*********************************************
ျဖစ္ျဖစ္သမ်ွ အရာဝတၳဳအစုစုသည္ တစ္ေန႔က်လွ်င္ ဧကန္မုခ် ပ်က္ရမည့္
အနိစၥတရားသာျဖစ္ပါတယ္။ထုိ႔ေၾကာင့္သတၱဝါတုိ႔
ေနရာဤကမာၻေလာကၾကီးလည္း ထုိအနိစၥနယ္ပယ္မွာ ပါဝင္ေနတာျဖစ္လုိ႔
ခုိင္ျမဲတည္တံ့ေနမွာမဟုတ္ဘဲ
တစ္ေန႔က်လ်ွင္ ဧကန္မုခ်ပ်က္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ကမာၻေလာကပ်က္ဖုိ႔ရာ
အေၾကာင္းတရားသုံးမ်ဳိးရွိပါတယ္။အဲဒါကဘာေတြလဲလုိ႔ဆုိေတ...ာ့
မီး၊ေၾကာင့္ပ်က္စီးျခင္း၊ေရေၾကာင့္ပ်က္စီးျခင္း၊ေလေၾကာင့္ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
မီးဖ်တ္သည့္
ကမာၻ(၇)ကမာၻ၊ထုိေနာက္ ေရဖ်တ္သည့္ကမာၻ(၁)ကမာၻ၊ထုိ႔ေနာက္ မီးဖ်တ္သည့္
ကမာၻ(၇)ကမာၻ၊ထုိ႔ေနာက္ေရဖ်တ္သည့္ကမာၻ(၁)ကမာၻ၊ဤသုိ႔ေသာနည္းအားျဖင့္ မီးျဖင့္ဖ်တ္ေသာကမာၻ(၅၆)ၾကိမ္၊ေရျဖင့္ဖ်တ္ေသာကမာၻ(၇)ၾကိမ္၊ေပါင္းလုိက္ေတာ့(၆၃)ၾကိမ္ ၊ထုိ႔ေနာက္(၆၄)
ၾကိမ္ေျမာက္မွာေလျဖင့္ဖ်တ္ေသာ
ကမာၻျဖစ္ပါတယ္။ဆုိလုိတာက မီးေၾကာင့္(၇)ၾကိမ္ပ်က္ျပီးလ်ွင္ ေရေၾကာင့္တစ္ၾကိမ္ပ်က္ပါတယ္။ေနာက္မီးေၾကာင့္ (၇)ၾကိမ္ပ်က္ျပီးလ်ွင္
ေရေၾကာင့္ (၁)ၾကမ္ပ်က္ျပန္တယ္။အဲလုိနည္းနဲ႔
မီးေၾကာင့္(၅၆)ၾကိမ္၊ေရေၾကာင့္(၇)ၾကိမ္။အားလုံးေပါင္းေတာ့(၆၃)ၾကိမ္၊
ထုိေနာက္(၆၄)ၾကိမ္ေျမာက္ေရာက္ရင္
ေလေၾကာင့္တစ္ၾကိမ္ပ်က္မယ္လုိ႔ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကမာၻပ်က္ျခင္းသုံးပါးမွာ
မီးေၾကာင့္ပဌမစ်ာန္သုံးဘုံးပ်က္ပါတယ္။ေရေၾကာင့္
ဒုတိယစ်ာန္သုံးဘုံပ်က္ပါတယ္။ေလေၾကာင့္တတိယစ်ာန္သုံးဘုံးပ်က္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ(၃၁)ဘုံကုိ ထည့္ေျပာဖုိ႔လုိပါတယ္။
ျဗဟၼာဘံု
ႏွစ္ဆယ္
ျဗဟၼပါရိသဇၨာ၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတာ၊ မဟာျဗဟၼာ ၊ (ရူပ ပထမစ်ာန္ ၃-
ဘံု)
ပရိတၱာဘာ၊ အပၸမာဏာဘာ၊ အာဘႆရာ၊ (ရူပ ဒုတိယစ်ာန္ ၃- ဘံု)
ပရိတၱာသုဘာ၊ အပၸမာဏာသုဘာ၊ သုဘကိဏွာ၊ (ရူပ တတိယစ်ာန္ ၃- ဘံု)
ေ၀ဟပၹဳိလ္ ၊
အသညသတ္ ၊ အဝိဟာ ၊ အတပၸါ ၊သုဒႆာ၊ သုဒႆီ၊ အကနိ႒၊ (ရူပ စတုတၳစ်ာန္ ၇- ဘံု)
အာကာသာနဥၥာယတန၊ ၀ိညာဏဥစၥာယတန၊ အာကိဥၥာညာယတန၊ေနဝသညာနာသညာယတန (အရူပစ်ာန္ ၄- ဘံု)
နတ္ျပည္
ေျခာက္ထပ္
စတုမဟာရာဇ္ ၊ တာ၀တိ ံသာ ၊ ယာမာ ၊ တုသိတာ ၊ နိမၼာနရတိ ၊
ပရနိမၼိတ၀သ၀တီၱ
လူ႕ဘံု တစ္ဘံု
လူ႔ဘံု
အပါယ္ ေလးဘံု
ငရဲဘံု ၊ တိရစာၦန္ဘံု ၊ ၿပိတၱာဘံု ၊ အသူရကာယ္ဘံု။ဆုိျပီး ဗုဒၶဘာသာအရ
(၃၁)ဘုံျဖစ္ပါတယ္။
မီးေၾကာင့္ပ်က္စီးရမည့္ ကမာၻၾကီးမွာ
ပ်က္ခ်ိန္တန္လ်ွင္ ေရွ့ဦးစြာ ေန(၇)စင္းအနက္က ေန(၂)စင္းေပၚလာမွာပါ။ရုိးရုိးသာမန္ေနက ေန႔အခါထြက္ျပီး၊အသစ္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေနက ညအခါဆက္လက္ထြက္ေပၚလာသျဖင့္
