-----------------------------------
ႏုိင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျဖစ္ေစ၊ လူမ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သ...က္၍ ျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကုိ ေရးသည့္အခါ သတိထားဖုိ႔ အထူး လုိအပ္လွ၏။
ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊ မိမိ၏ ေရးသားမႈေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး တစုံတစ္ခု နစ္နာသြားလွ်င္ “သမုိင္းရဲ႕တရားခံ” ျဖစ္သြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္တည္း။
မိမိဖတ္ဖူးသည့္ စာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း။ “ကုလားေသာ ဗမာေသာ မခြဲျခားပါနဲ႔၊ လူကို လူလုိ ျမင္ပါ”တဲ့။ ၀ါရင့္သတင္းစာဆရာၾကီးတစ္ေယာက္က ေရးလုိက္ျခင္းတည္း။ ထုိပုဂၢိဳလ္ၾကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေယာင္ေယာင္ ေရးလုိက္ျခင္းပင္။
သုိ႔ေသာ္ ထုိပုဂၢိဳလ္ၾကီး၏ ေရးသားခ်က္သည္ “ကိုယ့္ေပါင္ ကုိယ္ လွန္ေထာင္း”သလုိ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သေဘာမေပါက္ရွာေပ။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊ “ကုလားဗမာ မခြဲျခားနဲ႔” ဆုိေတာ့ “ကုလားနဲ႔ ျမန္မာ”ကုိ တန္းတူအခြင့္အေရးေပးရမည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္ ေနေသာေၾကာင့္တည္း။
ဤႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ား ပိုင္သည့္ “ႏုိင္ငံ” ျဖစ္သည္ဆုိသည္ကို မေမ့ပါနဲ႔။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားက အိမ္ရွင္၊ ကုလားက ဧည့္သည္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ရွင္ႏွင့္ ဧည့္သည္ကို တန္းတူအခြင့္အေရး ေပး၍ မျဖစ္ေပ။
မွန္၏။ “ႏြားထီးငါးက်ပ္၊ ႏြားမငါးက်ပ္” လုပ္လုိ႔ မျဖစ္ပါ။ အိမ္ရွင္သည္ “အိမ္ရွင္အခြင့္အေရး” ရွိရမည္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ဧည့္သည္သည္ “ဧည့္သည္အခြင့္အေရး” ရွိရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ကုလား ျမန္မာ” (သုိ႔မဟုတ္) “အိမ္ရွင္ဧည့္သည္” ခြဲျခားရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ ခြဲျခားမွသာ “လူ႔အခြင့္အေရး”ကို မခ်ိဳးေဖာက္ရာ ေရာက္ေပမည္။
တခ်ိဳ႕ ေခတ္သစ္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကလည္း “ကမၻာၾကီးက ေရွးေခတ္ကလုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ရြာတစ္ရြာလုိျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အျမင္က်ယ္ရမည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒဟာ အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းတယ္”တဲ့။
ဒီလုိဆုိလွ်င္ “၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္ ေခၚသည့္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ”ကုိ ေျမာင္းထဲပစ္ရေတာ့မည္ေလာ။
“အာဇာနည္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ဳိးသား တိုင္းျပည္၊
ရာဇဝင္ ေရွးထုံးစဥ္လာ ထြန္း ေတာက္ခဲ့ေပ၊
ပိုင္ဆိုင္သူ ဘိုးဘြားဘီဘင္ တို႔အေမြ တို႔ျပည္ တို႔ေျမ” ဟူေသာ ့ “ဇာတိမာန္သီခ်င္း”ကို ေျမျမွပ္ သျဂိဳဟ္ပစ္ လုိက္ရေတာ့မည္ေလာ။ စဥ္းစဥ္းစားစား ေရးဖုိ႔ေကာင္း၏။
မိမိသည္ “လူကိုလူလုိျမင္ပါ”ဆုိေသာ သတင္းစာဆရာၾကီးကို ေမးလုိက္ခ်င္သည္။
“ အမိျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးကို မင္းမူေနသည့္ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ျခင္းသည္ လူကိုလူလုိ မျမင္လုိ႔လား”ဟူ၍။
