သန္းေရႊနိုင္ / ၀၈ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၀
ရဟန္းေတာ္မ်ားထဲမွ နယ္ခ်ဲ႕တို႔အား ရဲရဲေတာက္ ေတာ္လွန္ခဲ့သူကား ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမျဖစ္သည္။
သူသည္ ရခိုင္အမ်ဳိးသား ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္တပါး ျဖစ္႐ံုသာမက အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္
ႏိုင္ငံတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အဂၤလိပ္စာတတ္ ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၂ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ (၇၃)ႏွစ္
ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာတာ္ ဦးဥတၱမအား ရခိုင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ ႐ူပရပ္၌ အဖ ဦးျမ၊ အမိ ေဒၚေအာင္သူတို႔မွ
ခရစ္ ၁၈၇၉ ခု၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၇) ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ငယ္နာမည္မွာ ေပၚထြန္းေအာင္ျဖစ္ၿပီး
ေမြးခ်င္း (၃) ဦးအနက္ အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္၏ ညီမွာ ေက်ာ္ထြန္းေအာင္ျဖစ္ၿပီး ညီမမွာ
မအိမ္စိုး ျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူ ေက်ာ္ထြန္းေအာင္သည္ ေနာင္အခါတြင္ ရွင္အရိယဘြဲ႔ျဖင့္ ရဟန္းျဖစ္ေတာ္
မူသည္။
ဆရာေတာ္ ေပၚထြန္းေအာင္သည္ (၁၆) ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားက ရွင္သာမေဏ၀တ္ေပးသျဖင့္
‘ရွင္ဥတၱမ’ ဟု တြင္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ရွင္သာမေဏ စာျပန္ပဲြ၌
ပထမရခဲ့သျဖင့္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ဆရာေတာ္အား သားအျဖစ္ ေမြးစားကာ
ကာလကတၱား (ယခု ကိုးလ္ကတၱား) ၿမိဳ႕သို႔ပို႔၍ ပညာသင္ေစသည္။ ကာလကတၱားတြင္ သံုးႏွစ္ခန္႔ေနၿပီး
အဂၤလိပ္ဘာသာ (၁၀) တန္း အဆင့္ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ႂကြလာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္သို႔
ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ပခုကၠဴၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္၍ ေရစႀကိဳတိုက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာစာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို
သာမေဏ၀တ္ျဖင့္ ဆက္လက္သင္ၾကားသည္။ ထိုသို႔သင္ၾကားေနစဥ္ပင္ ဆရာေတာ္အား ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္
ေတာ္စပ္သူ ဘံုေဘဘားမားကုမၸဏီ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ပၪၥင္းဒါယကာျပဳလ်က္
ရဟန္းခံေပးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္သည္ ရဟန္း၀တ္ႏွင့္ပင္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ တဖန္ျပန္သြားသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္
အိႏိၵယတြင္ရွိခိုက္ အမ်ဳိးသားေကာလိပ္တခုတြင္ ပါ႒ိႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာစာေပဆိုင္ရာမ်ားကို ဧည့္ပါေမာကၡ
အျဖစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ သကၠတ၊ ဘဂၤါလီ၊ နာဂရီ စေသာ ေရွးေဟာင္း
ဟိႏၵဴစာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ အိႏိၵယတြင္ သီတင္းသံုးေနစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္အား
ဟိႏၵဴမဟာဆပ္ဗာအသင္းႀကီး၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။
အိႏိၵယတြင္ (၈) ႏွစ္မွ် သီတင္းသံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမိဳ႕သို႔ ပညာသင္သြားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ
တြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ ႐ုရွား- ဂ်ပန္စစ္ပဲြ (၁၉၀၄-၀၅) ၌ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံငယ္ေလးက
႐ုရွားကဲ့သို႔ အင္အားႀကီးမားေသာ ႏိုင္ငံအား အႏုိင္ရလိုက္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဂ်ပန္အား
