ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ ဂုဏ္ရွိ/မရွိကုိ
ဓမၼျဖင္႔ တုိင္းတာရမည္႔အစားဓမၼရွိ/မရွိကုိ ဂုဏ္ျဖင္႔
တုိင္းတာေနၾကေပသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔
သူတုိ႔အဆုိအရ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလွ်င္ တရားရွင္- ဟုဆုိကာ
ဗုဒၶဘာသာသည္ ေလာက၌ အလိမၼာဆုံး အယဥ္ေက်းဆုံး ဘာသာတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼမ်ားသည္ အစမ္းသပ္ ခံႏုိင္ဆုံး၊ က်င္႔သုံးအပ္ဆုံး၊ ေဆာက္တည္အပ္ဆုံး၊ပြါးမ်ားအပ္ဆုံး၊ အခ်မ္းေျမ႔ဆုံး၊ အာမခံခ်က္ အရွိဆုံး ဓမၼမ်ားျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။
ဤကဲ႔သုိ႔ အဖုိးတန္လွေသာသာသနာကုိ အဂၤါေျခလက္ မပ်က္ဆီးေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္သည္ထက္ ပုိ၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။မိမိအသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖုိးထားသည္ထက္ ပုိ၍တန္ဖုိးထားအပ္ပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာအဂၤါေျခလက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာေသြးႏွင္႔ ေခၽြးႏွင္႔ရင္းႏွီး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာကုိ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ မေတြးအပ္ေပ။
လြယ္လြယ္ကူကူျဖင္႔ ထူေထာင္ထားေသာသာသနာမဟုတ္ ခက္ခက္ခဲခဲျဖင္႔တည္ေဆာက္ထားေသာ သာသနာျဖစ္ေပသည္။ထုိသုိ႔ အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ထားေသာ
သာသနာကုိ အသက္ႏွင္႔လဲ၍ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။အသက္တစ္ေခ်ာင္း လက္ေျခေပါင္းကုိ စေတး၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဗုဒၶသာ၀က ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဘုရားသားေတာ္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မဟုတ္လ်င္မူ သင္႔ကို အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ၊
ေရသာခုိ ဗုဒၶသာ၀က၊နာမည္ခံ ဗုဒၶသားေတာ္၊
အေရျခဳံ သာသနာ႔၀န္ထန္း ႏွင္႔ အခြင္႔ထူးခံ ရွင္ရဟန္း ဟု
ဗုဒၶက ကဲ႔ရဲ႕ေတာ္မူေပလိမ္႔မည္။
ဤအခ်က္ကုိ နက္နက္နဲနဲ သတိခ်ပ္အပ္ပါ၏။
သားတစ္၀ုိင္းေသာက်ီးအုပ္ကဲ႔သုိ႔တရုန္းရုန္းျဖင္႔၀ုိင္းအုံေနၾကေပသည္။ဘာေၾကာင္႔ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေန
သည္ကုိကား ေရႊျမန္မာတုိ႔ စိတ္မ၀င္စားၾကေပ။
ထုိ႔အျပင္ ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ အေၾကာက္တရား လြန္စြာၾကီးမာၾကေပ၏။အရိွန္အ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ၾသဇာပါ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ထုိသူတုိ႔ မွားလ်င္လည္း မွားမွန္းသိလ်က္ႏွင္႔ မသိဟန္လြဲေနႏုိင္ၾက၏။
အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္းၾကီး ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင္႔ ကုိယ္႔အခ်င္းခ်င္း ကယ္တင္ရန္ စိတ္မကူးမိက်ေခ်။ အႏၱရာယ္ကုိ ေတြးေၾကာက္ျပီး ေရငုံႏုတ္ပိတ္ ေနႏုိင္လြန္းၾက၏။
လက္ရွိသာသနာကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္ၾကည္႔ပါလ်င္မူေရႊျမန္မာတုိ႔ကုိ အလြန္မတန္ ရင္နာမိ၏။
ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ ကုိယ္႔သာသနာကုိ ေစာ္ကားေနလ်င္လည္းဘာမွမျဖစ္သလုိ ေနတတ္၏။
ကုိယ္႔သာသနာကို သူစိမ္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္းလက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။ အခ်င္းခ်င္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္း လက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။အျပင္လူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္း မွန္းမသိ၊အတြင္းလူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္းမွန္း မသိၾကေခ်။
ကုိယ္႔မယား၊ ကုိယ္႔သားထိမွ နာတတ္ၾက၏။ ကုိယ္႔အသား၊ ကုိယ္႔ေသြးထိမွ နာတတ္ၾက၏။
