မွာထင္ရွားသည္။

ျပည္သူလူထုတို႔အား စီးပြားေရးေတာင့္တင္းသူမ်ားကို အမႈဆင္ကာ ဘိန္းထုပ္ပစ္
၍ ဖမ္းဆီးျခင္း ၊ ဝက္သားတဲြ ပစ္၍ ဖမ္းဆီးျခင္း စသည့္ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ားျဖင့္
အမႈဆင္သည္။ ေရႊ ေငြမ်ား ပုံေပး နိုင္မွသာလွ်င္ အမႈ မွ လြတ္ရ၏ ။ ၎တို႔ ေရွာင္
ၾကဥ္ ရေသာ ဝက္သားကို မည္သူမွ မစားဝံ့ ။ အမႈ ႀကီးငယ္ အလိုက္တံစိုး လာဘ္
မည္မွ် ေပးမွသာလွ်င္ လြတ္ေစ ဟူ၏ ။ မိန္းမပ်ိဳ ေခ်ာေမာ လွပ သူဟူလွ်င္ လင္ရွိ
မယားဆိုလွ်င္ လင္ကို အျပစ္ရွာၿပီး ဖမ္းဆီး၍ မယားကို မရ အရ သိမ္းပိုက္သည္။
မိန္းမပ်ိဳ မ်ားအား ယုတ္မာ ဖ်က္ဆီး၏ ။ အတည္တက် ျဖင့္ သိမ္းပိုက္ထားေသာ
မိန္းမ ဦးေရ သည္ပင္ (၄၀) ေက်ာ္ခန္႔ရွိသည္ ။ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔သည္ထို ကုလား
ရန္ေၾကာင့္ ကိုယ္ စိတ္ နွလုံး ႀကိမ္မီး အုံး သကဲ့သို႔ရွိၾကေလ၏ ။

ဘုိင္ဆပ္ ၿမိဳ႕ဝန္လုပ္သက္ (၅) နွစ္တာအတြင္း သူနွင့္အေပါင္းအပါတို႔ ညွင္းပန္း
နွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ မႈေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ား ( ၃၀၀၀) ေက်ာ္ခန္႔ အသက္ အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ပ်က္စီးခဲ့ရသည္ ။ ထိုေၾကာင့္ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဘုိင္ဆပ္ တို႔ယုတ္မာမႈ
ကို ဘုရင့္ေရႊနားေတာ္သို႔ ေပါက္ေစရန္ စာခ်ိဳးၿပီး ပညာရွိတို႔မွ စပ္ဆိုၾက၏ ။

မ်ိဳးႏြယ္မတူ ၊ ဘယ္က လူ
ျပည္သူပြက္ေအာင္ ၊ ထားပါလိမ့္ ။
ခ်ိဳးၾကက္တည္ရာ ေတြ႕ခဲ့ပါ
ျပည္ေတာ္ ဘယ္သာမွာပါလိမ့္ ။

ဘိုင္ဆပ္တို႔ အဖဲြ႕က ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုလည္း မွန္မွန္ပင္ဖ်က္ဆီး ေနၾကသ
ျဖင့္ အမရပူရ သူတို႔မွာ သတိနွင့္ ေနၾကရ သလို အခ်ိဳ႕ ၿမိဳ႕ရြာ မ်ားသို႔ တိမ္းေရွာင္
ၾကရသည္ ။

အမရပူရ ၊ ျပည္႒ာန
သည္အလွ ခက္တယ္ ။
ကုလား က အားရမွ
လႊတ္ေတာ္မူတယ္
မလြတ္သူ ေရွးကံ အေၾကာင္း - ဟု

