ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းေတာင္
အမ်ိဳးကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေျမေခြးကို ပရိယာယ္ဆင္ၿပီးသတ္ခဲ့ရတယ္။ ထစ္ခနဲရွိ
သတ္ဖို႔ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာဆိုတာ ကာကြယ္...ေစာင့္ေရွာက္စရာမလိုဘူးလို႔ေျပာ
ယံုစား ပံုမွားၾကပါလွ်င္ ေတာ့ တစ္မ်ိဳးလံုးကုန္လိမ့္မယ္
ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္း လက္ထက္၌ ဘုရားေလာင္းသည္ ေတာတြင္း၀ယ္ ၾကြက္မင္းမ်ိဳး၌ ျဖစ္၏။ ခႏၶာကိုယ္ပမာဏမွာ ၀က္ငယ္ပမာဏ ရွိ၏။ အေျခြအရံၾကြက္မ်ားမွာ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေလသည္။
တေန႔သ၌ ေျမေခြးတေကာင္သည္ အစာရွာစဥ္ ဘုရားေလာင္းၾကြက္ႏွင့္ ၾကြက္အေပါင္းကို ေတြ႔ျမင္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ၾကြက္အေပါင္းကို လွည့္စား၍ ငါစားအံ႔-ဟူေသာအၾကံျဖင့္ ၾကြက္တို႔၏ အနီး၌ ေနမင္းသို႔မ်က္ႏွာမူကာ ပါးစပ္ကိုဟလ်က္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ရပ္ေန၏။
ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးကိုျမင္လွ်င္ ဤေျမေခြးသည္ သီလရွိရာ၏-ဟုၾကံ၍ ေျမေခြးကို ေမးသည္။
အရွင္ေျမေခြး၊ အရွင္၏ နာမည္ကား အသို႔ပါနည္း။
အို-ၾကြက္မင္း ငါ၏နာမည္ကား ဓမၼိက (တရားက်င့္သူ) မည္၏။
အရွင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ေျမ၌ ရပ္သနည္း။
ငါ၏ ေျခအားလံုးတို႔ကို ေျမ၌ထားလွ်င္ ဤမဟာပထ၀ီေျမႀကီးက ေဆာင္ထားျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ေျမ၌ ရပ္၏။
ပါးစပ္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဖြင့္ဟထားသနည္း။
ငါက အျခားအစာကို မစားဘဲ ေလကို စား၏ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ဟထား၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ေနမင္းသို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ရပ္ေနသနည္း။
ငါသည္ ေနမင္းကို ရွိခိုး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနမင္းသို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ရပ္၏။
ေျမေခြး၏စကားကိုၾကားလွ်င္ ဘုရားေလာင္းသည္ ေျမေခြးအေပၚ၌ ၾကည္ညိဳသြား၏။ ေလးစားသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားေလာင္းသည္ အေျခြအရံႏွင့္တကြ ေျမေခြးထံ နံနက္တႀကိမ္၊ ညတႀကိမ္ ဆည္းကပ္သည္။ ေျမေခြးလည္း ၾကြက္အေပါင္းတို႔ ဆည္းကပ္၍ ျပန္သြားလွ်င္ ေနာက္ဆံုးၾကြက္ကို ကိုက္သတ္ကာ စား၏။ ၾကြက္အေပါင္းလည္း အစ၌ သတိမထားမိေသာ္လည္း ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေသာ္ ၾကြက္မ်ား ေလ်ာ့နည္းျခင္းကို သတိထားမိလာသည္။
ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ၾကြက္အေပါင္း ေလ်ာ့နည္းရျခင္း၏အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလတ္ေသာ္ ေျမေခြးအေပၚ၌ သံသယျဖစ္ကာ ေနာက္တေန႔ ေျမေခြးကို ဆည္းကပ္၍ျပန္ရာ၌ အျခားၾကြက္တို႔၏ ေနာက္ဆံုးမွ ျပန္လာ၏။ ေျမေခြးလည္း ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္ဆံုးၾကြက္ကို ဖမ္းစားရန္ ေျပးလာ၏။ ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးေျပးလာသည္ကို ျမင္လွ်င္- ဟယ္ ေျမေခြး၊ သင္၏အက်င့္သည္ တရားသေဘာအားျဖင့္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ကား သူတပါးတို႔ကို ညႇဥ္းဆဲျခင္းငွါ တရားကို တံခြန္ျပဳ၍ က်င့္၏-ဟုေျပာ၍ ေျမေခြး၏ ေမးေအာက္ရွိ ေရမ်ိဳကို ကိုက္ေဖာက္ေလ၏။ ေျမေခြးလည္း ထိုေနရာ၌ပင္ ေသဆံုးသြား၏။ ထိုအခါမွစ၍ ၾကြက္အေပါင္းတို႔သည္ အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းစြာ သြားလာေနထိုင္ၾကရေလ၏။
ဘုရားရွင္သည္ ဤဗိဠာရ၀တဇာတ္ကို သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ (ေျမေခြးျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ) ကုဟက ရဟန္းကို (လူအေပါင္းကို အံ႔ၾသဘနန္း ျဖစ္ေအာင္၊ အထင္ႀကီးေအာင္ က်င့္ေဆာင္ေသာရဟန္းကို) အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူ၏။