အထင္ႀကီးေလးစားကာ ဂ်ပန္သို႔ ပညာသင္ထြက္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တြင္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာသိပၸံေက်ာင္းႀကီး
၏ ဥကၠ႒ အမတ္ႀကီး အိုတာနီ (ထိုစဥ္က စက္မႈလက္မႈ၀န္ႀကီး) ၏ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈျဖင့္ ဂ်ပန္ဘာသာ
စကားကို (၂) ႏွစ္ခန္႔ သင္ယူခဲ့သည္။ ယင္းေက်ာင္း၌ပင္ ဆရာေတာ္သည္ သကၠတႏွင့္ ပါဠိဘာသာကို
ဘာသာေဗဒပါေမာကၡအျဖစ္ ျပန္လည္ပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ ဂ်ပန္ျပည္၌ ရွိေနစဥ္တြင္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေခတၱေရာက္ရွိေနေသာ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားေခါင္း
ေဆာင္ႀကီး ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဆရာ
ေတာ္၏ ၾသ၀ါဒခံယူၾကသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမက တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ ႏိႈင္း
ယွဥ္လ်က္ တ႐ုတ္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးကို မည္သို႔မည္ပံုေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း နည္းေပးလမ္းျပ
ၫႊန္္ၾကားေျပာျပခဲ့သည္။ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္က ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား အထူးၾကည္ညိဳေလးစား၍
သူႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ျပည္ လိုက္လည္ရန္ ပင့္ဖိတ္ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ တကၠသိုလ္မွ ခြင့္သံုးလယူၿပီး
လွ်င္ ၁၉၀၉ ခုႏွစ္၌ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္မွ ကိုးရီးယား၊ ကိုရီးယားမွ ဆိုက္ပန္၊ ဆိုက္ပန္မွ
မန္ခ်ဴးကိုး၊ မန္ခ်ဴးကိုးမွ က်ိဖု၊ က်ိဖုမွ ပီကင္း၊ ပီကင္းမွ ဟန္ေခ်ာင္၊ နန္ကင္း၊ ရွန္ဟိုင္း၊ အမြိဳင္ၿမိဳ႕ အသီးသီး
သို႔ ခရီးလွည့္လည္ခဲ့သည္။
ထိုေခတ္ထိုအခါက ျမန္မာလူမ်ိဳးတဦးအေနျဖင့္ ထိုမွ်မ်ားျပားေသာ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ လွည့္လည္သြားလာ
ျခင္း၊ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနထိုင္မႈျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းမွာ အံ့ခ်ီးဖြယ္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ဂ်ပန္ျပည္၌ ပါေမာကၡလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆြမ္းစရိတ္ေလာက္သာယူ၍ ေစတနာ
ျဖင့္ သင္ၾကားျပသခဲ့ေပသည္္။ ဂ်ပန္မွအျပန္ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ယင္းမွတဆင့္ တ႐ုတ္ျပည္၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ
တဆင့္ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားရွိ ဆိုင္ဂံု (ယခု ဗီယက္နမ္ဆိုရွယ္လစ္သမၼတႏိုင္ငံ၊ ဟိုခ်ီမင္းၿမိဳ႕ေတာ္) သို႔ သြား
ေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ႂကြေရာက္လာသည္။
ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ႂကြၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ခရီးလွည့္ကာ ၀ံသာႏုရကၡိတ ေခၚ အမ်ိဳးဂုဏ္
ေစာင့္ထိန္းေရး၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ “၀ံသာႏု” အသင္းမ်ား တတိုင္းျပည္လံုးအႏွံ႔
ဦးေဆာင္စည္း႐ံုး ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ထိုအခါ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက စစ္ပုလိပ္မ်ားျဖင့္ ၎အစုအဖဲြ႔မ်ားကို
လိုက္လံၿဖိဳခြင္းခဲ့ေလသည္။
ဆရာေတာ္သည္ နိုင္ငံေရးတရားမ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ေဟာေျပာတတ္သည့္
အတိုင္း သံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းတြင္သာ က်ိန္း၍ မေနၾကရန္ႏွင့္ တိုင္းျပည္သည္ ကြၽန္ဘ၀သို႔
သက္ဆင္းေန၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ကြၽန္ဘ၀ေရာက္ေနေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ်ားကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမွာ
လည္း ကြၽန္ဘာသာႏွင့္ ကြၽန္သာသနာပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သံဃ့ာသမဂၢီ
အသင္းအဖဲြ႔မ်ား ဖဲြ႔စည္းကာ လြတ္လပ္ေရးရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့ေလသည္။
သို႔ကလို ဆရာေတာ္၏ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းမ်ားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား အဂၤလိပ္အစိုးရ
၁၉၂၁ ခု မတ္လ (၃၁) ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ တရားေဟာေျပာမႈဟုဆိုကာ
ရာဇသတ္ႀကီး ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ ဖ်ာပံုခ႐ိုင္၊ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့
ေပသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ ပထမဆံုး အျပစ္ေပးခံရေသာ ဗုဒၶဘာသာ
ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္အား ဖမ္းမိန္႔ထုတ္ခဲ့သူမွာ အေရးပိုင္ ဦးဘိုးလွ
(သမၼတ ေဒါက္တာဘဦး၏ဖခင္) ျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္အား ေက်ာင္းကုန္းမွ အစိုးရသေဘၤာျဖင့္ မအူပင္တရား႐ံုးသို႔ ေခၚေဆာင္ကာ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္
ေထာင္ဒဏ္ (၁၂) လ အျပစ္ေပးၿပီး မအူပင္ေထာင္၌ အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ အက်ဥ္းခံသည့္
ေန႔မွစ၍ သကၤန္းခြၽတ္၍ ေထာင္အ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၂ ခု
ဇြန္လ (၂၆) ရက္ေန႔ မအူပင္ေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္
လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အစိုးရအား ဦးမၫြြတ္ဘဲ ဆက္လက္၍ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔လွည့္ကာ ႏုိင္ငံေရးတရား
မ်ား ေဟာေျပာခဲ့ေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၄ ခု ေအာက္တိုဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) ျဖင့္
အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၃) ႏွစ္ ထပ္မံအျပစ္ေပးခံရကာ ဒုတိယအႀကိမ္ အက်ဥ္းက်ခဲ့ျပန္သည္။
ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ အက်ဥ္းမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပန္သည္။ ေထာင္မွ
လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္သို႔ လွည့္လည္၍ အမ်ဳိးသားႏိုးၾကားေရးတရားမ်ားကို ေဟာ
ၾကားရာ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္တြင္ တတိယအႀကိမ္ အဖမ္းခံရျပန္သည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ သူ႔ကြၽန္ဘ၀တေလွ်ာက္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္
တိုင္ေအာင္္ အက်ဥ္းခ်ျခင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခံခဲ့ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕
ယြင္းကာ ၁၉၃၉ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ပ်ံလြန္
ေတာ္မူစဥ္က ဆရာေတာ္၏ သက္ေတာ္မွာ (၆၀) ႏွစ္ ရွိ၍ သိကၡာေတာ္မွာ (၄၁) ၀ါ ရွိၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ေဆး႐ံုမွ ယူေဆာင္၍ မပုပ္မသိုးေအာင္ ေဆးရည္စိမ္ၿပီး မွန္ေခါင္းသြင္းကာ
ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေညာင္တုန္းေက်ာင္း၌ ထား၍ စ်ာပနအခမ္းအနား က်င္းပခဲ့သည္။ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး
(၃) ရက္ေျမာက္ေန႔ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္ေန ့တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘ ဦးစီး၍ ဆရာေတာ္၏
အႏိၱမစ်ာပနကို စည္ကားစြာ က်င္းပခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး (၉) ႏွစ္မွ်ၾကာေသာ္
ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးသည္ ဆရာေတာ္ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည့္ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္ခ်ီတက္
ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူကို မွတ္တမ္းတင္ေသာအားျဖင့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ရွိ
နာဂရီပရက်ာရ္နီဆဘာ အမည္ရွိေသာ စာေပအဖဲြ႔အစည္းတခုက ထုတ္ေ၀သည့္ ဟိႏၵဴဘာသာစြယ္စံုက်မ္း
တြင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြေခါင္းေဆာင္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအေၾကာင္းကို တခမ္းတနား ေရးသား
ေဖာ္ျပထားေလသည္။ ဂ်ပန္နို္င္ငံကလည္း ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ဆရာေတာ္
ဦးဥတၱမအေၾကာင္း စာအုပ္မ်ား ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မ်ား
၌လည္း ဆရာေတာ္၏ အထၳဳပၸတိၱအက်ဥ္းကို ထည့္သြင္းသင္ၾကားေစသည္။
သို႔ကလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ႀကီးကို ဦးစြာပႏၷက္ခ်ေပးခဲ့သည့္ ေက်းဇူးရွင္ အာဇာနည္
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကို ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔ အၿမဲတေစ သတိတရရွိေစရန္အတြက္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ
သမဂၢအဖဲြ႔က ဦးစီးကာ ၁၉၄ရ ခု စက္တာဘာ (၉) ရက္ေန႔တြင္ အခမ္းအနားတရပ္ကို ေရႊတိဂံုေျခရင္းရွိ
ပုလိပ္သမဂၢ အေဆာက္အအံု၌ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုေန႔ကိုပင္ “ဦးဥတၱမအထိမ္းအမွတ္ေန႔” အျဖစ္ သတ္
မွတ္ကာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်င္းပလာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕တြင္ ဦးဥတၱမအသင္းႏွင့္ ဦးဥတၱမ
ပန္းၿခံတို႔ကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ ဦးဥတၱမပန္းၿခံတြင္ ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအား
ျဖင့္ ၁၉၆၃ ဇန္န၀ါရီလ (၁၀) ရက္ ၾကာသပေတးေန႔၌ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ေၾကး႐ုပ္တုကို သြန္းလုပ္ စိုက္
ထူခဲ့ေလသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္လည္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္း၌ အနစ္နာခံကာ လူထုအား ႏိုင္ငံေရးအသိ
အျမင္ ႏုိးၾကားလာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္
စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔က်ေရာက္တိုင္း ဦးဥတၱမေန႔အျဖစ္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္း ေတာင္ဘက္ေျခရင္းရွိ ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံကို ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရက
ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဦးဥတၱမပန္းၿခံဟု မွည့္ေခၚခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္
ရြက္ေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကို အေၾကာက္လြန္၍ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ အမိန္႔ျဖင့္
တနိုင္ငံလံုးတြင္ ဦးဥတၱမေန႔ က်င္းပမႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးလိုက္ေလသည္။ ထိုမွ်သာမက ဦးဥတၱမပန္းၿခံကို
လည္း ကန္ေတာ္မဂၤလာပန္းၿခံဟု အမည္ေျပာင္းလဲလိုက္ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နအဖစစ္အစိုးရလက္
ထက္တြင္လည္း ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမႏွင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းကို စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းကို စာေပစိစစ္ေရးဌာနမွ
ပိတ္ပင္လိုက္သည္မွာ ယေန႔တိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
မည္သို႔ဆိုေစ ယခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ
သည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဆရာေတာ္၏ ႏုိင္ငံေရးပံုရိပ္လႊာကို
ေခတ္ၿပိဳင္တြင္ ေရးသား၍ ေက်းဇူးဆပ္လိုက္ရေပသည္။ ။
(ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းစာ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ရဟန္းေတာ္မ်ားထဲမွ နယ္ခ်ဲ႕တို႔အား ရဲရဲေတာက္ ေတာ္လွန္ခဲ့သူကား ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမျဖစ္သည္။