ကံကိုပဲ ယိုးမယ္ဖဲြ႕ရသည္အထိ ကယ္သူ ကူသူမဲ့ ျဖစ္ေန ရရွာေလ၏ ။ ငဘိုင္ဆပ္
၏ လက္ေထာက္ ၿမိဳ႕စာေရး ငပိန္က ေတာင္သမန္ အင္းကို ျဖတ္ကူး ေသာ ကြ်န္း
သစ္သားတံတားႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ ခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းမွာ ေစတနာ အရင္းခံ နွင့္
မဟုတ္ ။ စစ္ကိုင္း နွင့္ အင္းဝ အရပ္တို႔၌ ရွိေသာ နန္းေတာ္ေဟာင္းမ်ားမွ သစ္မ်ား
ကို အခမဲ့ ဖ်က္ယူကာ တံတားေဆာက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ
အနဳပညာလက္ရာ အေမြအနွစ္မ်ား ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ရသည္ ။ တံတားကိုေဆာက္
ရျခင္း ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ သည္ကား ေတာင္သမန္ တစ္ဘက္ကမ္းတြင္ ကုလားတို႔
မ်ားစြာ ေနထိုင္ ၾကသည္ ။ ငဘိုင္ဆပ္ တို႔ အခြင့္သာ ၍ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ သို႔ အာဏာ
သိမ္းလိုေသာအခါတြင္အလြယ္တကူ ထိုတံတားမွကူးလာ၍ ကူညီနိုင္ရန္ုျဖစ္သည္
ဟု ငပိန္မွ ဆိုခဲ့၏ ။ ငဘုိင္ဆပ္ ၏အစီအမံ ျဖင့္ ငပိန္ က ျပည္သူ တို႔ကို ရက္စက္
စြာ ေစခိုင္းၿပီး အလြန္ အမင္း အင္အားသုံး၍ တံတား ထုိးရာ တြင္ မွဴးမတ္တို႔ ရိပ္မိ
ေသာ္လည္း ငဘိုင္ဆပ္တို႔ အႀကံကို မည္သူမွ ရွင္ဘုရင္ထံ မေလွ်ာက္ တင္ ဝံ့ၾက
ေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သမာေဒဝ နတ္မ်ားမွ အိပ္မက္ေပးရသည္ဟု ရာဇဝင္က ဆို၏ ။

ထိုေၾကာင့္ ၁၂၁၃ ခု သီတင္းကြ်တ္လဆုတ္ ၅ ရက္ ည၌ ပုဂံမင္း စက္ေတာ္ေခၚေန
စဥ္ စေလၿမိဳ႕စားဝန္ႀကီးသည္ ဝတ္ျဖဴ စင္ၾကယ္နွင့္ ေျဖေတာ္ရင္းသုိ႔ လာၿပီးလွ်င္ "
တိုင္းျပည္ကုိ ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါ " ဟု ေလွ်ာက္၏ ။ " မည္သုိ႔ ၾကည့္ရႈ ရမည္ နည္း "
ဟု ေမးေတာ္မူရာ" ေျမာက္စမုခ္ေတာ္တြင္ ရုပ္စုံပဲြခံ ၍ ၾကည့္ေတာ္မႈလွ်င္သိေတာ္
မူပါမည္ " ဟု ေလွ်ာ္သည္တြင္ ဘုရင္ နိုးထေတာ္မူ၏ ။

ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္မက္အရ ေျမာက္စမုခ္ေတာ္ ၌ ရုပ္စုံပဲြခံ၍ ၾကည့္ရႈေတာ္မူရာ ၿမိဳ႕ဝန္
ငဘိုင္ဆပ္ ၏ က်ဴးလြန္မႈမ်ားကို ေပၚေပါက္လာ၍ ဘုရင္သိေတာ္မူ၏ ။

နန္းတြင္း၌ အေနာက္ေဆာင္ ေခၚ မိဖုရားနွင့္ အပ်ိဳေတာ္မ်ား ေနထိုင္ရာသို႔ ဘုရင္မွ
အပ မည္သည့္ ေယာက်ာၤးမွ ဝင္ ၊ ထြက္ခြင့္ မရွိသည္ကို ဘိုင္ဆပ္နွင့္ သူ၏ စာေရး
ငပိန္ တို႔က အကြက္ ဆင္ကာ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ၿပီး နန္းတြင္း အစဥ္အလာ ကို
ခ်ိဳးေဖာက္၏ ။ ျဖစ္စဥ္မွာ အက်ဥ္းေထာင္၌က်ေရာက္ေနသူ မိနွစ္ဆိုသူအား ၿမိဳ႕ဝန္
ငဘိုင္ဆပ္ က လႊတ္လုိက္ၿပီး ေနာက္ နန္းေတာ္၌ စကား မိဖုရားထံ အဝင္ အထြက္
လုပ္ေစသည္ ။ ထိုေနာက္ မိနွစ္ က နန္းတြင္းမွ ေငြဖလား ခိုးယူသည့္ အမႈ ျဖစ္ပြား
ေလသည္ ။ အမႈ စစ္ခ်က္တြင္ နန္းတြင္၌ စစ္ေဆး ဖမ္းဆီး စရာ ရွိသည္ဟု ဆိုကာ
အေနာက္ဝန္အား လည္းေကာင္း ၊ ရွင္ဘုရင္အား လည္းေကာင္း ခြင့္ပန္ျခင္း မရွိပဲ -
အေနာက္ မိဖုရား အေဆာင္မ်ားကို ငဘိုင္ဆပ္ က သူ႕သေဘာ အရ ဝင္ထြက္ကာ
အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဖမ္းဆီးေလ၏ ။