ညဥ့္အခါဟူ၍ပင္မရွိေတာ့ပါ။ထုိ
ေနအသစ္ရဲ့ပူေလာင္မွဳေၾကာင့္
ျမစ္ငယ္၊ေခ်ာင္းငယ္မ်ားမွာရွိတဲ့
ေရေတြခန္းေျခာက္လာပါတယ္။အဲဒီေနာက္မွာ
(၃)စင္းေျမာက္ေနထြက္လာမွာပါ။အဲဒီေနေၾကာင့္
ေနေၾကာင့္ ျမစ္ၾကီးမ်ားမွာရွိေသာ ေရေတြခန္းေျခာက္လာမွာပါ။ေနာက္(၄)စင္းေျမာက္ ေနအသစ္ထြက္ေပၚလာျပန္ေတာ့
ဟိမဝႏၱာအတြင္းမွာရွိတဲ့ အုိင္ၾကီး(၇)အုိင္မွ ေရမ်ားလည္းခန္းေျခာက္လာမွာပါ။ေနာက္(၅)စင္းေျမာက္ေနအသစ္ ထြက္ေပၚလာျပန္ေတာ့ သမုဒၵရာအတြင္းမွ
ေရမ်ားခန္းေျခာက္မွာပါ ။ေနာက္(၆)စင္းေျမာက္ေနအသစ္ထြက္ေပၚလာျပန္ေတာ့ ကမာၻေလာကၾကီးအတြင္းမွာ
အစုိဓာတ္ဟူသမ်ွမရွိေတာ့ပဲ၊ေနာက္ဆုံး(၇)စင္းေျမာက္ေနထြက္လာျပန္ေတာ့ ဤကမာၻေလာကၾကီးႏွင့္တကြ
ဤကမာၻေလာကမ်ဳိးတစ္သိန္းမ်ွ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာက္ေလာင္လ်ွက္ ကာလအေတာ္ၾကာလ်ွင္ ကမာၻေျမျပင္မွ
ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္ မီးေတာက္မီးလ်ွံစြဲကာ
ဟိမဝႏာၱေတာင္၊ျမင္းမုိရ္ေတာင္၊စၾကာဝဠာေတာင္ၾကီးမ်ားႏွင့္တကြ ေငြ၊ေရႊ၊ရတနာ၊နီလာ၊
ျမသား၊အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ဗိမာန္မ်ားလည္း မတိမ္းသာ မေရွာင္သာ
ေလာင္စာခ်ည္းျဖစ္ရၾကရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။မီးေလာင္စာမရွိ၍
မီးေတာက္မီးလ်ွံျငိမ္းလ်ွက္
ျပာအမွဳန္႔မ်ွ မက်န္ေတာ့မွ ကမာၻၾကီးပ်က္ျခင္းကိစၥျပီးတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
ေရဖ်တ္တဲ့
အလွည့္နဲ႔ၾကဳံတဲ့အခါ၊ေရေၾကာင့္ပ်က္တဲ့ကမာၻအလွည့္မွာေတာ့ ဒီလုိဆုိထားတာေတြ့ရပါတယ္။ေရဖ်တ္ေသာကမာၻမွာ
ဒုတိယစ်ာန္သုံးဘုံတုိင္ေအာင္
ဆားခဲကုိေရတြင္ခ်၍ ေၾကသကဲ့သုိ႔ ဒီကမာၻၾကီးလည္း အထက္
ဒုတိယစ်ာန္သုံးဘုံတုိင္ေအာင္
တစ္ျဖည္းျဖည္းပ်က္စီးသြားတယ္လုိ႔ဆုိထားပါတယ္။
ေလေၾကာင့္ပ်က္တဲ့ကမာၻမွာလည္း
ေလမုန္တုိင္းက်လုိ႔ စိစိညက္ညက္ ေၾကမြသကဲ့သုိ႔ တတိယစ်ာန္သုံးဘုံတုိင္ေအာင္ စၾကဝဠာ ကုေဋတစ္သိန္းလုံး
မုန္႔မုန္႔ညက္ညက္ေၾကေပ်ာက္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။အက်ယ္ကုိဖတ္ခ်င္ရင္ ဝိသုဒၶိမဂ္ အဌကထာတြင္ဖတ္လုိ႔ရပါတယ္။
ဤသုိ႔ကမာၻေလာကၾကီးရဲ့ ပ်က္စီးေနရာ အခ်ိန္အခါသည္ ႏွစ္ေပါင္း
မည္မ်ွၾကာသည္ဟု မခန္႔မွန္းနုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္ၾကာပါတယ္။(၁၀)ႏွစ္တမ္းမွ
တျဖည္းျဖည္းတက္၍ အသက္အသေခ်ၤယ်တမ္းသုိ႔ေရာက္၊အဲဒီအသေခ်ၤယ်တမ္းမွ တျဖည္းျဖည္းဆုတ္၍
(၁၀)ႏွစ္တမ္းသုိ႔ေရာက္၊၊ဤတက္ကပ္၊ဆုတ္ကပ္
တစ္စုံကုိ အႏၱရကပ္(အၾကားကပ္)လုိ႔ေခၚပါတယ္။ကမာၻေလာကၾကီး မီးေလာင္၍ ပ်က္စီးရာ
ေနရာ အခ်ိန္အခါက ထုိအႏၱရကပ္ေပါင္း(၆၄)ကပ္မွ်ၾကာပါတယ္။ထုိ႔သုိ႔ ပ်က္စီးျပီးေနာက္