သူသည္ ရခိုင္အမ်ဳိးသား ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္တပါး ျဖစ္႐ံုသာမက အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္
ႏိုင္ငံတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အဂၤလိပ္စာတတ္ ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၂ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ (၇၃)ႏွစ္
ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာတာ္ ဦးဥတၱမအား ရခိုင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ ႐ူပရပ္၌ အဖ ဦးျမ၊ အမိ ေဒၚေအာင္သူတို႔မွ
ခရစ္ ၁၈၇၉ ခု၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၇) ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ငယ္နာမည္မွာ ေပၚထြန္းေအာင္ျဖစ္ၿပီး
ေမြးခ်င္း (၃) ဦးအနက္ အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္၏ ညီမွာ ေက်ာ္ထြန္းေအာင္ျဖစ္ၿပီး ညီမမွာ
မအိမ္စိုး ျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူ ေက်ာ္ထြန္းေအာင္သည္ ေနာင္အခါတြင္ ရွင္အရိယဘြဲ႔ျဖင့္ ရဟန္းျဖစ္ေတာ္
မူသည္။
ဆရာေတာ္ ေပၚထြန္းေအာင္သည္ (၁၆) ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားက ရွင္သာမေဏ၀တ္ေပးသျဖင့္
‘ရွင္ဥတၱမ’ ဟု တြင္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ရွင္သာမေဏ စာျပန္ပဲြ၌
ပထမရခဲ့သျဖင့္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ဆရာေတာ္အား သားအျဖစ္ ေမြးစားကာ
ကာလကတၱား (ယခု ကိုးလ္ကတၱား) ၿမိဳ႕သို႔ပို႔၍ ပညာသင္ေစသည္။ ကာလကတၱားတြင္ သံုးႏွစ္ခန္႔ေနၿပီး
အဂၤလိပ္ဘာသာ (၁၀) တန္း အဆင့္ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ႂကြလာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္သို႔
ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ပခုကၠဴၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္၍ ေရစႀကိဳတိုက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာစာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို
သာမေဏ၀တ္ျဖင့္ ဆက္လက္သင္ၾကားသည္။ ထိုသို႔သင္ၾကားေနစဥ္ပင္ ဆရာေတာ္အား ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္
ေတာ္စပ္သူ ဘံုေဘဘားမားကုမၸဏီ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ပၪၥင္းဒါယကာျပဳလ်က္
ရဟန္းခံေပးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္သည္ ရဟန္း၀တ္ႏွင့္ပင္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ တဖန္ျပန္သြားသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္
အိႏိၵယတြင္ရွိခိုက္ အမ်ဳိးသားေကာလိပ္တခုတြင္ ပါ႒ိႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာစာေပဆိုင္ရာမ်ားကို ဧည့္ပါေမာကၡ
အျဖစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ သကၠတ၊ ဘဂၤါလီ၊ နာဂရီ စေသာ ေရွးေဟာင္း
ဟိႏၵဴစာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ အိႏိၵယတြင္ သီတင္းသံုးေနစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္အား
ဟိႏၵဴမဟာဆပ္ဗာအသင္းႀကီး၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။
အိႏိၵယတြင္ (၈) ႏွစ္မွ် သီတင္းသံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမိဳ႕သို႔ ပညာသင္သြားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ
တြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ ႐ုရွား- ဂ်ပန္စစ္ပဲြ (၁၉၀၄-၀၅) ၌ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံငယ္ေလးက
႐ုရွားကဲ့သို႔ အင္အားႀကီးမားေသာ ႏိုင္ငံအား အႏုိင္ရလိုက္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဂ်ပန္အား