တကယ္စင္စစ္ကား “အဂၤလိပ္”သည္ “အဂၤလိပ္”၊ “ျမန္မာ”သည္ “ျမန္မာ” ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၊ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစသည့္ မ်ိဳးခ်စ္ ၀ံသာႏုပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားက “သူ႔ကၽြန္မခံလုိေသာ စိတ္ဓာတ္” ျဖင့္ အဂၤလိပ္ကုိ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
“အဂၤလိပ္” လည္း “လူ”ပဲ၊ “ျမန္မာ”လည္း “လူ” ပဲဟုသာ ျမင္ေနလွ်င္ (သူတုိ႔စကားအရ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့- အျမင္က်ယ္မည္ဆုိလွ်င္) အဂၤလိပ္ကုိ ေတာ္လွန္စရာမလုိေတာ့ပါ။ သူတုိ႔၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ လည္စင္း၍သာ ခံေနမည္ ျဖစ္၏။
ဘာ့ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ကို တုိက္ထုတ္သနည္း။ “အဂၤလိပ္”ဟာ “အဂၤလိပ္” ပဲ၊ “ျမန္မာ”ဟာ “ျမန္မာ” ပဲဟု ျမင္ေသာ “အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ” ေၾကာင့္တည္း။
ယေန႔အခ်ိန္၌ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနၾက၏။ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာနယ္ေျမ ၀န္းက်င္မွာ ဆုိလွ်င္ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားကို ေမာင္းထုတ္လုိက္သည့္အတြက္ သူတုိ႔ပုိင္ နယ္ေျမလုိ ျဖစ္ေနေတာ့၏။
ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားကို ထုိမွ်ေလာက္ ဒုကၡေပးေနတဲ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကိုမွ မခြဲျခားရဘူးဆုိရင္ ဘယ္သူကို ခြဲျခားရမည္နည္း။
ေတြ႕သမွ် ကုလားအားလုံးကို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ ဆြဲသြင္းရေတာ့မည္ေလာ။
ထုိမွ်ေလာက္ သေဘာေကာင္းလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီးသည္ လမ္းေဘးက “ဇရပ္”လုိ ျဖစ္သြားေပေတာ့မည္။ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာသလုိ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဖာႏုိင္ငံ ျဖစ္သြားေပေတာ့မည္။)
ထုိ႔ေၾကာင့္ “ကုလား” ဟာ “ကုလား” ပဲ၊ “ျမန္မာ”ဟာ “ျမန္မာ” ပဲ ဟု ခြဲျခားရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ခြဲျခားျခင္းသည္ “အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ” စစ္စစ္တည္း။ ထုိ “အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ”ဆုိသည္မွာ “ဘုရားေလာင္း၀ါဒ”ပင္ ျဖစ္၏။
ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ကို ၾကည့္လုိက္ပါ။ ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးကို အထင္ၾကီးၿပီး ဆရာတင္လုိက္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၾကြက္မ်ား တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ေျမေခြးယုတ္၏ ၀ါးမ်ိဳမႈကို ခံရေလေတာ့သည္။
ေျမေခြးရဲ႕ ေကာက္က်စ္မႈကို သိတဲ့အခါ ဘုရားေလာင္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ၾကြက္မ်ားက ေျမေခြးကို သတ္ပစ္လုိက္ၾကေလသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ သတ္သနည္း။
“ဒီအတုိင္းလက္ပုိက္ၾကည့္ေနလွ်င္
အကယ္၍သာ ၾကြက္မင္းသည္ “သူလဲ တိရစၧာန္၊ ငါလဲ တိရစၧာန္” လုိ႔ အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ေျမေခြးကုိ ခြင့္လႊတ္လုိက္မယ္ဆုိလွ်င္ ၾကြက္မ်ိဳးျပဳတ္သြားေပမည္။