ဘုရင္လည္း ပဲြၾကည့္ေတာ္မူ ေနရာမွ ထိုကိစၥကို ၾကား သိေတာ္မူၿပီး ငဘိုင္ဆပ္ နွင့္
ငပိန္ တို႔ကို ေခၚယူစစ္ေဆးရာ ခြင္မတိုင္ၾကားမိဘဲ အေနာက္ေဆာင္သို႔ ဝင္သည္ဟု
ထြက္ဆိုၾကသည္ ။ ထို႔မွစ၍ ငဘိုင္ဆပ္ တို႔၏ မေကာင္းမႈ မ်ား တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚ
လာၿပီး ေနာက္ဆုံး ငပိန္ ၏ ေဖာ္ေကာင္ လုပ္မႈ အရ နိုင္ငံေတာ္ကို လုပ္ႀကံရန္အထိ
တံတား ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ သစ္မ်ား ခိုးထုတ္မႈနွင့္ ငဘိုင္ဆပ္ ၏ အႀကံအစည္တို႔
ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ဘုရင္က သိေတာ္မူၿပီး ကြပ္မ်က္ေလ၏ ။ ႀကံရာပါမ်ား ျဖစ္ေသာ
တံခါးနီမွဴး ငေရႊေဘာ္ နွင့္ ေစ်းေခါင္း ငမႈန္ စသည့္ လူယုတ္မာ အေပါင္း အပါ မ်ား
အားလုံး တစ္စုလည္းပါေလသည္ ။

ယင္းတို႔အား ကြပ္မ်က္ပုံမွာ အမရပူရ ၿမိဳ႕လယ္၌ ကားစင္တင္ တံက်င္လွ်ိဳၿပီး ၿခံခတ္
ကာ အမ်ား ျမင္သာေအာင္ ျပသထား၏ ။ ထိုေန႔သည္ကား ၁၂၁၃ ခု ၊ နတ္ေတာ္လ
ျပည့္ေက်ာ္ (၇) ရက္ေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္းေဘာင္ဆက္ မဟာ ရာဇဝင္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့
သည္ ။ သို႔ေသာ္ျပည္သူလူထု၏ မေက်နပ္ခ်က္ကား ငဘိုင္ဆပ္ကို ကြပ္မ်က္လုိက္ရုံ
နွင့္မေက်နိုင္ခဲ့ေပ ။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအား လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ၾကက္ငွက္မ်ားေလာက္
ပင္ စိတ္မဝင္စားဘဲ မိမိတို႔ကို ဥေပကၡာျပဳ လြန္းေသာ ပုဂံမင္းကို လြန္စြာမွ နာက်ည္း
လွသည္ ။ ပုဂံမင္းလည္း ထိုသို႔ ျပည္သူတို႔၏ နာက်ည္းခ်က္ကိုေျဖသိမ့္နိုင္ရန္ ၁၂၁၄
ခုနွစ္ ေတာ္သလင္းလဆန္း (၇) ရက္ကစ၍ ထိုလဆန္း (၁၄)ရက္ အထိႀကီးစြာေသာ
အလွဴကိုျပဳေတာ္မူေလသည္။ လူဦးေရ တစ္သိန္းနွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိေသာအမရပူရ
ၿမိဳ႕တြင္ အလွဴေပးရာ၌ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ ပစၥည္းမရရွိေသာ လူတစ္ဦးမွမက်န္ေလေအာင္ ရၾကေလသည္ ။

သို႔ေသာ္လည္း ပုဂံမင္းသည္ ထိုနွစ္ ျပာသိုလ အေရာက္ မွာပင္မွဴးႀကီး မတ္ရာ တို႔၏
အစီအမံ နွင့္ ထက္ျမက္ ေသာ မင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ ညီေတာ္မင္းတုန္းမင္းသား နွင့္
ကေနာင္မင္းသားတို႔၏ တပ္မ်ားက ရက္ ၄၀ ေက်ာ္ ဝိုင္းထားၿပီးလွ်င္ ပုဂံမင္း၏ ထီးစံ
နန္းစံ ရွင္ဘုရင္ ေရႊေရာင္ေန႔တို႔ကား ဇာတ္သိမ္းေလေတာ့သတည္း ။

ကိုးကား - ဆရာ (ညိဳျမ - ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္)
ဆရာမ - ေရႊဘုိမိမိႀကီး -မဟာလူရည္ခြ်န္ ဦးဘုိးလႈိင္
(၁၉၅၆ ခု ၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ ၊ ယဥ္ေက်းမႈစာေစာင္ပါ
စမ္းယုေအာင္ ၏ေဆာင္းပါး)

ဦးယဥ္ေက်း ။ ။
၁၈၊၈၊၁၃ ။