အထင္ႀကီးေလးစားကာ ဂ်ပန္သို႔ ပညာသင္ထြက္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တြင္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာသိပၸံေက်ာင္းႀကီး
၏ ဥကၠ႒ အမတ္ႀကီး အိုတာနီ (ထိုစဥ္က စက္မႈလက္မႈ၀န္ႀကီး) ၏ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈျဖင့္ ဂ်ပန္ဘာသာ
စကားကို (၂) ႏွစ္ခန္႔ သင္ယူခဲ့သည္။ ယင္းေက်ာင္း၌ပင္ ဆရာေတာ္သည္ သကၠတႏွင့္ ပါဠိဘာသာကို
ဘာသာေဗဒပါေမာကၡအျဖစ္ ျပန္လည္ပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ ဂ်ပန္ျပည္၌ ရွိေနစဥ္တြင္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေခတၱေရာက္ရွိေနေသာ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားေခါင္း
ေဆာင္ႀကီး ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ဆရာ
ေတာ္၏ ၾသ၀ါဒခံယူၾကသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမက တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ ႏိႈင္း
ယွဥ္လ်က္ တ႐ုတ္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးကို မည္သို႔မည္ပံုေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း နည္းေပးလမ္းျပ
ၫႊန္္ၾကားေျပာျပခဲ့သည္။ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္က ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား အထူးၾကည္ညိဳေလးစား၍
သူႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ျပည္ လိုက္လည္ရန္ ပင့္ဖိတ္ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ တကၠသိုလ္မွ ခြင့္သံုးလယူၿပီး
လွ်င္ ၁၉၀၉ ခုႏွစ္၌ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္မွ ကိုးရီးယား၊ ကိုရီးယားမွ ဆိုက္ပန္၊ ဆိုက္ပန္မွ
မန္ခ်ဴးကိုး၊ မန္ခ်ဴးကိုးမွ က်ိဖု၊ က်ိဖုမွ ပီကင္း၊ ပီကင္းမွ ဟန္ေခ်ာင္၊ နန္ကင္း၊ ရွန္ဟိုင္း၊ အမြိဳင္ၿမိဳ႕ အသီးသီး
သို႔ ခရီးလွည့္လည္ခဲ့သည္။
ထိုေခတ္ထိုအခါက ျမန္မာလူမ်ိဳးတဦးအေနျဖင့္ ထိုမွ်မ်ားျပားေသာ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ လွည့္လည္သြားလာ
ျခင္း၊ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနထိုင္မႈျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းမွာ အံ့ခ်ီးဖြယ္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ဂ်ပန္ျပည္၌ ပါေမာကၡလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆြမ္းစရိတ္ေလာက္သာယူ၍ ေစတနာ
ျဖင့္ သင္ၾကားျပသခဲ့ေပသည္္။ ဂ်ပန္မွအျပန္ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ယင္းမွတဆင့္ တ႐ုတ္ျပည္၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ
တဆင့္ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားရွိ ဆိုင္ဂံု (ယခု ဗီယက္နမ္ဆိုရွယ္လစ္သမၼတႏိုင္ငံ၊ ဟိုခ်ီမင္းၿမိဳ႕ေတာ္) သို႔ သြား
ေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ႂကြေရာက္လာသည္။
ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ႂကြၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ခရီးလွည့္ကာ ၀ံသာႏုရကၡိတ ေခၚ အမ်ိဳးဂုဏ္
ေစာင့္ထိန္းေရး၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ “၀ံသာႏု” အသင္းမ်ား တတိုင္းျပည္လံုးအႏွံ႔
ဦးေဆာင္စည္း႐ံုး ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ထိုအခါ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက စစ္ပုလိပ္မ်ားျဖင့္ ၎အစုအဖဲြ႔မ်ားကို
လိုက္လံၿဖိဳခြင္းခဲ့ေလသည္။
ဆရာေတာ္သည္ နိုင္ငံေရးတရားမ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ေဟာေျပာတတ္သည့္
အတိုင္း သံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းတြင္သာ က်ိန္း၍ မေနၾကရန္ႏွင့္ တိုင္းျပည္သည္ ကြၽန္ဘ၀သို႔
သက္ဆင္းေန၍ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ကြၽန္ဘ၀ေရာက္ေနေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ်ားကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမွာ
လည္း ကြၽန္ဘာသာႏွင့္ ကြၽန္သာသနာပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သံဃ့ာသမဂၢီ
အသင္းအဖဲြ႔မ်ား ဖဲြ႔စည္းကာ လြတ္လပ္ေရးရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့ေလသည္။
သို႔ကလို ဆရာေတာ္၏ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းမ်ားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား အဂၤလိပ္အစိုးရ
၁၉၂၁ ခု မတ္လ (၃၁) ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ တရားေဟာေျပာမႈဟုဆိုကာ
ရာဇသတ္ႀကီး ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ ဖ်ာပံုခ႐ိုင္၊ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့
ေပသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ ပထမဆံုး အျပစ္ေပးခံရေသာ ဗုဒၶဘာသာ
ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္အား ဖမ္းမိန္႔ထုတ္ခဲ့သူမွာ အေရးပိုင္ ဦးဘိုးလွ
(သမၼတ ေဒါက္တာဘဦး၏ဖခင္) ျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္အား ေက်ာင္းကုန္းမွ အစိုးရသေဘၤာျဖင့္ မအူပင္တရား႐ံုးသို႔ ေခၚေဆာင္ကာ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္
ေထာင္ဒဏ္ (၁၂) လ အျပစ္ေပးၿပီး မအူပင္ေထာင္၌ အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ အက်ဥ္းခံသည့္
ေန႔မွစ၍ သကၤန္းခြၽတ္၍ ေထာင္အ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၂ ခု
ဇြန္လ (၂၆) ရက္ေန႔ မအူပင္ေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္
လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အစိုးရအား ဦးမၫြြတ္ဘဲ ဆက္လက္၍ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔လွည့္ကာ ႏုိင္ငံေရးတရား
မ်ား ေဟာေျပာခဲ့ေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၄ ခု ေအာက္တိုဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) ျဖင့္
အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၃) ႏွစ္ ထပ္မံအျပစ္ေပးခံရကာ ဒုတိယအႀကိမ္ အက်ဥ္းက်ခဲ့ျပန္သည္။
ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၂၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ အက်ဥ္းမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပန္သည္။ ေထာင္မွ
လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္သို႔ လွည့္လည္၍ အမ်ဳိးသားႏိုးၾကားေရးတရားမ်ားကို ေဟာ
ၾကားရာ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္တြင္ တတိယအႀကိမ္ အဖမ္းခံရျပန္သည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ သူ႔ကြၽန္ဘ၀တေလွ်ာက္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္
တိုင္ေအာင္္ အက်ဥ္းခ်ျခင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခံခဲ့ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕
ယြင္းကာ ၁၉၃၉ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ပ်ံလြန္
ေတာ္မူစဥ္က ဆရာေတာ္၏ သက္ေတာ္မွာ (၆၀) ႏွစ္ ရွိ၍ သိကၡာေတာ္မွာ (၄၁) ၀ါ ရွိၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ေဆး႐ံုမွ ယူေဆာင္၍ မပုပ္မသိုးေအာင္ ေဆးရည္စိမ္ၿပီး မွန္ေခါင္းသြင္းကာ
ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေညာင္တုန္းေက်ာင္း၌ ထား၍ စ်ာပနအခမ္းအနား က်င္းပခဲ့သည္။ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး
(၃) ရက္ေျမာက္ေန႔ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္ေန ့တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘ ဦးစီး၍ ဆရာေတာ္၏
အႏိၱမစ်ာပနကို စည္ကားစြာ က်င္းပခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး (၉) ႏွစ္မွ်ၾကာေသာ္
ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးသည္ ဆရာေတာ္ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည့္ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္ခ်ီတက္
ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူကို မွတ္တမ္းတင္ေသာအားျဖင့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ရွိ
နာဂရီပရက်ာရ္နီဆဘာ အမည္ရွိေသာ စာေပအဖဲြ႔အစည္းတခုက ထုတ္ေ၀သည့္ ဟိႏၵဴဘာသာစြယ္စံုက်မ္း
တြင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြေခါင္းေဆာင္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအေၾကာင္းကို တခမ္းတနား ေရးသား
ေဖာ္ျပထားေလသည္။ ဂ်ပန္နို္င္ငံကလည္း ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ဆရာေတာ္
ဦးဥတၱမအေၾကာင္း စာအုပ္မ်ား ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မ်ား
၌လည္း ဆရာေတာ္၏ အထၳဳပၸတိၱအက်ဥ္းကို ထည့္သြင္းသင္ၾကားေစသည္။
သို႔ကလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ႀကီးကို ဦးစြာပႏၷက္ခ်ေပးခဲ့သည့္ ေက်းဇူးရွင္ အာဇာနည္
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကို ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔ အၿမဲတေစ သတိတရရွိေစရန္အတြက္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ
သမဂၢအဖဲြ႔က ဦးစီးကာ ၁၉၄ရ ခု စက္တာဘာ (၉) ရက္ေန႔တြင္ အခမ္းအနားတရပ္ကို ေရႊတိဂံုေျခရင္းရွိ
ပုလိပ္သမဂၢ အေဆာက္အအံု၌ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုေန႔ကိုပင္ “ဦးဥတၱမအထိမ္းအမွတ္ေန႔” အျဖစ္ သတ္
မွတ္ကာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်င္းပလာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕တြင္ ဦးဥတၱမအသင္းႏွင့္ ဦးဥတၱမ
ပန္းၿခံတို႔ကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရွိ ဦးဥတၱမပန္းၿခံတြင္ ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအား
ျဖင့္ ၁၉၆၃ ဇန္န၀ါရီလ (၁၀) ရက္ ၾကာသပေတးေန႔၌ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ေၾကး႐ုပ္တုကို သြန္းလုပ္ စိုက္
ထူခဲ့ေလသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္လည္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္း၌ အနစ္နာခံကာ လူထုအား ႏိုင္ငံေရးအသိ
အျမင္ ႏုိးၾကားလာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္
စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔က်ေရာက္တိုင္း ဦးဥတၱမေန႔အျဖစ္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္း ေတာင္ဘက္ေျခရင္းရွိ ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံကို ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရက
ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဦးဥတၱမပန္းၿခံဟု မွည့္ေခၚခဲ့ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္
ရြက္ေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကို အေၾကာက္လြန္၍ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ အမိန္႔ျဖင့္
တနိုင္ငံလံုးတြင္ ဦးဥတၱမေန႔ က်င္းပမႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးလိုက္ေလသည္။ ထိုမွ်သာမက ဦးဥတၱမပန္းၿခံကို
လည္း ကန္ေတာ္မဂၤလာပန္းၿခံဟု အမည္ေျပာင္းလဲလိုက္ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နအဖစစ္အစိုးရလက္
ထက္တြင္လည္း ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမႏွင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းကို စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းကို စာေပစိစစ္ေရးဌာနမွ
ပိတ္ပင္လိုက္သည္မွာ ယေန႔တိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
မည္သို႔ဆိုေစ ယခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ
သည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဆရာေတာ္၏ ႏုိင္ငံေရးပံုရိပ္လႊာကို
ေခတ္ၿပိဳင္တြင္ ေရးသား၍ ေက်းဇူးဆပ္လိုက္ရေပသည္။ ။
(ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းစာ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
No comments:
Post a Comment