ကမာၻအသစ္မျဖစ္ခင္၊ ကမာၻသစ္မတည္ခင္ ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္ကလည္းအႏၱရကပ္(၆၄)ကပ္ၾကာတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
ကမာၻပ်က္ေနတုန္းအခ်ိန္မွာ၊ကမာၻအသစ္မျဖစ္ခင္အခ်ိန္မွာ သတၱဝါေတြက
မီးမေလာင္တဲ့ အထက္ ျဗဟၼာျပည္ကုိေရာက္ေနတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ဘာေၾကာင့္ေရာက္ရသလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ ကမာၻမပ်က္ခင္
အႏွစ္တစ္သိန္းေလာက္ေစာျပီး နတ္မ်ားက “အႏွစ္တစ္သိန္းလြန္လ်ွင္
ကမာၻပ်က္လိမ့္မယ္ဆုိျပီးေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ၾကားၾကားသမ်ွေသာ သတၱဝါေတြက ေရွးကလုိ မေမ့မေလ်ာ့နုိင္ၾကေတာ့ပဲ
ကုသုိလ္တရားမ်ားပြားမ်ားေနၾကျပီး
ကမာၻပ်က္ခါနီးအခ်ိန္အခါေရာက္ေတာ့
အားလုံးပင္ျဗဟၼာျပည္ကုိေရာက္ဖုိ႔ရန္
စ်ာန္တရားမ်ားကုိရရွိၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ဒါေၾကာင့္
နိယတ မိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွတစ္ပါး သတၱဝါဟူသမ်ွ တစ္ကမာၻလ်ွင္
တစ္ခါေတာ့ ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိေရာက္ၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
(နိယတ မိစၦာဒိ႒ိရွိတဲ့သူက) ပဥၥာနႏၵိယကံထုိက္တဲ့သူထက္အျပစ္ၾကီးပါတယ္။ပဥၥာနႏၵိယကံထုိက္သူက ကမာၻပ်က္လ်ွင္ အျပစ္ေၾကေသာ္လည္း
နိယတမိစၦာဒိ႒ိ ရွိသူကေတာ့ ကမာၻပ်က္လည္း ငရဲသက္တန္းမကုန္ေသးလ်ွင္ အျခား
မပ်က္တဲ့ကမာၻသုိ႔ေျပာင္းျပီးခံရတာပါ။နိယတမိစၦာဒိ႒ိဆုိတာက ကုသုိလ္မရွိ၊အကုသုိလ္မရွိ။ကံဆုိတာမရွိ၊ကံရဲ့အက်ဳိးတရားဆုိတာမရွိ၊သတၱဝါအသတ္ကုိသတ္လ်ွင္ လည္း သတ္တဲ့သူမခံပဲ ေသေစတတ္တဲ့
လက္နက္ပဲ ခံရတယ္ ေရွးဘဝလည္းမရွိ၊ေနာက္ဘဝလည္းမရွိ စတဲ့အယူဝါဒေတြကုိ
စြဲစြဲျမဲျမဲခံယူထားတဲ့ အယူဝါဒျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီအယူကုိယူတဲ့သူက မိစၦာအယူရွိတဲ့ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီပုဂၢဳိလ္သည္ ကမာၻပ်က္ေသာ္လည္း
ငရဲသက္တန္း မေစ့ေသးလ်ွင္ အျခားကမာၻကုိေျပာင္းျပီးခံရတယ္လုိ႔ဆုိလုိတာပါ။
ဒါက
ကမာၻပ်က္ပုံုျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးဗဟုသုတရေစလုိတာေၾကာင့္ေရးသားလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ကုိးကား။
။
အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊
နဝဓုတဂၤါစာရမဟာေထရ္၏ကမာၻ့ဂႏၳဝင္သာသနာ့သင္ခန္းစာက်မ္း၊
ဝိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာက်မ္းမ်ားကုိမွီျငမ္းေရးသားသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)
No comments:
Post a Comment