သာသနာကုိ ကုိယ္႔မယား ကုိယ္႔သားေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾက။ ကုိယ္႔အသား၊ ကုိယ္႔အေသြးေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾကေပ။မယားမရွိလ်င္ မယားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။သားမရွိလ်င္ သားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ကုိယ္႔အသားပဲ႔ပါသြားလ်င္ ကုိယ္႔အသားကို အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ကုိယ္႔အေသြးခန္းေျခာက္သြားလ်င္ ကုိယ္႔အေသြးကို အစားထုိး၍ ရႏုိင္၏။
သာသနာဖ်က္ဆီးခံရလ်င္ကား သာသနာကို အစားထုိး၍ မရႏုိင္ေပ။သာသနာပ်က္စီးသြားလ်င္ကား မည္သုိ႔မွ် တတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။
ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ကား တိတၳိတုိ႔၏ သာသနာကဲ႔သုိ႔ပရမ္းပတာ ေဆာက္တည္ထား သည္မဟုတ္“ဥဳံဟယ္ ဖြဟယ္ အပ္ခ်ေလာင္းဟယ္” ျဖင္႔ မန္းမႈတ္၍ တည္ေဆာက္ထားသည္ မဟုတ္၊
တန္ခုိး ဣဒၶိပါဒ္ျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားသည္လည္း မဟုတ္ေခ်။ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ဘုရားေလာင္းဘ၀မွ စ၍ ေလးအသေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လုံး မနားမေန ပါရမီျဖည္႔က်င္႔ေတာ္မူျပီးမွ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔မနားမေန ပါရမီျဖည္႔ဆီးရာ၌ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္း စေတးခဲ႔ရ၏။ေသြးေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလည္းစေတးခဲ႔ရ၏။ေခၽြးေပါင္းမ်ားစြာျဖင္႔လည္းတည္ေဆာက္ခဲ႔ရ၏။ ေျခလက္အဂၤါေပါင္းမ်ားစြာ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္းစေတးခဲ႔ရ၏။ထုိသုိ႔အသက္ ေသြး ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔၍သာသနာ ဆုိတာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သည္တစ္ျခားေသာ တိတၳိတုိ႔၏သာသနာႏွင္႔ လုံး၀ (လုံး၀) မတူပါေပ။ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ ကမၻာမွာ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံးသာသနာျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။
ထုိ႔အျပင္ ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ အေၾကာက္တရား လြန္စြာၾကီးမာၾကေပ၏။အရိွန္အ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ၾသဇာပါ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ထုိသူတုိ႔ မွားလ်င္လည္း မွားမွန္းသိလ်က္ႏွင္႔ မသိဟန္လြဲေနႏုိင္ၾက၏။
အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္းၾကီး ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင္႔ ကုိယ္႔အခ်င္းခ်င္း ကယ္တင္ရန္ စိတ္မကူးမိက်ေခ်။ အႏၱရာယ္ကုိ ေတြးေၾကာက္ျပီး ေရငုံႏုတ္ပိတ္ ေနႏုိင္လြန္းၾက၏။
လက္ရွိသာသနာကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္ၾကည္႔ပါလ်င္မူေရႊျမန္မာတုိ႔ကုိ အလြန္မတန္ ရင္နာမိ၏။
ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ ကုိယ္႔သာသနာကုိ ေစာ္ကားေနလ်င္လည္းဘာမွမျဖစ္သလုိ ေနတတ္၏။
ကုိယ္႔သာသနာကို သူစိမ္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္းလက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။ အခ်င္းခ်င္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္း လက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။အျပင္လူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္း မွန္းမသိ၊အတြင္းလူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္းမွန္း မသိၾကေခ်။
ကုိယ္႔မယား၊ ကုိယ္႔သားထိမွ နာတတ္ၾက၏။ ကုိယ္႔အသား၊ ကုိယ္႔ေသြးထိမွ နာတတ္ၾက၏။
သာသနာကုိ ကုိယ္႔မယား ကုိယ္႔သားေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾက။ ကုိယ္႔အသား၊ ကုိယ္႔အေသြးေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾကေပ။မယားမရွိလ်င္ မယားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။သားမရွိလ်င္ သားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ကုိယ္႔အသားပဲ႔ပါသြားလ်င္ ကုိယ္႔အသားကို အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ကုိယ္႔အေသြးခန္းေျခာက္သြားလ်င္ ကုိယ္႔အေသြးကို အစားထုိး၍ ရႏုိင္၏။