ၾကြက္မ်ိဳးကို ေမတၱာထားတယ္ဆုိရင္လဲ ေျမေခြးကို သတ္ပစ္မွ ျဖစ္ေပမည္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းၾကြက္မင္းသည္ ေျမေခြးကို သတ္ပစ္လုိက္ရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ သတ္လုိက္သည့္အတြက္ “ၾကြက္မင္းဟာ တိရစၦာန္အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တာပဲ”လုိ႔ မေတြးလုိက္ပါနဲ႔။
ဘုရားေလာင္း၀ါဒသည္ “အမ်ားခ်မ္းသာေရး၀ါဒ” ျဖစ္၏၊ “အနည္းခ်မ္းသာေရး၀ါဒ” မဟုတ္ပါ။ “အမ်ားစု” အသက္ရွင္ဖုိ႔အတြက္ အမ်ားစုကုိ ရန္မူေနသည့္ “တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႔”ကုိ ရွင္းပစ္ရသည္မွာ “ေလာကဓမၼတာ” ပင္တည္း။
ဘုရားေလာင္းၾကြက္မငး္သည္“ ေျမေခြးဟာ ေျမေခြးပဲ၊ ၾကြက္ဟာ ၾကြက္ပဲ”ဟု အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒရွိသကဲ့သုိ႔ မိမိတုိ႔သည္လည္း “ကုလားဟာ ကုလားပဲ၊ ဗမာဟာ ဗမာပဲ”ဟု အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ရွိရေပမည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်လုိက္ပါ။ “အၾကင္သူ၌ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ရွိ၏၊ ထုိသူသည္ အျမင္က်ယ္သူျဖစ္၏။ အၾကင္သူ၌ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ မရွိ။ ထုိသူသည္ အျမင္က်ဥ္းသူ (၀ါ) စုံလုံးကန္း”ဟူ၍ မွတ္လုိက္ပါေလာ။
အကယ္တႏၱဳကား “အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ” သည္ ႏုိင္ငံေရးသမား၏ “အသက္”ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ“အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ” ကင္းမဲ့လွ်င္ ထုိႏုိင္ငံေရးသမားသည္လည္း အရွင္လတ္လတ္ အသက္ထြက္သြားျခင္းပင္တည္း။
ရွမ္းကခ်င္ ကရင္ ကယား ရခိုင္မြန္ ဗမာစတဲ့ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ား ေနထုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံသည္ “ျမန္မာႏုိင္္ငံ” ျဖစ္၏။ ဘဂၤါလီကုလားလူမ်ိဳး အမ်ားစု ေနထုိင္သည့္ ႏုိင္ငံသည္ “ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ” ျဖစ္၏။ သူ႔လူမ်ိဳးႏွင့္သူ၊ သူ႔ႏုိင္ငံႏွင့္သူ အစဥ္အလာအရ၊ သမုိင္းေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ၿပီးသား ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ်င္လုိ႔ မရသလုိ၊ ဘဂၤါလီကုလားလူမ်ိဳးမ်ားသည္လည္း ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသား ျဖစ္ခ်င္လုိ႔ မရပါေပ။ ဤသည္ကား “ကမၻာ့ဥပေဒ”တည္။ ထုိဥပေဒအတုိင္း မေနထုိင္လွ်င္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းပင
ယေန႔ ျမန္မာျပည္၌ လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ရခုိင္ပဋိပကၡ၊ မိတၳီလာပဋိပကၡ၊ ဥကၠံပဋိပကၡကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ ဘာသာေရးေၾကာင့္ “အဓိက႐ုဏ္း” ျဖစ္ရသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
လူမ်ိဳးေရးဆုိသည္မွာ အိမ္ရွင္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားႏွင့္ ဧည့္သည္ ဘဂၤါလီကုလားတည္း။
ဘာသာေရးဆုိသည္မွာ အိမ္ရွင္ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဧည့္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာတည္း။ ရွင္းေအာင္ ေျပာလွ်င္ အိမ္ရွင္ႏွင့္ ဧည့္သည္ အခ်င္းမ်ားျခင္းေၾကာင့္ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ရျခင္းပင္။