ယံုစား ပံုမွားၾကပါလွ်င္ ေတာ့ တစ္မ်ိဳးလံုးကုန္လိမ့္မယ္
ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္း လက္ထက္၌ ဘုရားေလာင္းသည္ ေတာတြင္း၀ယ္ ၾကြက္မင္းမ်ိဳး၌ ျဖစ္၏။ ခႏၶာကိုယ္ပမာဏမွာ ၀က္ငယ္ပမာဏ ရွိ၏။ အေျခြအရံၾကြက္မ်ားမွာ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေလသည္။
တေန႔သ၌ ေျမေခြးတေကာင္သည္ အစာရွာစဥ္ ဘုရားေလာင္းၾကြက္ႏွင့္ ၾကြက္အေပါင္းကို ေတြ႔ျမင္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ၾကြက္အေပါင္းကို လွည့္စား၍ ငါစားအံ႔-ဟူေသာအၾကံျဖင့္ ၾကြက္တို႔၏ အနီး၌ ေနမင္းသို႔မ်က္ႏွာမူကာ ပါးစပ္ကိုဟလ်က္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ရပ္ေန၏။
ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးကိုျမင္လွ်င္ ဤေျမေခြးသည္ သီလရွိရာ၏-ဟုၾကံ၍ ေျမေခြးကို ေမးသည္။
အရွင္ေျမေခြး၊ အရွင္၏ နာမည္ကား အသို႔ပါနည္း။
အို-ၾကြက္မင္း ငါ၏နာမည္ကား ဓမၼိက (တရားက်င့္သူ) မည္၏။
အရွင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ေျမ၌ ရပ္သနည္း။
ငါ၏ ေျခအားလံုးတို႔ကို ေျမ၌ထားလွ်င္ ဤမဟာပထ၀ီေျမႀကီးက ေဆာင္ထားျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျခတေခ်ာင္းျဖင့္သာ ေျမ၌ ရပ္၏။
ပါးစပ္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဖြင့္ဟထားသနည္း။
ငါက အျခားအစာကို မစားဘဲ ေလကို စား၏ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ဟထား၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ေနမင္းသို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ရပ္ေနသနည္း။
ငါသည္ ေနမင္းကို ရွိခိုး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနမင္းသို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ရပ္၏။
ေျမေခြး၏စကားကိုၾကားလွ်င္ ဘုရားေလာင္းသည္ ေျမေခြးအေပၚ၌ ၾကည္ညိဳသြား၏။ ေလးစားသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားေလာင္းသည္ အေျခြအရံႏွင့္တကြ ေျမေခြးထံ နံနက္တႀကိမ္၊ ညတႀကိမ္ ဆည္းကပ္သည္။ ေျမေခြးလည္း ၾကြက္အေပါင္းတို႔ ဆည္းကပ္၍ ျပန္သြားလွ်င္ ေနာက္ဆံုးၾကြက္ကို ကိုက္သတ္ကာ စား၏။ ၾကြက္အေပါင္းလည္း အစ၌ သတိမထားမိေသာ္လည္း ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေသာ္ ၾကြက္မ်ား ေလ်ာ့နည္းျခင္းကို သတိထားမိလာသည္။
ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ၾကြက္အေပါင္း ေလ်ာ့နည္းရျခင္း၏အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလတ္ေသာ္ ေျမေခြးအေပၚ၌ သံသယျဖစ္ကာ ေနာက္တေန႔ ေျမေခြးကို ဆည္းကပ္၍ျပန္ရာ၌ အျခားၾကြက္တို႔၏ ေနာက္ဆံုးမွ ျပန္လာ၏။ ေျမေခြးလည္း ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္ဆံုးၾကြက္ကို ဖမ္းစားရန္ ေျပးလာ၏။ ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးေျပးလာသည္ကို ျမင္လွ်င္- ဟယ္ ေျမေခြး၊ သင္၏အက်င့္သည္ တရားသေဘာအားျဖင့္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ကား သူတပါးတို႔ကို ညႇဥ္းဆဲျခင္းငွါ တရားကို တံခြန္ျပဳ၍ က်င့္၏-ဟုေျပာ၍ ေျမေခြး၏ ေမးေအာက္ရွိ ေရမ်ိဳကို ကိုက္ေဖာက္ေလ၏။ ေျမေခြးလည္း ထိုေနရာ၌ပင္ ေသဆံုးသြား၏။ ထိုအခါမွစ၍ ၾကြက္အေပါင္းတို႔သည္ အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းစြာ သြားလာေနထိုင္ၾကရေလ၏။
ဘုရားရွင္သည္ ဤဗိဠာရ၀တဇာတ္ကို သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ (ေျမေခြးျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ) ကုဟက ရဟန္းကို (လူအေပါင္းကို အံ႔ၾသဘနန္း ျဖစ္ေအာင္၊ အထင္ႀကီးေအာင္ က်င့္ေဆာင္ေသာရဟန္းကို) အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူ၏။
က်မ္းကိုး။ ။ ဧကကနိပါတ္။
No comments:
Post a Comment