သာသနာဖ်က္ဆီးခံရလ်င္ကား သာသနာကို အစားထုိး၍ မရႏုိင္ေပ။သာသနာပ်က္စီးသြားလ်င္ကား မည္သုိ႔မွ် တတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။
ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ကား တိတၳိတုိ႔၏ သာသနာကဲ႔သုိ႔ပရမ္းပတာ ေဆာက္တည္ထား သည္မဟုတ္“ဥဳံဟယ္ ဖြဟယ္ အပ္ခ်ေလာင္းဟယ္” ျဖင္႔ မန္းမႈတ္၍ တည္ေဆာက္ထားသည္ မဟုတ္၊
တန္ခုိး ဣဒၶိပါဒ္ျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားသည္လည္း မဟုတ္ေခ်။ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ဘုရားေလာင္းဘ၀မွ စ၍ ေလးအသေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လုံး မနားမေန ပါရမီျဖည္႔က်င္႔ေတာ္မူျပီးမွ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔မနားမေန ပါရမီျဖည္႔ဆီးရာ၌ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္း စေတးခဲ႔ရ၏။ေသြးေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလည္းစေတးခဲ႔ရ၏။ေခၽြးေပါင္းမ်ားစြာျဖင္႔လည္းတည္ေဆာက္ခဲ႔ရ၏။ ေျခလက္အဂၤါေပါင္းမ်ားစြာ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္းစေတးခဲ႔ရ၏။ထုိသုိ႔အသက္ ေသြး ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔၍သာသနာ ဆုိတာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သည္တစ္ျခားေသာ တိတၳိတုိ႔၏သာသနာႏွင္႔ လုံး၀ (လုံး၀) မတူပါေပ။ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ ကမၻာမွာ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံးသာသနာျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။
ဗုဒၶဘာသာသည္ ေလာက၌ အလိမၼာဆုံး အယဥ္ေက်းဆုံး ဘာသာတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼမ်ားသည္ အစမ္းသပ္ ခံႏုိင္ဆုံး၊ က်င္႔သုံးအပ္ဆုံး၊ ေဆာက္တည္အပ္ဆုံး၊ပြါးမ်ားအပ္ဆုံး၊ အခ်မ္းေျမ႔ဆုံး၊ အာမခံခ်က္ အရွိဆုံး ဓမၼမ်ားျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။
ဤကဲ႔သုိ႔ အဖုိးတန္လွေသာသာသနာကုိ အဂၤါေျခလက္ မပ်က္ဆီးေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္သည္ထက္ ပုိ၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။မိမိအသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖုိးထားသည္ထက္ ပုိ၍တန္ဖုိးထားအပ္ပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာအဂၤါေျခလက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာေသြးႏွင္႔ ေခၽြးႏွင္႔ရင္းႏွီး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာကုိ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ မေတြးအပ္ေပ။
လြယ္လြယ္ကူကူျဖင္႔ ထူေထာင္ထားေသာသာသနာမဟုတ္ ခက္ခက္ခဲခဲျဖင္႔တည္ေဆာက္ထားေသာ သာသနာျဖစ္ေပသည္။ထုိသုိ႔ အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ထားေသာ
သာသနာကုိ အသက္ႏွင္႔လဲ၍ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။အသက္တစ္ေခ်ာင္း လက္ေျခေပါင္းကုိ စေတး၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဗုဒၶသာ၀က ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဘုရားသားေတာ္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မဟုတ္လ်င္မူ သင္႔ကို အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ၊
ေရသာခုိ ဗုဒၶသာ၀က၊နာမည္ခံ ဗုဒၶသားေတာ္၊
အေရျခဳံ သာသနာ႔၀န္ထန္း ႏွင္႔ အခြင္႔ထူးခံ ရွင္ရဟန္း ဟု
ဗုဒၶက ကဲ႔ရဲ႕ေတာ္မူေပလိမ္႔မည္။
ဤအခ်က္ကုိ နက္နက္နဲနဲ သတိခ်ပ္အပ္ပါ၏။
မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီး
လုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္
အိႏၵိယနုိင္ငံ)
No comments:
Post a Comment