ထုိစကား သင့္စြာ့။ ရခုိင္ပဋိပကၡကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားက ရခုိင္တုိင္းရင္းသူေလး မသီတာေထြးမုဒိန္းက်င့္ၿပီး သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ တု႔ံျပန္ခဲ့သည့္အတြက္ “အဓိက႐ုဏ္း” ျဖစ္ရသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
မိတၳီလာပဋိပကၡကို ၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ ကုလားမ်ားက ေတာသူေတာင္သားျမန္မာလူမ်ိဳးကုိ လိမ္လည္ၿပီး ေစ်းႏွိမ္၊ ႐ုိက္ႏွက္မႈႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးေသာဘိတကို ဓာတ္ဆီေလာင္းမီး႐ႈိ႕သတ္ျဖတ္မႈေၾ
ဥကၠံပဋိပကၡကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ မြတ္စလင္ကုလားမက ကုိရင္ေလးကို ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ၀င္တုိက္ၿပီး မေတာင္းပန္သည္႔အျပင္ “နင့္သပိတ္က ငါ့ဘိနပ္ဖုိးေလာက္ေတာင္ မရွိဘူး”ဟု သာသနာကို ထိပါးပုတ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ျမန္မာလူထုက မေက်မနပ္ ျဖစ္ကာ ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ခဲ့သည့္အတြက္ “အဓိက႐ုဏ္း” ျဖစ္ရသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။
မည္သည့္ပဋိပကၡကို ၾကည့္ၾကည့္ ကုလားမ်ားကပင္ စတင္ ရန္ရွာေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။
ကုလားမ်ားသည္ အခုမွသာ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ က်ဴးေက်ာ္ ရန္စသည္ မဟုတ္ေသး။ အဂၤလိပ္ေခတ္တုံးကလည္း က်ဴးေက်ာ္ ရန္စခဲ့ဖူးသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိေခတ္တုံးကလည္း ကုလားဗမာအဓိက႐ုဏ္းမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ
“လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အတြင္းက ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ကုလားဗမာအဓိက႐ုဏ္းစတင္ျဖစ္ပြားရ
ထုိအဆုိကုိ သခင္တင္ေမာင္က တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ေမာ္လျမိဳင္ညီလာခံမွာ တင္သြင္းခဲ့၏”ဟု ေဖၚျပထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ “လက္သည္တရားခံ”မွာ “ဘဂၤါလီကုလား”မ်ားပင္တည္း။
ျမန္္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ အမိျမန္မာျပည္မွ တုိင္းတပါးျဖစ္သည့္ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ စကၤာပူႏုိင္္ငံ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံစေသာ ႏိုင္ငံတုိ႔၌ ေနထုိင္လ်က္ ရွိပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ “ေရာမေရာက္လွ်င္ ေရာမလုိေနရမည္”ဆုိသည့္ ျမန္မာ့ဆုိ႐ုိး စကားအတုိင္း ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္လွ်င္ ထုိင္းႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေနထုိင္သကဲ့သုိ႔ မေလးရွားေရာက္လွ်င္လည္း မေလးရွား ႏုိင္ငံ၏ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပင္ ေနထုိင္ၾကပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ “ထုိင္းျမန္မာအဓိက႐ုဏ္း၊ မေလးျမန္္မာအဓိက႐ုဏ္း”ျဖစ္ေပၚသည
ယခုေသာ္ကား ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္မွာ လာေနပါလ်က္ ျမန္မာျပည္၏ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက မေနထုိင္ၾကပါ၊ တုိင္းရင္းသားျဖစ္ခ်င္ရတာနဲ႔၊ နယ္ေျမလုခ်င္ရတာနဲ႔၊ ဗလီေဆာက္ခ်င္ရတာနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆုိလ်က္ ရွိပါသည္။
ထုိဘဂၤါလီကုလားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သီတဂူဆရာေတာ္ကေတာ့ အတိအလင္း ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ “ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားေတြက အိမ္ရွင္၊ ဘဂၤါလီကုလားဆုိတာ ဧည့္သည္ေလ၊ ဧည့္သည္က အိမ္ရွင္ကုိ ေလးစားရမွာ။ အခုေတာ့ ဧည့္သည္က ဧည့္သည္လုိ မေနဘဲ အိမ္ရွင္ကို ႐ုိက္ၿပီးေတာ့ ေနရာလုတာကေတာ့ မတရားတဲ့ကိစၥပါ” ဟု။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ အမိျမန္မာျပည္ကို မျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုပ္ေနသည့္ တုိင္းတပါးသား လူမ်ိဳးျခားမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
မိမိတုိ႔သည္ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကို “လူ”ဟု ျမင္ၾကပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ေသာ “ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသား” ဟု မျမင္ႏိုင္ၾကပါ။
ဘာ့ေၾကာင့္နည္း။ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ယွက္ ရန္မူေနသည့္ “တုိင္းတပါးသား” မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
မိမိတုိ႔သည္ အေၾကာင္းမဲ့ ေျပာေနသည္မဟုတ္။
ဘဂၤါလီကုလားမ်ား ေရးထားသည့္ ေအာက္ပါ “စာတမ္းမ်ား”ကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ ဘဂၤါလီမ်ားသည္ “ျမန္မာႏိုင္ငံသား” မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျပည္ပကုိ အားကိုးေနသည့္ တုိင္းတပါးသားျဖစ္ေၾကာင္း လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသကဲ့သုိ႔ ထင္ရွားလွေပသည္။
တစ္ခုေသာ စာတမ္းက . . .
“႐ုိဟင္ဂ်ာလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ”တဲ့
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ . . .
“႐ုိဟင္ဂ်ာသမုိင္း ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္မွာ မဟုတ္”တဲ့။
အဆုိးဆုံးကေတာ့ . . .
“ပါကစၥတန္ ဂ်ိႏၷာဘတ္ (ေအာင္ျမင္ပါေစ)”တဲ့။
အျဖဴေရာင္ပိတ္သားေပၚမွာ အနီေရာင္ စာလုံးျဖင့္ ေရးထားသည့္ ဤစာတမ္းမ်ားသည္ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ ဘဂၤါလီဒုကၡသည္စခန္္းနဲ႔ ဘဂၤလီရြာမ်ားတြင္ ေနရာအႏွံ႔ ရွိ၏။
ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ ေနပါလ်က္ ျမန္မာေတြကုိ ေက်းဇူးမတင္ဘဲ “ပါကစၥတန္ေအာင္ျမင္ပါေစ”ဟု ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းသည္ ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်စ္ေသာ “ျမန္မာႏုိင္ငံသား” မဟုတ္ေၾကာင္း ၀န္ခံျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကို “ႏုိင္ငံသား” အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလုိ႔ ဘယ္လုိနည္းႏွင့္မွ် မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သူတုိ႔ကုိ “ႏိုင္ငံသား” အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္လွ်င္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွာ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားသည္ တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ၀င္ေရာက္လာၾကေပမည္။
ထုိသုိ႔သာ ၀င္ေရာက္လာလွ်င္ေတာ့ ျမန္္မာျပည္ၾကီးသည္ “ပဋိပကၡ မျငိမ္းႏုိင္သည့္ ႏိုင္ငံ” ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခုိင္တုိင္းရင္းသား၀န္ၾကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က “ျမန္မာျပည္၏ အေနာက္ဘက္တံခါး က်ိဳးသြားလွ်င္ ေရႊတိဂုံဘုရားသည္ ျပတိုက္ျဖစ္သြားမယ္” ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား၏ အႏၱရာယ္ကို မီးေမာင္းထုိးျပျခင္းပင္။ အနာဂတ္လူငယ္မ်ား တစ္သက္တာမွတ္ထားရမည့္ “စကား”ျဖစ္ေပသည္။
ထုိမွ်ေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ အႏၱရာယ္ၾကီးကို ျမင္ေတြ႕ပါလ်က္ “ကုလားေသာ၊ ဗမာေသာ မခြဲျခားနဲ႔၊ လူကို လူလုိ ျမင္ပါ” ဟု ေျပာေနျခင္းသည္ “မ်က္ကန္း၀ါဒ” ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖၚေၾကျငာျခင္းပင္တည္း။
ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာျပခ်င္ေသး၏။ အထက္အညာေဒသမွ ေက်ာင္းဒကာၾကီးတစ္ေယာက္။ က႐ုဏာရွင္ၾကီးကဲ့သုိ႔ ပုတီးတကုိင္ကိုင္နဲ႔ အလြန္ခန္႔ျငားလွပါေပ၏။
ရခုိင္ပဋိပကၡျဖစ္တုန္းက မိမိတုိ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ထုိပဋိပကၡအေၾကာင္းကုိ ေ၀ဘန္ၾက၏။ အၾကံျပဳၾက၏။
“ရခုိင္ပဋိပကၡသည္ ေက်ာက္နီေမာ္မုဒိန္းမႈက စျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘဂၤါလီကုလားမ်ား ရက္စက္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား သတိထားဖုိ႔ လုိအပ္ေၾကာင္း၊ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားက ရခုိင္ျပည္နယ္ကို သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ၾကံစည္ေနေၾကာင္း၊ ဘဂၤါလီအမည္ကို ေဖ်ာက္၍ ႐ုိဟင္ဂ်ာဟု အမည္ျဖင့္ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသား ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေျပာၾက၏။ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္အတြက္ ေသြးေအးေအးမေနႏုိင္ၾက။
တစ္ပါးက ေျပာလုိက္၊ တစ္ပါးက ေထာက္ခံလုိက္နဲ႔ ေျပာၾကဆုိၾက၊ ေ၀ဘန္ၾက၏။ “လဘက္ရည္၀ုိင္း ညီလာခံေလး” ပင္တည္း။
ထုိအခါ ထုိေက်ာင္းဒကာၾကီးက “ဦးဇင္းတုိ႔ ကိုယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ၾကပါ၊ ကုလားအေၾကာင္း ေျပာေနလုိ႔ ကုိယ့္အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဘူး၊ ရဟန္းဆုိတာ ခႏၱီတုိ႔ ေမတၱာတုိ႔ လက္ကိုင္ထားရမွာေပါ့ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ေက်ာင္းဒကာၾကီး၏စကားလုံးက လွပခန္႔ျငားေသာေၾကာင့္ မိမိတုိ႔လည္း ျပန္မေျပာၾက။ အသာျငိမ္ေနလုိက္ၾက၏။
ထုိသို႔ေျပာၿပီး မၾကာလုိက္ပါ။ ထုိဒကာၾကီး၏ သမီးၾကီး သည္ မုတ္ဆိတ္ကုလားၾကီး
( အိမ္ေထာင္သည္) နဲ႔ ခုိးရာပါ လုိက္ေျပးေလေတာ့၏။ ထုိအခါ ေက်ာင္းဒကာၾကီးသည္ ပုတီးကုိ မကုိင္ႏုိင္ေတာ့ပါ။
ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႔ ကုလားကို “သတ္မယ္၊ ျဖတ္မယ္” နဲ႔ ဓားၾကိမ္း ၾကိမ္းေတာ့၏။ သုိ႔ေသာ္ ကုလားၾကီးကေတာ့ သမီးၾကီးကို အပိုင္ခ်ီသြားေလၿပီ။
ကဲ ဘယ္လုိလုပ္မည္နည္း။ “ကာကြယ္ျခင္းသည္ ကုသျခင္းထက္ ထိေရာက္၏”တဲ့။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္ၾကပါစုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔။
ယခုလည္း “လူကို လူလုိျမင္ပါ”ဆုုိေသာ
ေမတၱာရွင္ႏုိင္ငံေရး သမားၾကီးႏွင့္ ေခတ္သစ္ဉာဏ္ၾကီးရွင္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကို သတိေပးလုိက္ခ်င္ပါသည္။
“ကုလား ဗမာ ခြဲျခားစရာ မလုိ၊ လူကုိ လူလုိျမင္ပါဟု သိပ္မေျပာၾကပါနဲ႔”လုိ႔။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း။ အထက္ပါ ေက်ာင္းဒကာၾကီးကဲ့သုိ႔ ဓားၾကိမ္းၾကိမ္းရမွာ စိုးေသာေၾကာင့္တည္း။
No comments:
Post a Comment